به گزارش شیرازه به نقل از مهر؛ استقلال، امنیت و آزادی نظام جمهوری اسلامی مرهون از خودگذشتگی شهدای هشت سال دفاع مقدس است. خانواده های این شهدا سالهاست رنج دوری از فرزند، همسر و پدرشان را تحمل کرده اند تا اکنون ایران در امینت و آرامش به سر ببرد. این زنان را می توان به عنوان الگوهای پایداری معرفی کرد، مادرانی که شاید یک یا چند فرزندشان را فدایی اسلام کردند.

در راستای پاسداشت مقام ارجمند مادران شهدا با مادر شهید علیرضا باقری که فرزندش ۱۰ سال قبل به جایگاه رفیع شهادت رسیده است از خاطرات دوران کودکی فرزندش، علاقه ای که این شهید در سال‌های کودکی به شغل خلبانی داشته، حفظ احادیث ائمه اطهار(ع) در زمان خردسالی، ضبط صوتی که صدای فرزندش روی آن ضبط شده و این مادر آن را همه جا با خود دارد و در آخر انتظاری که این مادر داغ‌دیده از سینمای ایران و تعریفی که از سینمای انقلابی دارد، گفتگو کردیم که در ادامه می‌خوانید.

مادر شهید علیرضا باقری که ۱۰ سال قبل یعنی ۶ آذر ۱۳۸۳ فرزندش را که از جانبازان هشت سال دفاع مقدس بوده، از دست داده است با اندوه فراون خاطرات دوران کودکی فرزندش را نقل می کند. این مادر داغ‌دیده که با هیجان درباره علاقه فرزندش به انقلاب و اسلام صحبت می کند با اشاره به اینکه زمانی که انقلاب شد و امام خمینی (ره) به ایران آمد شهید باقری کمتر از ۱۴ سال داشت، عنوان می کند: با وجودی که هنوز ۱۴ سالش تمام نشده بود علاقه زیادی به رهنمودهای امام خمینی (ره) نشان می داد. پسرم از ۹ سالگی احادیث حضرت محمد (ص) را از حفظ بود.

وی با اشاره به ضبط صوت کوچکی که همیشه آن را همراه خود دارد، می گوید: همیشه صدای پسرم همراهم است. یک ضبط صوت کوچک دارم که هر جا می روم با من است و صدای پسرم را در آن دارم. علیرضا پسر باخدایی بود حتی به یاد دارم روزی را که در حال گوش دادن موعظه های حاج آقا کافی بودم و علیرضا که در آن زمان ۹ سال بیشتر نداشت تحت تاثیر صحبت‌های مادربزرگش که داشت از حضرت علی (ع) حدیث نقل می کرد از ما خواست اجازه دهیم که او هم یک حدیث بگوید و بعد حدیثی از حضرت محمد (ص) را از حفظ برایمان خواند.

این مادر شهید با اشاره به اینکه فرزندش علاقه زیادی به خلبان شدن داشته است، توضیح می دهد: پدر علیرضا راننده بود ولی او از کودکی علاقه زیادی به خلبان شدن داشت. همیشه می گفت مادر من وقتی بزرگ شدم، می‌خواهم خلبان شوم. من به او می گفتم پسرم خلبان شدن مثل شغل رانندگی پدرت نیست باید حتما درس بخوانی. علیرضا هم با شوق و اشتیاق درس می‌خواند تا خلبان شود حتی یکسال را هم جهشی خواند و از همکلاسی هایش جلو افتاد. پسرم به این دلیل می خواست خلبان شود تا مادر و مادربزرگش را خودش به مکه ببرد تا سوار هواپیماهای خارجی که در آن خلبانان و مهمانداران صعودی بی حجاب هستند، نشوند.

مادر شهید باقری با اشاره به اینکه فرزندش همیشه قبل از رفتن به مدرسه، صبح ها به مسجد می‌رفته و اذان می گفته است، بیان می‌کند: ما آن زمان در محله ۱۷ شهریور سکونت داشتیم، پسرم همیشه صبح‌ها قبل از رفتن به مدرسه موقع اذان صبح به مسجد می رفت و اذان می گفت. یازده سالش بود که به خواهرانش نماز یاد می داد. روزی متوجه شدم از طرف خانه همسایه‌مان که پسری هم سن و سال علیرضا داشت صدای دعوا و مرافعه می آید، آنقدر دعوا بالا گرفت که مجبور شدم به خانه همسایه بروم.

وی ادامه می دهد: زمانی که علت سروصدا را پرسیدم همسایه‌مان گفت من خودم بچه هیاتی هستم و پسرم هم دوسال از علیرضای شما بزرگتر است اما هنوز نماز خودش را به درستی بلد نیست، بخواند اما پسر تو مدت‌هاست که خودش نماز می خواند و به خواهرانش هم یاد می دهد.

از این مادر شهید درباره علاقه اش به سینما و انتظاری که از فیلم های سینمایی دارد می پرسم و او از زمانی که تازه خریدن تلویزیون باب شده بود اینگونه می‌گوید: ما آن زمان ها هم در خانه تلویزیون داشتیم در حالی که بسیاری از همسایه ها و فامیل ها تلویزیون نمی‌خریدند اما من برای اینکه بچه هایم بتوانند کارتون ببینند تلویزیون خریده بودم. زمانی که ازدواج کردم دوبار همسرم من را به سینما برد اما فیلم‌های آن دوران را دوست نداشتم و به شوهرم گفتم از این به بعد به جای من دوستانت را به سینما ببر.

وی یادآور می شود: اما بعد از انقلاب فقط یکبار به سینما رفتم و آن هم برای دیدن فیلم «محمد رسول الله(ص)» بود چون شنیده بودم در این فیلم مدینه را نشان می دهند و من چون در آن زمان به مکه مشرف نشده بودم به تماشای این فیلم رفتم تا خانه خدا را ببینم. فیلم «شیار ۱۴۳» دومین فیلمی است که دیدم. انتظار دارم فیلم‌های سینمای انقلابی باشند تا امثال خانواده شهدا هم بتوانند به دیدن آن بروند.

مادر شهید باقری درباره تعریفی که از سینمای انقلابی دارد، توضیح می دهد: این همه سوژه های خوب در کشور ما وجود دارد چرا به آنها پرداخته نمی شود تا مردم ما مجبور نشوند فیلم‌های خارجی ببینند. البته منظور من از ساخت فیلم های انقلابی این نیست که حتما درباره جنگ و یا شهدا فیلم بسازند بلکه منظورم از فیلم انقلابی این است که دغدغه های مردم را نشان دهند.

وی در پایان صحبت‌هایش می افزاید: اختلافاتی که زوج های جوان را به سمت طلاق می کشاند، مسائل مختلف اجتماعی و خانوادگی همگی می توانند جزو فیلم های انقلابی باشند. اگر همه آثار درباره جنگ و شهدا باشد مردم خسته می شوند و مفهومی را که قرار است از این آثار بگیرند، نمی فهمند.