شور محفل شعر رمضانی در محضر رهبری قابل توصیف نیست
تشریح حال و هوای جلسه شاعران با رهبر معظم انقلاب
احد ده بزرگی، شاعر پیشکسوت انقلابی به همین مناسبت طی گفتگویی با شیرازه، با اشاره به حال و هوای جلسه شاعران با رهبر معظم انقلاب، اظهار کرد: حال و هوای دیدار، حال و هوای معنوی و صمیمانه است به حدی که دوستان شاعر در طول سال لحظهشماری می میکنند که نماز جماعت خود را به حضرت آقا اقتدا کنند.
اینقدر فضای جلسه دلچسب و شب زیبایی است که کلامی برای توصیف آن ندارم
این شاعر شیرازی بیان کرد: اینقدر فضای جلسه دلچسب و شب زیبا و قشنگی است که کلامی برای توصیف آن ندارم؛ جلسه رهبر معظم انقلاب با شاعران، جلسه عشق، شور و حال است و هم میلاد کریم اهلبیت(ع) و هم جلسه شعرخوانی و همدلی است.
وی افزود: اینکه ما طیف شاعران رهبر معظم انقلاب را زیارت میکنیم و از سخنان حضرت آقا هرچند به کوتاه بهره میبریم، برای ما کلید رهگشایی است.
این محفل برکتی دارد که همروند شعر را گسترش میدهد
این شاعر انقلابی با اشاره به اینکه این جلسات در محضر رهبر انقلاب با 25-30 نفر آغاز و سالبهسال نفرات افزون شدهاند، گفت: این محفل برکتی دارد که همروند شعر را گسترش میدهد و هم صمیمیت و عشق و دوستی را بین شاعران سراسر کشور ایجاد میکند و این دیدار مغتنمی است.
پیشکسوت عرصه شعر انقلاب با بیان اینکه شعرهایی که در محضر رهبر معظم انقلاب قرائت میشوند، آزاد هستند، اما دوستان سعی میکنند بهترین اشعار خود را ارائه دهند، گفت: حتی خود من زمانی در یکی از دیدارها به حضرت آقا گفتم نمیدانم چه شعری بخوانم که ایشان فرمودند هرکدام را که دوست دارید.
ده بزرگی به اشاره به رشد شعر انقلابی گفت: من به دلیل اینکه شغلم معلمی بوده است، اول انقلاب اردوهای دانشآموزی راه میانداختیم و به همراه آقایان خسرو آقایاری، مرحوم محمدعلی مردانی، دکتر سنگری و خانم سیمین دخت وحیدی هسته مرکزی شعر در امور تربیتی راه انداختیم و کانون شاعران و نویسندگان ایجاد و اکثر شاعران بنام از همان کانونها بودند.
شاعر پیشکسوت انقلابی با بیان اینکه همین محفل شعر رمضانی که توسط رهبر معظم انقلاب راه افتاده و جشنوارههای عظیمی مثل شب شعر عاشورا توانسته حرکت عظیمی در رشد حوزه ادبیات انقلاب و آیینی ایجاد کند اما به فرموده حافظ «باش تا صبح دولتت بدمد، کین از نتایج سحر است»
وی خطاب به نسل جوان شعر انقلابی و آیینی توصیه کرد: ریشههای ادبیات خودمان را مثل فردوسی، نظامی، سعدی، حافظ و دیگر بزرگان را فراموش نکنید، اینها را مطالعه داشته باشند، زبان معاصر را مطالعه کنید و شعر را بهعنوان تفنن نگاه نکنید که حیات ادبی در شعر است.