به گزارش شیرازه به نقل از کیهان، علی جنتی یکشنبه در دیدار اعضای هیئت نمایندگان اتاق بازرگانی تهران گفته است: براساس تفاهم وزارت اطلاعات، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی قرار شد وزارت اطلاعات شکایت خود را از این انجمن پس بگیرد که این کار را انجام داده است. بنابراین، این انجمن مشکلی برای بازگشایی ندارد.

در واکنش به اظهارات وزیر ارشاد، ماشاءالله شمس‌الواعظین (سردبیر نشریات زنجیره‌ای افراطی و توقیف شده و رئيس هیئت مدیره انجمن صنفی) ضمن تشکر از موضع علی جنتی به ایسنا گفت: با توجه به تفاهم ۳ وزارتخانه، نباید برای بازگشایی انجمن نگرانی وجود داشته باشد و اگر دستگاه قضایی فک پلمب کند ما آماده بازگشایی آن هستیم.

خاطرنشان می‌شود وزارت اطلاعات تحت فشار افراطیون قرار دارد به نحوی که به عنوان مثال وزارت علوم، به استعلام‌ها از این وزارت اعتنایی نکرده و خلاف آن عمل نمود. در عین حال باید گفت موضوع پلمب انجمن صنفی کذایی، منحصراً به شکایت وزارت اطلاعات مربوط نمی‌شود که با پس‌گیری این شکایت منتفی شود بلکه گردانندگان سابقه‌دار انجمن- که بعضاً فراری هم هستند- جرایم عدیده اقتصادی، حقوقی و قضایی و سیاسی- امنیتی مرتکب شده و این انجمن را به اتاق جنگ و براندازی گروهک‌ها علیه نظام تبدیل نموده بودند. به‌عنوان مثال تخلفات متعددی از سوی هیئت مدیره انجمن در زمینه تعاونی مسکن و نیز بالا کشیدن بودجه یک میلیون دلاری اختصاص یافته به لپ‌تاپ خبرنگاران (از سوی رئيس دولت اصلاحات) صورت گرفته است.

هم‌اکنون رئيس و برخی اعضای هیئت مدیره- نظیر مزروعی، باستانی، روستایی، داودی مهاجر و...- از کشور متواری‌اند و برخی دیگر نیز که دارای سوابق متعدد مجرمیت و محکومیت قضایی هستند (نظیر شمس، گرانپایه و...) در داخل کشور حضور دارند.

عطاءالله مهاجرانی سلف علی جنتی در وزارت ارشاد که سالهاست به لندن رفته و در جریان فتنه سبز به ورشکستگی کامل رسید، هر چند در آغاز فعالیت نشریات زنجیره‌ای بسیار با آنان گرم گرفت و حتی حضور وی در روزنامه جامعه (با سردبیری شمس الواعظین) تبدیل به عکس اول این روزنامه شد اما مدتی بعد در پی تندروی‌های سلسله‌دار شمس در روزنامه‌های جامعه و توس و نشاط تصریح کرد: زندان کفاره کارهای سابق شمس‌الواعظین است چرا که او تاکنون یک مدیر مسئول را در مشهد خانه‌نشین کرده و دیگری [لطیف صفری] را به غرب کشور فراری داده و حالا نوبت خود ایشان است که پاسخگو باشند. مطبوعات جای تندروی نیست.

به عبارت دیگر باید خطاب به وزیر محترم ارشاد یادآور شد که در ماجرای انجمن صنفی، بز حاضر و دزد هم حاضر است و پرونده جرایم انباشته در این انجمن را نمی‌توان با سمبل‌کاری در میان برخی دستگاه‌های دولتی رفع و رجوع کرد.

یادآوری این نکته نیز ضرورت دارد که انجمن صنفی در طول فعالیت خود عملاً تبدیل به پاتوق افراطیون دو حزب منحله و افراطی مشارکت و سازمان مجاهدین (انقلاب) شده بود. ژیلا بنی‌یعقوب از همکاران نشریات زنجیره‌ای مهر ۸۹ در این باره گفته بود: وقتی چند نفر از نمایندگان مجلس ششم عضو هیئت مدیره انجمن صنفی روزنامه‌نگاران شدند، کسانی بارها اعتراض کردند که مگر اینها روزنامه‌نگارند؟ الان نیستند و قبلاً هم نبودند. مدیر اجرایی بودند و حالا نماینده مجلس. و پاسخ می‌شنیدیم که گاهی مقاله‌ای می‌نویسند.

همچنین نیک ‌آهنگ‌کوثر از اعضای متواری هیئت مدیره انجمن صنفی آبان امسال ضمن مرور خاطرات خود از انجمن نوشت: ممکن است دوستان خوب من هزاران بار قسم بخورند که انجمن صنفی روزنامه‌نگاران به هیچ عنوان اهل سیاسی‌کاری و بازی‌های سیاسی نبوده است. ممکن است بگویند دغدغه آنها، کاملاً حرفه‌ای بوده و غیرسیاسی... اما تجربه من از ۳ سال حضور در جلسات هیئت مدیره به‌عنوان بازرس، غیر از این را می‌گوید. روزی که پرونده‌ها را بازگشایی کردم و بررسی مجدد نحوه عضویت در انجمن آغاز شد، با ده‌ها مورد برخورد کردم. دوستان از محل انجمن برای بحث درباره بیانیه‌های حزبی استفاده می‌کردند، وقتی مدیر بخشی از حزب مشارکت در محل انجمن، از افراد مختلف برای عضویت در حزب مورد نظرش دعوت به عمل می‌آورد و... اسمش را چه می‌توان گذاشت؟ آنجا که محل نوشتن چر‌ک‌نویس بیانیه این جبهه و آن سازمان نبود که!

وی خاطرنشان می‌کند: وقتی محسن آرمین گفت نمی‌خواهد مجدداً کاندیدای عضویت در هیئت مدیره شود، فکر می‌کنید چه کسی را به‌عنوان نامزد جانشین پیشنهاد کردند؟ هم‌حزبی دیگر محسن آرمین را!

چطور می‌توان کسی را روزنامه‌نگار دانست که در سال، کمتر از ۱۰ مطلب نوشته اما در ۱۰۰ جلسه سیاسی شرکت کرده و نقشی سیاسی بازی کرده است؟