شیرازه گزارش میدهد؛
نقاشی را به خاطر بسپار، نگارخانهها تعطیلند!
از ابتدای انقلاب تا کنون در مجموع 85 مجوز گالری صادر شده است که کمتر از نیمی از این آمار به کار خود ادامه دادهاند! این یعنی 75 مجوز صادرشده بدون استفاده. چرا؟
به گزارش شیرازه، «هنرهای تجسمی» به ویژه نقاشی آنچنان ریشه محکمی در شیراز داشته است که اگر نام شهر شعر و ادبیات را از کنار نام شیراز برداریم بهترین جایگزین شهر رنگ و نقش و نگار را میتوان به ان نسبت داد. با آنکه شیراز زادگاه یا گهواره فکری بزرگان معاصری چون استاد «محمدعلی شیوایی»، «غلامحسین صابر»، «سعید غلامی شیرازی»، «علی اصغر تجویدی» و دیگران بوده است، کمتر فضای درخوری برای نمایش آثار این پیشکسوتان در شیراز به وجود آمده است. گالریهای شیراز که از بنیادیترین مراکز فرهنگی شهر محسوب میشوند نه تنها کام پیشکسوتان هنرهای تجسمی را تلخ کرده است، بلکه مایه عصیان بسیاری از هنرمندان جوان نیز بوده است.
عدم وجود حتی یک گالری استاندارد در شهر شیراز آنجا قابل بررسی میشود که در طول چند سال اخیر گالریهای مختلفی در شهر شیراز افتتاح شدهاند، با این حال اما تقریبا هیچ کدام از آنها نه واجد استانداردهایی هستند که موجب رضایت هنرمندان را فراهم کند نه علاقه مندی را روانه نمایشگاههای هنری میکند. بنابراین این پرسش به وجود میآید که دلیل صدور مجوز برای گالریهایی که قرار است مخاطب نداشته باشند چیست؟
نگارخانهها، خانه خرچنگها هستند: 85 مجوز و 10 گالری فعال!
کوشیار ضیایی؛ کارشناس مسؤول هنرهای تجسمی اداره کل ارشاد فارس؛ در گفتوگو با گروه فرهنگی شیرازه میگوید: از ابتدای انقلاب تا کنون در مجموع 85 مجوز گالری صادر شده است که تقریبا نیمی از آمار این گالریها به کار خود ادامه دادهاند!
ضیایی با اشاره به این که گالریهای هنری شیراز را باید به سه دسته «فعال»، «نیمه فعال» و «غیرفعال» تقسیم کرد، ادامه میدهد: هماکنون 35 گالری فعال و نیمهفعال در سطح شهر داریم که نمایشگاههای هنری در آنها برقرار است اما فقط 10تای این گالریها به صورت دائمی در حال برگزاری نمایشگاه هستند.
همه کاره بودن دکان برخی از گالریداران شیراز است!
بر اساس تحقیقات گروه فرهنگی شیرازه مبنی بر مشاهده وضعیت عملکرد بسیاری از این گالریهای نیمه فعال، این نتیجه به دست آمد که اغلب آنها فاقد نمایشگاه گردان و مدیریت حرفهای برای عرضه و فروش آثار هنری هستند. شاخصهایی که در این تحقیقات استفاده شدهاند نیز عبارتند از: میزان رضایتمندی هنرمند و مخاطب از تعامل با هم، رعایت اصول اخلاق حرفهای کار و تخصص در امر کارشناسی و قیمتگذاری آثار هنری.
آنچه که در این تحقیقات نکته تامل داشت این بود که بسیاری بر این باور بودند که علت بیرونقی گالریهای شیراز، حضور افرادی غیرمتخصص برای مدیریت و نمایشگاه گردانی همزمان در این مجموعه هاست.
یکی از معدود گالریداران حرفهای در شهر شیراز در این باره به شیرازه میگوید: مدیریت یک گالری تخصص میخواهد، یعنی یک مدیر گالری علاوه بر این که باید تسلط کاملی بر فلسفه و تاریخ هنرهای تجسمی داشته باشد، ضرورت دارد با مبانی مدیریت فروش آثار هنری، بازاریابی، قیمتگذاری و روابط عمومی بسیار قوی در حوزه بینالملل آشنا باشد. با این حال میبینیم که عدهای میآیند و با کسب مجوز از اداره ارشاد یک مکانی را دستوپا میکنند و به خیال خود مدیرگالری میشوند!؟
وی که از شیرازه خواست تا نامی از او در این گزارش برده نشود، میافزاید: یک گالری استاندارد علاوه بر مدیر احتیاج به یک نمایشگاه گردان یا «کیوریتور» نیز دارد تا بتواند بر اساس روانشناسی مخاطب و تسلط فکری خود بر آثاری مانند نقاشی و عکس و مجسمه بهترین چینش را در نمایشگاه ارائه دهد. با این حال اما نمایشگاهگردانهای اینروزهای شیراز هم مدیر هستند و هم نقاش و هم مخاطب و هم فروشنده!
نقاش رنگ میخواهد و مخاطب نور...
البته نمیتوان بزرگترین مشکل سایه انداز بر فضای هنرهای تجسمی شیراز را به همین عاملی که ذکر شد تقلیل داد چرا که بسیاری از مخاطبان و حتی هنرمندان معتقدند که در فقدان گالریدار حرفهای هم میتوان به گالریها رونق بخشید اما در صورتی که استاندارد باشد و هنرمند مطمئن باشد که نور کافی و رنگ دیوارها و حتی ارتفاع آثار هنری مناسب باشد.
سامان معرف نقاش جوانی است که از استاندارد اغلب گالریهای شیراز دل خوشی ندارد و به خبرنگار شیرازه میگوید: یک نقاشی حاصل آمیزش احساس و زحمات یک هنرمند است و باید با محیط خود رابطهای دیالکتیکی برقرار کند. یعنی یک اثر هنری را باید مانند یک موجود زنده پنداشت که احتیاج دارد برای شکوفا شدن و تولد در مکان و بستر مناسبی قرار گیرد، به ویژه در حوزه تجسمی این گونه است.
وی بر این باور است که: معماری داخلی بیشتر گالریهای شیراز برای این کار در نظر گرفته نشده است. برخی از این گالریها خانه مسکونی بودهاند و برخی نیز واحد تجاری، اما مجوز گرفتهاند.
مژده وصال از نو آمد
شهر شیراز تنها واجد یک گالری دولتی است به نام «وصال» که از سالها پیش یکی از خاطرهسازترین اماکن فرهنگی شیراز بوده است. «وصال» نه تنها در شهر شیراز بلکه در سطح کشور یکی از قدیمیترین نگارخانههاست با این حال اما این گالری نه تنها احتیاج به تعمیرات فراوان داشت بلکه نیاز روز هنرمندان شیراز ایجاب میکرد که ظاهر آن نیز به روز شود.
به تازگی اما مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان فارس خبر از تعمیر و مرمت تنها گالری استاندارد شهر شیراز را داده است. حال باید دید که آیا این نگرانیها و تدبیراندیشیها به بهبود وضعیت دیگر نگارخانههای شهر هم ختم خواهد شد یا نه؟
انتهای پیام/
نظرات بینندگان