به گزارش سرویس سیاسی شیرازه، «نامه های دستی مردم را تحویل نمی گیریم» این جمله چند روز پیش از زبان مدیرکل بازرسی استانداری فارس نقل شد که قرار است هفته آینده میزبان رئیس جمهور و مقصد شانزدهم سفر استانی اش باشد. سفری که ظاهرا قرار است در پی آن، مردم برای تحویل نامه های خود پشت سر  خودروهای آقای روحانی مسابقه دو نگذارند! رهاورد اولین سفر استانی دولت راستگویان به استان خوزستان 11 گونی نامه بود! موضوعی که گرچه نشان از سیستم ناکارآمد اداری و امیدواری مردم به شنیدن پاسخ از سوی مقام ارشد اجرایی دارد اما سنت دواندن مردم و عدم رعایت شان و منزلت آنها کماکان ادامه دارد.

رسم نامه نگاری گرچه از اوایل انقلاب با سفر روسای جمهور به استان ها وجود داشت اما با روی کار آمدن دولت احمدی نژاد باب شد. تقریبا بیش از نصف جمعیت ایران دست به نامه شدند. البته آن زمان نامه نویسی هم برای خود بازاری داشت! یک روزنامه اصلاح طلب آن روزها نوشت: کسانی بودند که در ازای نوشتن نامه مردم به رئیس جمهور، پول می گرفتند؛ هر نامه ۵۰۰ تومان و هر روز حدود ۱۰۰ نامه هم می نوشتند!
دولت احمدی نژاد حجم عظیم نامه ها را نشان از ارتباط نزدیک دولت و ملت می دانست. باوری که البته ریشه روایی هم داشت. امام علی (ع) در نامه ای به مالک اشتر می نویسد: «مبادا خود را براي مدت طولاني از ملت و مردم بپوشاني، زيرا اختفاي زمامداران و حکمرانان از رعيت و ملت، موجب نوعي فشار و کم اطلاعي از امور حياتي و اجتماعي مردم مي شود. غياب و دوري مسؤلان از ملت و مردم باعث جدا شدن مسؤلان و مردم از يکديگر مي شود.»

به هر حال، در شش سال اولیۀ سفرهای استانی احمدی‌نژاد 35 میلیون نفر از مردم به رئیس جمهور نامه نوشتند. حجم انبوه نامه‌ها چنان هزینه‌ ای برای دولت درست کرد که کمیته امداد در نامه ای به دولت دریافت نامه از مردم را، «بدون اثر» و «منشاء سوءاستفاده» اعلام کرد.

دولت دهم برای رهایی از این مشکل، پروژه ملی سامد یا همان تلفن گویای 111 را راه اندازی کرد. احمدی نژاد آن را با هدف تعامل آسان بین مردم و دولت و تسریع در انتقال مشکلات و نظرات مردمی در اواخر دی ماه 89 افتتاح کرد. دولت اما رویکرد خود را در دریافت نامه تغییر نداد و در سومین سفر استانی به کهکیلویه و بویراحمد حدود ۱۵۰ گونی نامه از مردم گرفت. البته هنوز هم نامه گرفتن احمدی نژاد ادامه دارد.
حجت الاسلام روحانی هم برخلاف انتظار به سنت سلف خود عمل کرد گرچه ابتدا به آن رویه انتقاد داشت. حالا اما دولت یازدهم گفته است بنا ندارد از کسی نامه دستی بگیرد و می خواهد نامه به دستان را به سمت سامانه سامد همان تلفن گویای 111 که از سال 89 در مرکز استانداری ها ایجاد شده هدایت کند.

ناصری مدیر کل ارتباط مردمی ریاست جمهوری در این باره می گوید درخواست های مردمی و پیام ها را در پکیج های مختلف به اداره کل مربوطه ارجاع می دهیم و دستگاههای مربوطه موظف هستند بعد از تحویل نامه حداکثر ظرف 20 روز تا یک ماه  به نامه ها پاسخ بدهند.

آیا در سفر استانی رئیس جمهور به استان فارس مردم به طرح مشکلاتشان از این طریق عادت می کنند یا همچنان ترجیح می دهند نامه بنویسند و رکوردهای نامه نگاری ثبت کنند؟ البته باید گفت مردمی که به خوبی متوجه شده اند اگر در مراسم استقبال نامه دهند، احتمال پیگیری‌ اش زیاد است، این بار نیز مثل سابق عمل کنند.

اما برای حل این مشکل چه تدبیری می توان کرد؟ با نگاهی به محتوای نامه های مردم در دو دولت احمدی نژاد و روحانی می توان دریافت که عمده مطالبات آنها، مشکلات معیشتی، بیکاری و مشکلات بانکی و مسکن و دارو است. بنابراین دغدغه های مردم مشخص است. باید به مردم اطمینان خاطر داد که اگر نامه‌ بنویسند و به نهاد ریاست جمهوری پست کنند، قطعا به مقصد می‌ رسد و در آنجا هم کسانی هستند که نامه‌ ها را می خوانند و پیگیری می‌ کنند. باید ادارات دولتی و سازمان ها و نهادها را ملزم به پاسخگویی عملی کرد. از همه مهمتر باید با مردم همدلی و همزبانی کرد.

فراموش نکنیم، تعداد استقبال کنندگان و حجم نامه ها نشان از محبوبیت نیست بلکه با  گره‌ گشایی از کار مردم محبوبیت شکل می‌گیرد.