به گزارش شیرازه، "مبادا كسانى باشند كه اگر كسى امر به معروف و نهى از منكر كرد، از او حمايت نكنند، بلكه از مجرم حمايت كنند! البته خبرهايى از گوشه و كنار كشور، در بعضى از موارد به گوش من مى‌رسد... هر جا كه بدانم و احساس كنم و خبر اطمينان‌ بخشى پيدا كنم كه آمربه معروف و ناهى از منكر، خداى نكرده مورد جفاى مأمور و مسئولى قرار گرفته، خودم وارد قضيه خواهم شد......"
 (رهبرمعظم انقلاب در جمع اقشار مختلف مردم در سال 71)

جملاتی که خواندید، رسالتی است که بر دوش مردم و مسئولین در قبال این فریضه می گذارد. رهبر معظم انقلاب این رسالت را تا اندازه‌ای بزرگ می دانند که تأکید می کنند در صورت کوتاهی در این امر خودم به شخصه وارد خواهم شد.

اما ناگفته پیداست که در سال‌های اخیر آمران به معروف، به خاطر برخی مصلحت‌های خود ساخته، سطحی و غیر ضروری حمایت درخوری نشده‌اند. آمارها می‌گویند؛ بخاطر ادای این فریضه الهی( امربه معروف و نهی از منکر) در کشور بیش از 80 نفر به شهادت رسیده اند و این اتفاق به تواتر در کشور به وقوع می‌پیوندد.

شاید شهادت طلبه جوان علی خلیلی در روز هاي اول سال نو باعث شد تا بار ديگر موضوع امر به معروف و نهي از منكر در صدر اخبار قرار گيرد و نقل محافل عمومي و خصوصي گردد ولی مثل همیشه به چند واکنش و خط و نشان برای مروجان منکر بسنده شد. گرچه چنین حمایت‌ها از آمر به معروف، به نوش دارو پس از مرگ سهراب شبیه‌تر است تا یک حمایت قانونی و بازدارنده، اما مدافعان حریم‌الهی، ثابت کرده‌اند اگر شده به قیمت رگ گردن، نمی گذارند واجبشان بر زمین بماند.

در جدیدترین نمونه آن در شیراز، اواخر فرودین ماه، یک دانشجوی بسیجی، در کوچه مسجد خیرات متوجه مزاحمت دو جوان برای دو دختر شده بود که با توقف در مکان، فرصت را از این افراد می گیرد. دو جوان پس از عبور از خیابان خیام توقف کرده و با چوب دستی به موتورسیکلت وی حمله کرده و کلاچ و چراغ جلو موتور را شکسته و با فحاشی به وی از محل متواری می‌گردند.


و یا در مورد دیگری در خیابان مسجد الرسول شهرستان مرودشت، در آخرین روز از اولین ماه سال جدید، چند نفر ناشناس که قصد آزار و اذیت دانش آموز دختر 11 ساله‌ای را داشتند که فردی از اهالی آن خیابان مانع این اقدام شده و فرد مذکور از سوی افراد ناشناس مورد ضرب و شتم قرار گرفت.

این دو اتفاق به لطف الهی، ختم به خیر شد و کسی آسیب جدی ندید اما ثابت کرد که ارازل و اوباش و مروجان منکر گوششان بدهکار موعظه و نصیحت نیست. واقعیت این است برای احیا این واجب حیاتبخش و حمایت عملی و شایسته از آمرین به معروف، سخنرانی و خط و نشان کشیدن درد چندانی را دوا نخواهد کرد؛ بایستی در این راه، به اقداماتی انقلابی و کارساز دست زد و به حمایت قانونی از مدافعان حریم ارزشهای الهی اولویت بخشید تا همزمان با جلب مشارکت عمومی در ادای این واجب، جرأت و جسارت از هتّاکان و اراذل و اوباش برای تجاوز به حریم ارزشهای الهی و آسیب رسانی به آمرین معروف و ناهیان منکر بیشتر از پیش سلب شود.