شهرام رهبر افزود: در این راستا ابزاری مانند قلم موج، قلم تخت، تیشه های دندانه ای و ... شناسایی و بر این اساس تصمیم گرفته شد با این ابزار و با همکاری یک دانشجوی رشته باستان شناسی به نام «فرهاد خسروانی» سر یک سرباز هخامنشی بازآفرینی شود که بر این اساس یکسری از ابزارهای دروه هخامنشی با روش‌های تاریخی توسط آهنگران قدیمی ساخته شد.
وی افزود: شناسایی دقیق ابزار مورد استفاده هخامنشیان برای ساخت، تراش و صیقل دادن نقوش و مدت زمان احتمالی که صرف ساخت این نقوش می شده از جمله اهداف بازسازی این نقوش سنگی بود.
مسئول کارگاه بازسازی نقش برجسته هخامنشی با تاکید بر اینکه هدف از اجرای این طرح، صرفأ کپی کردن نقوش برجسته سنگی نیست، گفت: در این راستا سر یکی از سربازان هخامنشی که در مجموعه جهانی تخت جمشید وجود دارد انتخاب و تمامی ابعاد، نقوش و جزئیات آن در نظر گرفته شد و سنگتراش با دقت کامل به تراش سنگ پرداخت.
وی با بیان اینکه پروژه از فروردین ماه امسال آغاز شده، گفت: نکته قابل توجه در ساخت این نقش برجسته، استفاده نکردن از ابزار و تجهیزات به روز است. به طور مثال سنگتراش جهت ایجاد جزییات نقش، باید مسافت کارگاه تا نقش برجسته اصلی را طی کند بدون آنکه از تصاویری با بزرگنمایی زیاد استفاده کند.
دو روش کشیدن طرح در زمان هخامنشیان
رهبر با اشاره به اینکه این پروژه در موزه روباز مجموعه جهانی تخت جمشید اجرا شد، بیان کرد: بر اساس ادعای پژوهشگران در زمان هخامنشی برای کشیدن طرح بر روی سنگ از ۲ روش گرته کردن و شابلون‌های چوبی استفاده می شده است.
وی در توضیح این روشها نیز بیان کرد: گرته کردن عبارت است از سوزن کاری پوست حیوانات یا موادی مشابه بر اساس طرح مورد نظر و انتقال طرح سوراخ کاری شده روی بستر یا تکیه گاه با استفاده از پودرهای رنگی. در این بازآفرینی به جای استفاده از پوست حیوانات از ورقه‌های مخصوص که تقریبأ همان خاصیت را دارا هستند و پودر زغال استفاده شد.
وی در خصوص نتایج این کارگاه گفت: یکی از دستاوردهای کارگاه بازآفرینی این بود که پژوهش گران قبلی معتقد بوده‌اند که برای ایجاد سطوح صیقلی از پودر های ریز و پوست حیواناتی مانند کوسه استفاده می شده است. هرچند این نظریه از نظر ما کاملأ مردود نیست اما این امکان وجود داشته است تا از قلمهای تخت با اندازه‌های مختلف برای ایجاد سطوح کاملأ صیقلی استفاده کرد.
