آب تمام شد به همین راحتی!/ وضعیت آبی فارس قرمز است

باور کنیم دیگر نیازی به هشدار و اخطار نیست! نیازی به ارائه آمار و ارقام عجیب‌ و غریب پایین رفتن سطح اب های زیر زمینی نیست! مقایسه مصرف سرانه آب در ایران با سایر کشورها فایده ای ندارد! دنبال مقصر گشتن دردی را دوا نمی کند. آب تمام شد؛ به‌ همین‌ راحتی! چه دردناک است! باید بپذیریم آب را نابود کردیم. جواب آیندگان را چه بدهیم؟!

به گزارش سرویس اجتماعی شیرازه، می گویند جنگ آینده، جنگ بر سر آب است. اما من می گویم اکنون در وسط میدان جنگ هستیم شاید در کلانشهرها خیلی محسوس نباشد و مردم تنها کم فشاری آب را لمس کنند اما در شهرستان ها و روستاها سال هاست شروع شده. کمتر جایی از ایران است که این‌ روزها با بحران آب دست‌ به‌ گریبان نباشد. چندین تالاب و دریاچه در همین استان فارس خشک شده اند، خشکسالی ها و کم بارشی ها، چاه های بی آب و عمق چاه هایی که به نیم کیلومتر می رسد، 750 روستایی که با تانکر آبرسانی می شوند، کشاورزهایی که بیکار شده اند، مهاجرت ها و متروکه شدن روستاها... همه‌ نشانه‌ های این بحران است.

آب تمام شد به همین راحتی!/ وضعیت آبی فارس قرمز است

بی‌آبی و خشکسالی حالا هیولایی است که دولت دلش می خواهد دیرتر با آن مواجه شود اما هر روز که می گذرد وقت تنگ تر می شود. فقط در استان فارس از هزار و 800 حلقه چاه و قنات، 650 چاه خشک شده و بیش از 18 هزار چاه غیرمجاز شیره زمین را می کشد. کارشناسان می گویند بیشتر از 95 درصد آب شیرین کشور در صنعت و کشاورزی مصرف می‌شود و مصرف خانگی تنها 5 درصد است اما چند درصد مردم از همین «درصد به ظاهر اندک آب» به درستی استفاده می کنند؟ آمارها نشان می دهد متوسط مصرف آب شهروندان ایرانی دو برابر متوسط جهانی است. چرا این قدر اسراف؟ به نطر می رسد اگر از وسایل غیراستاندارد و غیربهینه ای که برای نگهداری و جابجایی و انتقال آب استفاده می کنیم فاکتور بگیریم، باید دلیل را در فرهنگ خودمان جستجو کنیم. دست خودمان نیست، ما از روز اول فکر کرده‌ ایم که این منابع بی‌ انتها هستند. با این تفکر بزرگ شده‌ایم و به آن عادت هم کرده‌ایم. اگر منصفانه قضاوت کنیم توپ را نمیتوان همیشه در زمین دولت انداخت ما هم به سهم خود در این بحران ناخواسته سهیم هستیم.

صبح یک روز کاری وقتی از منزل خارج می شوم، زن همسایه را می بینم که شلنگ به دست تا وسط کوچه را شسته، وقتی به او می گویم می دانی اسراف میکنی؟ جوابم می دهد، دارم آبپاشی می کنم. خودم را به منزل همکارم می رسانم تا با خودرو او سرکار برویم، مقابل درب منزلش در حال شستشوی خودرو است و به قول خودش 20 دقیقه طول می کشد تا خودروش را برق بیندازد و در این میان من باید منتطر بمانم و آب هم با سرعت زیاد هدر رود. در بین راه، حرکت خودروها ناگهان کند می شود، نه تصادفی در کار است و نه راهبندانی و نه چهار راهی. آب در وسط بلوار رها شده و خیابان را تبدیل به دریاچه کرده است. قطعا هر کدام از شماها بارها با این اتفاقات روبرو بوده اید و متاسفانه از کنار آن به راحتی عبور کرده اید... شاید قائل به این باشید که اگر تذکر بدهید، می گویند، پولش را می دهیم! اما چه پولی؟! به گفته مدیرعامل شرکت آب و فاضلاب روستایی فارس، قیمت تمام شده هر متر آب که به دست مشترکان می رسد هزار تومان است ولی هر مشترک به ازای هر لیتر آب فقط 140 تومان پرداخت می کند. و حتی برخی از پرداخت همین مبلغ اندک هم طفره می روند به طوری که مطالبات شرکت آب و فاضلاب روستایی فارس از مشتریان به حدود سه میلیارد تومان می رسد!

ما شیرازی ها آب آن طور که دلمان بخواهد مصرف میکنیم و بعضا براحتی اسراف کرده و آن را هدر می دهیم و هميشه حق به جانب هستيم و نه به رهگذر، نه مأمور و نه مسؤول، هم ربطی ندارد که هرچقدر مصرف كنيم. اما همین که فشار اب کم می شود دست به تلفن می شویم که چرا چنین و چنان است، خدانکند آب قطع یا نوبت بندی شود زمین و زمان را به هم می دوزیم و فریاد برمی آوریم که همه بايد پاسخگو باشند از مأموران و مسؤولان گرفته تا آن رهگذر تشنه اي كه از ما یک لیوان آب بخواهد. براستی چرا ما این گونه ایم؟! چرا ساعت ها زیر دوش حمام ماندن و شستن چندین و چند باره ظرف و ظروف و لباس هایمان را با موضوع وسواس توجیه می کنیم؟ چرا این قدر رفاه طلب شده ایم؟ یادمان باشد گذشتگان ما با چه سختی و مشقتی آب را دل خاک بیرون می کشیدند و با آن زندگی می کردند؟ چرا راحتی دسترسی به آب و ارزانی آن را قدر نمی دانیم، باید حتما به مصیبت تشنه ماندن فرزندانمان دچار شویم تا قدر عافیت بدانیم!

اما چه باید کرد؟ وظایف مردم که مشخص است و باید مسئولانه از این مایع حیات استفاده کنند اما دولت هم باید صمیمانه و صادقانه دست به سوی مردم دراز کند و از آنها بخواهد، به دولت در رفع بحران کمک کنند و پیش از امر به معروف مردم، خود منکر اسراف آب را مرتکب نشود نه این که ادارات آب و فاضلاب و شهرداری، در مقابل دریاچه شدن آب شرب در خیابان ککشان هم نگزد، یا نه این که شبکه های فرسوده لوله کشی شهری مربوط به نیم قرن پیش را تعمیر و تعویض نکند.

باورکنیم که هرچیزی در این کره خاکی جایگزین دارد جز آب؛ چرا که قرآن کریم می فرماید: "وَجَعَلْنَا مِنَ الْمَاء كُلَّ شَيْءٍ حَيٍّ" پس آب را هدر ندهیم!.....

گزارش خطا

نظرات بینندگان

ملک مکان

پنجشنبه ۱۸ تير ۱۳۹۴

اگر فلان نماینده برای تامین نظر مردم در منطقه ممنوعهخ مجوز جابجایی و حفر جاههای 300 متری نمی داد که شیره زمین رو بکشند الان بحران اب در فارس جدی نبود

پاسخ

قرمز

پنجشنبه ۱۸ تير ۱۳۹۴

ما خودمون رو نابود کردیم

پاسخ

ناشناس

پنجشنبه ۱۸ تير ۱۳۹۴

لطفا اماری هم از چا های مجاز بنویسید حتما چا های مجاز بیشتر از غیر مجاز است

پاسخ

رهگذر

پنجشنبه ۱۸ تير ۱۳۹۴

چرا همیشه در ایران همه مشکلات را به
ردن مردم مظلوم میندازن ، دیواری کوتاه تر از مردم نیست ، در اروپا با آن وضع بارش و پر آبی از سالیان سال آب شرب و آب برای مصارف دیگر حداقل در کلان شهرها تفکیک شده .
متاسفانه مقصر اصلی بحران آب در وهله اول ادوار دولت ها هستند از اول انقلاب تا به الان هستند بعد از آن فرهنگ مصرف مردم آخر از همه مردم را باید به صرفه جویی دعوت کرد.

پاسخ

ناشناس

پنجشنبه ۱۸ تير ۱۳۹۴

هنوز اب تمام نشده است وقتی اب معدنی خریدی چای درست کردی هفته ای یک بار حمام عمومی رفتی یعنی دارد آب تمام میشودبعد هم تمام شد که تمام شد فدای سر آنهایی که بیلان کارشان را با تعداد چاه های حفر شده میدادند بی خیال ........

پاسخ