به گزارش سرویس اقتصادی شیرازه، چند سالی است که مقام معظم رهبری در نام‌گذاری سال‌ها موضوع «اقتصاد» را مد نظر قرار می‌دهند و بر مواردی همچون تولید داخلی، حمایت از کالاهای ایرانی، شناسایی و مرتفع کردن موانع سد راه تولید و پشتیبانی از این بخش تاکید دارند.به گونه ای که برخی از سال ها مانع زدایی از سد راه تولید را به صورت ویژه در دستور کار ادارات و دولت قرار می دهند.

سال گذشته هم با پیشنهاد نام‌گذاری «تولید؛ پشتیبانی ها و مانع زدایی ها » نشان دادند، سربلندی ایران و به حرکت درآمدن چرخ‌های اقتصاد از مهم‌ترین دغدغه‌های معظم‌له می‌باشد. اقتصادی که از مجموعه‌ای از فعالیت‌ها در اقصی نقاط کشور تشکیل می‌شود. از مشاغل خانگی گرفته تا کارگاه‌های کوچک و دامداری و کشاورزی و معادن و صنایع مختلف.

با اینکه در ابتدای هر سال همه شهروندان ایران زمین با اراده‌ای راسخ به صحنه آمده و نشان می‌دهند که عزمشان برای پیشبرد اهداف و برنامه‌های کشور جزم است، اما در نهایت نتایج آن چیزی نمی‌شود که همگان انتظارش را داشتند و همواره در این میان سد معبرهایی وجود دارد که نه تنها در راستای تحقق شعار سال پیش نمی روند بلکه چوبی می‌شوند لای چرخ های صنعت و تولید کشور که در شرایط کنونی نیاز به حمایت ویژه تری دارد.

بدون تعارف باید گفت مشکلات و معضلات زیادی در مسیر توسعه اقتصادی، به‌خصوص در استان‌ها و شهرستان‌ها وجود دارد که بدون رفع آن‌ها هرگز نمی‌توان منتظر روز‌های خوشی برای آینده بود. کافی است واژه «مشکلات کارآفرینی» یا «قوانین دست و پا گیر در مسیر تولید» را در موتور‌های جست‌وجوگر قرار دهیم تا به راحتی متوجه شویم، کدامین سیستم‌ها مانع پیشرفت امور و سدی در مسیر رونق تولید هستند.

از آن طرف نیز نشستن پای درد دل های تولید کنندگان و سرمایه گذاران خود گواه این ادعاست که در سال های اخیر سیستم دولتی نه تنها حمایت و پشتیبانی از این افراد نکرده بلکه برخی از دستگاه ها با بروکراسی های بی معنا و مفهوم اداری و قوانین دست و پا گیر چنان روند کار را برای کارآفرین کند کرده که گاه آنها را تا مرز دل سردی و پشیمانی پیش می برد.

روز گذشته خبرنگار شیرازه به منظور مصاحبه با یکی از کارآفرینان استان فارس که از ابتدای کار با کمترین امکانات شروع به کار کرده و با تلاش و همت خود اکنون در مرحله رشد و توسعه کسب و کارش قرار دارد، سری به یکی از شهرک های صنعتی اطراف شیراز زده است اما در نهایت  در این مجموعه به اصطلاح صنعتی، با تولید کنندگانی مواجه شد که شنیدن حرف و ها و گلایه های شان گر چه تکراری است اما ضرورت دارد بار ها و بارها عنوان شوند تا شاید گوشی شنوا به این مطالبات جامه عمل بپوشاند.

آرش زارعی که یک واحد صنعتی تولید زیتون و خیار شور دارد می گوید: برای توسعه کسب و کار و افزایش نیروی انسانی مجموعه نیاز به تسهیلات کارآفرینی داشتم اما آنقدر توسط بانکها سنگ، قلاب شدم و مانع بر سر راهم گذاشتند که عطای ئام را به لقایش بخشیدم و از گسترش کار منصرف شدم.

محمد رضایی یکی دیگر از صنعتگران این مجموعه گرفتن مجوز کسب و کار توسط سازمان صمت و جهاد کشاورزی، تهیه زمین از شهرکهای صنعتی و در نهایت اخذ تسهیلات بانکی را بزرگ ترین موانع سد راه خود عنوان کرد و گفت: تعجبم در این است که در سالی که مقام معظم رهبری بر مانع زدایی از مسیر تولید تاکید کرده اند چرا باید بانکها و ادارات دولتی خود بزرگترین سد راه صنعت کشور باشند؟

آقای قربان زاده نیز با تاکید بر نام بانکها اظهار کرد: اکنون بیش از دو سال است که در حال پیگیری یک وام جهت راه اندازی یک واحد تولیدی هستم، ولی آنقدر امروز و فردا شنیده ام و سنگ سد راهم انداخته اند که تصمیم گرفته ام این راه را ادامه ندهم.

وی با قاطعیت بانکها را بزرگ ترین مانع تولید دانست و ادامه داد: تسهیلات تنها مشکل ما نیست بانکها گاه برای یک بدهی صنعت گر به جای حمایت از او به سرعت دارایی های وی را مصادره کرده و واحد تولیدی یا صنعتی را تعطیل می‌کنند.

بانکها، بانکها و باز هم بانکها: این جمله کوتاهی بود که حسن پور یکی از صنعت گران تکرار کرد و گفت: بانکها اولین متهم و بزرگ‌ترین مانع سد راه صنعتگرانی هستند که در سخت ترین شرایط تحریم و بیماری کرونا و ...از پا که ننشستند، بلکه با قدرت و توان مضاعف کنار دولت امدند تا اقتصاد کشور از پا در نیاید.

بله اگر بخواهیم با نگاهی دقیق و کارشناسی به این موضوع بنگریم«بانک»‌ها به عنوان اولین متهم و بزرگ‌ترین مانع رونق اقتصاد در استان‌ها شناخته شده اند، پس میطلبد در دولت مردمی و عدالت جوی سیزدهم که با همین شعار بر سر کار آمده با همتی بلند و عزمی جزم با این مانع بزرگ مقابله کرد و جسم بی جان و در حال نابودی صنعت و تولید را از زیر بار این سنگ بزرگ نجات داد تا دوباره چرخ های اقتصاد کشور به حرکت درآیند.

از آنجایی که موانع بسیاری، چون تحریم‌های خارجی و قوانین دست و پاگیر و پیچیده داخلی همواره صنایع مختلف و به‌خصوص صنایع پایه در استان‌های کشور را به عقب رانده است ولی بلایی را که بانک‌ها با زیاده خواهی و تخلف از قوانین و بخشنامه‌های موجود براقتصاد کشور نازل کرده‌اند، تحت هیچ عنوان قابل چشم پوشی نبوده و نیست.

راه‌اندازی یک دامداری کوچک، ایجاد تولیدی‌های صنایع دستی، کارخانه فرآوری و بسته‌بندی محصولات کشاورزی، احداث یک سردخانه برای نگهداری محصولات و جلوگیری از جولان دلالان، تجهیز زمین‌های کشاورزی به سیستم نوین آبیاری و صد‌ها شغل و کار دیگر که هر کدام می‌توانند تحولی عظیم در یک روستا یا شهرستان به وجود آورند همگی نیازمند حمایت هستند. حمایتی که در گام نخست نگاه‌ها را به سمت بانک‌ها می‌چرخاند. اما امروز بانک‌ها نه تنها کمکی در این رابطه نمی‌کنند بلکه بدون اغراق باید گفت عامل اصلی بدبختی و زمین خوردن صنایع به شمار می‌آیند.

امروز به جرات می‌توان چالش جدی حوزه تولید در ایران را در سیستم بانکی جست‌وجو کرد، چرا که بانک‌ها در شرایط تحریم به‌نوعی و در شرایط غیرتحریم به‌نوعی دیگر تولید را لای منگنه قرار داده و فعالیت‌های آنها را کند می‌کنند و برای مشارکت با طرح‌ها ورود ننموده و فقط نظرشان اخذ سود از پول با اهرم تضمین وثایق است و برای طرح و تأمین سود از کار و اشتغال کارآفرینی قصدی ندارند.

انتهای پیام/س