به گزارش شیرازه، نزدیک به یک دهه است که کشور درگیر یک جنگ تمام عیار اقتصادی شده است و رهبر انقلاب هرسال با نامگذاری سالها توجه همگان را به این مسئله راهبردی رهنمون می کنند. مسئله ای که به گواه تمامی کارشناسان اقتصادی با گرایشات مختلف و تمامی مسئولان نظام تنها یک راه حل دارد و آن هم اقتصاد مقاومتی است. اما با تکرار زبانی اقتصاد مقاومتی هیچ اتفاقی نمی افتد و باید در عمل پایبند به ملزومات این اقتصاد مقاوم بود.

یکی از مهمترین محورهای اقتصادمقاومتی که به عنوان روح حاکم برآن قلمداد می شود، توجه به تولید داخل در جهت خودکفایی و نهایتا افزایش صادرات، و از طرفی کاهش واردات و بطور خاص کاهش واردات کالاهای مصرفی و منع کامل واردات مواد مصرفی از آمریکا است.

اما آمار گمرک از واردات خودروی سواری و تراکتور، لوازم بازی بولینگ، مسواک، تیغ اره و خمیر بازی از آمریکا حکایت دارد.در سال گذشته 11 هزار تن جو، 71 تن فرآورده‌های غذایی، 290 تن افزودنی‌های خوراک آماده دام و طیور، 25 تن شبرنگ، 23 تن لوازم آرایش، 23 تن کاغذ دیواری و 253تن چوب درخت کاج از آمریکا وارد شده است.

این آمار در حالی است که ایالات متحده حتی در پسابرجام نیز ایران را با تحریم های جدیدی روبرو کرده است و دولتمردان روزانه از بهتر شدن فضا در دوران پسا برجام می گویند.

حال باید پرسید به راستی آیا این حجم واردات بی رویه آن هم کالاهای مصرفی از آمریکا در سال 94 نشانی از اقتصاد مقاومتی دارد؟ آیا گشایش اقتصادی معیشتی مردم در تعطیلی کارخانه ها و بیکاری کارگران و از طرفی در واردات بی رویه است؟ آیا به تبعات فرهنگی برندهای آمریکایی و ترویج فرهنگ مصرف گرایی توجهی شده است؟ آیا نفوذ اقتصادی چیزی جز این می تواند معنا داشته باشد که اقتصاد یک کشور را وابسته کرده، تولید داخل را تعطیل و واردات کالاهای مصرفی را زیاد کنیم؟