عوامل این پدیده ویرانگر بسیارند که در میان آنها نقش مهاجرت های بی رویه روستا به شهر نادیده گرفته شده است؛ در افزایش تصادف های جاده ای و شهری فارس درپنج سال گذشته در ردیف سه استان اول کشور درتصادف های مرگبار بوده است که نه از روی تصادف، ازاستان های ردیف های اول جذب مهاجر درون استانی هم هست و بر اساس آمار مرکز تحقیقات سرمایه گذاری سلامت استان فارس در سه سال گذشته در فارس به ازای هر 100 هزارنفر 41 نفر درتصادف ها کشته شده اند.
این رقم از میانگین های نسبی مانند نسبت شمار اتومبیل به کل جمعیت استان بالاتر بوده و عامل اصلی آن افزایش بار ترانزیتی میان شهر و روستا درنتیجه مهاجرت های بی مهار است بدون آنکه زیرساخت های فرهنگی و اداری و آموزش استان به نسبت تراکم ترافیکی و جاده ای، فراهم شده باشند.
افزایش تقاضا برای سفر به ویژه با اتومبیل شخصی که تب روزافزون آن بیشتر درلایه های کم درآمد، همه گیرشده فرصتی به جمعیت انبوهی که درشوق داشتن و سفر با وسیله شخصی برای جذب آموزش نمی گذارد . آموزشی هم درکار نیست چون ازجهت اداری هم ارتباط چندانی میان حوزه سلامت و دستگاه های مسئول ترافیکی نیست . این نارسایی ها به خاطر روند کاهشی شاخص های توسعه انسانی درفارس است زیرا برای بهبود این شاخص ها سرمایه گذاری وبرنامه ای درکارنیست.
این پدیده با مهاجرت های شدید وبی رویه روستا به شهر و بادکنکی و سرطانی شدن رشد شهرهای کوچک وبزرگ تقویت شده است . شدت فرایند های مهاجرت با شدت فقرآموزش وفقرفرهنگ شهروندی هم بسته هستند و هم تراز با هم افزایش می یبند و عوامل روانی و اجتماعی تشدید وافزایش آماری حوادث رانندگی را زمینه سازی می کنند.
افزایش تراکم ترافیکی درنتیجه مهاجرت ها و ناکارآمدی های مدیریتی با هیچ فرایندی برای فرهنگی سازی رفتار ترافیکی و زمینه سازی برای رفتار شهروندی همراه وهمزمان نبوده است. چون برای آن سرمایه گذاری نشده است.
کف پرداخت ها برای هراتومبیل دراین ترافیک بی زیرساخت فرهنگی دست کم 20 میلیون تومان بوده ولی دربرابر آن هزینه سرمایه گذاری برای استانداردسازی رفتار ترافیکی آنقدر ناچیز بوده که درگزارش هیچ دستگاه مسئولی نیامده است.
این سرمایه گذاری باید شامل همه هزینه های ایمن سازی شبکه ترافیکی ، به روز شدن قوانین ، بهبود واستاندارد شدن آموزش ها و آزمون ها ، و فراگیر شدن و کامل ترشدن نظارت پلیس درهردو بخش مکانی وزمانی باشد ونیست .
این نارسایی ها به همان شدتی درمرکز استان جریان دارند که درشهرها وروستاها و خروجی آنها هم بالاماندن آمار تلفات و افزایش سطح ریسک و مخاطره است .
فارس درکریدورترانزیتی مهاجرت روستا به شهر کشور قراردارد . درنتیجه انگیزه همگانی برای یافتن فرصت های بیشتربرای کارو زندگی و اسکان یافتن درفرایندی صعودی با شیب تند ، بی وقفه تقویت می شود .
افزایش تراکم رفت و آمد میان قطب های مهاجرتی و شکل گیری اسکان دوگانه همزمان درروستا وشهر ، تحرک فیزیکی جمعیتی را افزایش داده که بیشتر بارآن بردوش ناوگان حمل ونقل خصوصی است . شکل نگرفتن ناوگان حمل ونقل مدرن مانند آنچه که دریک شبکه مدرن راه آهن و مترو سراغ داریم با خرده هنجارهای مربوط به منزلت و پرستیژهای مالی وداشتن یک وسیله شخصی ، نماد ازرشد ماندن شاخص ها درتوسعه انسانی بوده است.
این پویایی منفی درفارس ازاستان های دیگر شدیدتر بوده که افزایش درآمدها و افزایش سطح زندگی و هزینه ها نیزبه آن دامن زده اند .
فرجام نهایی افزایش تنش ها درهمه سطوح روانی وفرهنگی و طبقه ای بوده و به افزایش سطح ریسک درهمه موارد انجامیده . نه فقط درتصادف ها که درامنیت و رفتارهای مجرمانه و بازارپنهان و اقتصاد دلالی و واسطه گری وفرارسرمایه و رکود ونابودی محیط زیست، که فارس بنا به آماررسمی درهمه آنها دررتبه های نخست کشور است . این وضع چیزی مانند مهاجرت به تصادف است وسرگذشت آن هم چیزی ازوضع تصادفی ها کم ندارد.