به گزارش شیرازه به نقل از فرهنگ نیوز، شاید کمتر کسی فکر می کرد که شخص علی مطهری که اولین حضورش در مجلس شورای اسلامی به لطف حضور نامش در لیست رایحه خوش خدمت رقم خورد اینگونه این روزها به فکر آزادی رقبای فکری دیروز و رفقای امروز خود باشد. اما این اتفاق افتاد تا ملت موجی جدید از تغییر مواضع یکی از نمایندگان خود در بهارستان را شاهد باشند.

 

 

شعر زیر را که حسین صیامی شاعر جوان و انقلابی سروده است پاسخی است بر صحبت های تفرقه انگیز مطهری :

 

ننگ یعنی دو چشم بازی که
بسته روی حقایق زنده است
ننگ یعنی که شادی دشمن
ننگ یعنی که دوست شرمنده است
.
جهل یعنی نفهمی و خود را
صاحب درک و فهم فرض کنی
متوهم ترین خودت باشی
دیگران را به وهم فرض کنی
.
هر دفعه یاوه ای که بافته ای
آبرویی که بود را بردی
قطعا این اعتبار نامت نیست
نان فامیل خویش را خوردی
.
خب گویا دوباره در مجلس
دم در آورده حرفها زده ای
وسط منجلابها بودی
باز انگار دست و پا زده ای
.
از زبانت... بگو معاذالله
نوحه تلخ فتنه را میخواند
شهر حتما شلوغ شد چون که
قورباغه ابوعطا میخواند
.
انقلاب از حمایتت دارد
بین سرب مذاب می سوزد
طوری از رفع حصر میگویی
که دل انقلاب می سوزد
.
حرفهایی زدی که باید گفت
حیف باشد پدر کنار تو نیست
9دی انقلاب سوم ماست
درک این انقلاب کار تو نیست
.
روز شیطان؟ بیا و گوش بده
با دلی پر شراره میگویم
تا که یادت بیاید آن ایام
قصه را من دوباره میگویم
.
فتنه بالا گرفت و غوغا شد
مرگ بر فتنه های پوشالی
حرفها حرف زور بود آن روز
مرگ بر دادهای تو خالی
.
چقدر ساده گول خوردند از
میرهایی که سبز پوشیدند
مدعی ها میانه میدان
دست بیگانه را نمی دیدند
.
ماه غم آمد و عزا اما
نانجیبان ترانه میخواندند
دست در دست شمر روز دهم
خیمه را ظالمانه سوزاندند
.
شعله فتنه بی حیاتر شد
ته بن بست روز عاشورا
همه جا گفته ایم این را که
مرگ فتنه است روز عاشورا
.
بر دل دردمند این مردم
درد این داغ تازه بالا زد
دست مختارگونه مردم
سیلی محکمی به آنها زد
.
9دی تازه ی قطره اشکی است
از پس بغضهای خفته ما
9دی حرف کوچکی بود از
آن همه جمله نگفته ما
.
حرف بخشش زدند بعضی ها
ما مگر گوش میکنیم؟ هرگز
اشک هایی که ریخت رهبرمان
را فراموش میکنیم؟ هرگز
.
خدمتی کرد فتنه به دشمن
بهر این خدمتش رسید گرفت
ما فراموشمان نخواهد شد
دشمن نا امید امید گرفت
.
فتنه گر دستهاش آلوده است
پاک اما نکرده دست هنوز
ما فراموشمان نخواهد شد
دادگاه خدا که هست هنوز