به گزارش سرویس سیاسی شیرازه، «دیگی که برای من نجوشد، سر سگ در آن بجوشد»؛ اصطلاحی است که علاوه بر مردم کوچه بازار در منش و سلوک برخی سیاسیون دیده می شود. این شاقول و معیاری است که نه تنها با شاخص های اصولگرایی و پایداری بر ارزش ها منافات دارد بلکه با اصول اولیه شکل گیری یک وحدت حداقلی نیز قرابتی ندارد. جریان اصولگرایی شیراز در حالی وارد میدان انتخابات مجلس دهم می گردد که از یک طرف به دنبال  کمک به تشکیل مجلسی کارآمد و خدمتگزار است و از سویی تلاش می کند مانع تکرار مجلسی همانند مجلس ششم شود.

از همین رو جریان اصولگرایی در شیراز از چندین ماه قبل،‌ همزمان با سراسر کشور، جلساتی را با دغدغه همگرایی نیروهای ارزشی و انقلابی، ترتیب داد. 25 نفر از نمایندگان گروه های مختلف منتسب به اصولگرایی گردهم آمدند تا مدلی کارآمد برای وحدت اصولگرایان و لیستی واحد برای انتخابات مجلس شورای اسلامی ارائه کنند.

آن ها ابتدا سعی کردند با آرامش، غیرعجولانه و منطقی تصمیم بگیرند و از تجربیات گذشته استفاده کنند. اما هر چه زمان به پیش رفت، افرادی ظاهرا اصولگرا که عملکردشان در چند سال اخیر نسبت چندانی با اصولگرایی نداشت با لابی برخی از اعضای این شورا، سعی کردند، به هر طریق ممکن در لیست اصولگرایی قرار گیرند.

وقتی شرایط بر وفق مراد آن ها پیش نرفت و کم کم از قرار گرفتن در لیست اصولگرایی ناامید شدند، ضمن نشان دادن چراغ سبز به جناح رقیب، دست به اقدامات عجیب و در عین حال وحدت شکنانه زدند.

شکایت یکی از نمایندگان فعلی شیراز از مسئولان دفتر 2 نماینده دیگر شیراز به اتهام تخریب و باز شدن پای برخی از چهره های شاخص اصولگرا در این پرونده نمونه ای از اقدامات وحدت شکنانه ای است که اخیرا موجبات خوشحالی جریان معاند و مخالف نظام و ارزش ها را فراهم آورده و از طرفی باعث آزردگی خاطر بخش عمده ای از جریان اصولگرایی در شیراز شده است.

البته نمی توان از کنار تخریب های ناجوانمردانه ای که در فضای مجازی قصد آبروی مومنی را کرده اند گذشت و قطعا این نوع رفتار از سوی هر شخصی صورت گرفته باشد محکوم است. گفتن واقعیت ها و بیان انتقادات به صورت شفاف و صریح و روشن و از راه های متعارف همچون رسانه های عمومی کاملا متفاوت است با تهمت و تخریب. گرچه در مورادی دیده شده که ظرفیت پذیرش انتقاد هم وجود ندارد!

در همین حال یکی از نمایندگان شیراز که همیشه از تفرقه و اختلاف نیروهای انقلاب گلایه مند بوده و در این دوره نیز بی علاقه به قرار گرفتن در لیست اصولگرایی نیست، چند روز پیش از تریبون مجلس انتقادهای تند و تیزی را علیه یکی دیگر از نمایندگان شیراز مطرح کرد.

همه این ها را باید اضافه کرد به فرافکنی یکی دیگر از نامزدهای اصولگرا در پاسخ به شبهات و سوالات مطرح شده پیرامون وی و وابستگی هایش در سال های اخیر که نامبرده به جای ارائه پاسخی شفاف و روشن، ضمن فرار رو به جلو، به نقد و کارشناسی عملکرد سایر نمایندگان می پردازد غافل از این که مردم به دنبال شنیدن پاسخ سوالاتشان هستند.

با این اوصاف، ظاهرا هزینه ها و دردسرهای این رفتارها برای کل جریان اصولگرایی است و منافع و دستاوردهایش به کام اصلاح طلبان و دگراندیشان! روحیه خودخواهی و «بر شاخ نشسته و بن بریدن» مشکلی قدیمی است که البته این ایام بیشتر به چشم می آید.

گرچه هزینه وحدت شکنی را هر فردی در این دنیا و آن دنیا خواهد پرداخت، اما اگر فردا روز به خاطر چنین خودخواهی ها، مردم از جریان اصولگرایی دلسرد شوند و کسانی که علاقه ای به آرمان های نظام و انقلاب ندارد بر سرکار آیند و به دنبال آن خطراتی متوجه نظام اسلامی شود، چگونه مدعیان ولایتمداری و دفاع از اصول و ارزش ها می توانند، خود را ببخشند؟!

به نظر می رسد، همه کسانی که خود را در دایره اصولگرایی تعریف می کنند و به شاخص ها و معیارهای این گفتمان ایمان دارند، باید بلندگوهای تفرقه را خاموش کنند و گرنه علاقه مندان به جریان اصولگرایی ضمن درک شرایط فعلی، نمی توانند ناظر به وحدت شکنی برخی چهره های منتسب به این گفتمان باشند و سکوت اختیار کنند. 

پس لازم است، جریان اصولگرایی شیراز لیست خود را به هر قیمتی نهایی نکنند، اگر برخی افراد، سابقه خوبی در مسائلی همچون صداقت، ساده زیستی، استکبارستیزی، دینداری، مردمداری و ... ندارند، دلیلی ندارد، در لیست این جریان قرار گیرند چرا که افکار عمومی منتظر و دست به سینه ننشسته است تا به هر تصمیمی بله بگوید و می بایست در انتخاب و معرفی گزینه ها حجت شرعی و مصالح رعایت گردد.