به گزارش سرویس اجتماعی شیرازه، استفاده از پرچم در میان ملل، ریشه ای تاریخی دارد و تاریخ استفاده و پیدایش آن به حدود 5 هزار سال قبل باز می گردد.

پرچم یک نماد بسیار پرمعنی و بیانگر هویت، تاریخ، فرهنگ و فلسفه‌ی هر کشور، در ایجاد همبستگی و اتحاد شهروندان، قومیت‌ها، پیروان ادیان و مذاهب گوناگون، مناطق جغرافیایی و اجتماع‌های فرهنگی مختلف ذیل ملت‌ها نقش بسیار مهمی ایفا می‌کنند.

با توجه به اهمیت ویژه پرچم٬ مردم هر کشور پرچم را عزیز و گرامی دانسته و در حال حاضر در بسیاری از کشورها یک روز در سال را به‌ عنوان روز پرچم ملی جشن می گیرند.مردم اکثر کشورها در پرچم افراشته خود، بزرگی٬ سربلندی٬ آزادگی و افتخار و در سرنگونی آن شکست٬ بردگی و ستم بیگانگان را می‌نگرند.

به گونه ای که در جنگ های صدر اسلام نیز همواره یک نفر برق و یا نمادی را با نام علم یا چرپم در دست داشت و همواره سعی می کرد این نماد  بر زمین نیافتد چون سرنگونی آن به منزله پایان کار سپاه و شکست انان بود. به همین خاطر افراد بسیاری در جنگها کشته میشدند تا نماد سپاهشان(پرچم یا بیرق) بر زمین نیاید.

همانگونه که در بسیاری از نمایش های میدانی، تعزیه ها و فیلم و سریال های تاریخی نیز مشاهده می کنیم که پرچم و برافراشته نگاه داشتنش چقدر برای سپاهیان و لشکریان از اهمیت خاصی برخوردار بوده است، از همین رو این تفکر و سنت دست به دست و سینه به سینه چرخیده تا به زمان معاصر نیز رسیده است.

 اگر چه اکنون همانند گذشته لشکریان و سپاهیانی نیست تا پرچم را در دست گیرند و بجنگند، اما از دوران قاجار، صفوی، پهلوی و حتی قبل از آن و از زمانی که رئیسعلی های دلاوری، میرزا کوچک خان های جنگلی، ستارخان ها و باقرخان ها، شهید چمران ها و شهید دوران ها و بابایی ها و بهشتی و باهنرها، بوده اند تا در عصر و زمانه فعلی، شهدای مدافع حرم اسکندری ها و حججی ها و شهدای هسته ای احمدی روشن ها و شهریاری ها و فخری زاده ها ، سردار بی بدیل انقلاب شهید سلیمانی و مدافعان امنیت شهید رنجبر، شهید سراوانی و شهید نظری ها، همواره جان عزیز خود را نثار کرده اند تا عزت و آزادگی و سربلندی و اقتدار ایران اسلامی در لوای برافراشتگی پرچم این کشور حفظ شود.




در اتفاقات اخیر در پی درگذشت مهسا امینی گروه فتنه گر و برانداز، خود با زبان خود اعلام کردند که مهسا امینی یک رمز آشوب در ایران است وگرنه آنها نه دلشان برای مهساها و زنان این سرزمین سوخته نه حتی ذره ای جان انسان ها برایشان اهمیت دارد، این ادعا را بارها و بارها با وحشی گری هایی که در اقصی نقاط دنیا به نمایش گذاشته اند، ثابت کرده اند.

دو شب گذشته عده ای افراد ناآگاه و فریب خورده به خیابان ریختند با آتش زدن قؤان و پرچم کشور به اصطلاح اعتراض خود را به مرگ مهسا نشان دادند، در صورتی که هنوز روند تحقیقات برای مشخص شدن اصل ماجرا ادامه دارد و رئیس جمهور کشورمان شخصا قول پیگیری داده اند.

در همین راستا  پایگاه تحلیلی خبری شیرازه با برخی اساتید دانشگاه  و نمایندگان مجلس گفتگو کرده است، آنچه در ادامه می‌خوانید گفتگوی خسرو شمسایی دکترای علوم سیاسی و مدرس دانشگاه شیراز است .

شمسایی در ابتدا عنوان کرد: پس از ناکامی دشمنان در بکارگیری شیوه‌های نظامی و امنیتی بر علیه نظام و پس از ناکامی در تاثیر بخشی تحریم‌های به اصطلاح فلج‌کننده ای  که بر علیه ملت ایران وضع کردند طبیعی است که بیکار ننشینند و شانس خود را در به کارگیری شیوه پیچیده موسوم به جنگ ترکیبی و جنگ شناختی معطوف کنند و همین هم باعث شده که دشمنان خارجی و عمله و نکره داخلی آنها در یک حرکت هماهنگ و با هدف قرار دادن امنیت روانی جامعه دست به حرکت های سخیفی همچون  آتش زدن پرچم ملی و سردادن شعارهای تجزیه طلبانه بزنند.

وی با بیان اینکه البته مردم ایران در جریان فتنه های قبلی هم با این گونه حرکتها مواجه بودند و به خوبی با ماهیت افراد و جریان‌هایی که به چنین رفتارهای سخیفی دامن می‌زنند آشنایی دارند، گفت: اینها برای مردم شناخته شده هستند آنچه مسلم است  هدف آنها متاثر ساختن افکار و اذهان مردم نسبت به نظام اسلامی و منحرف نمودن ذهن مردم نسبت به موفقیت های نظام و شکست‌های پی‌درپی دشمنان در این روزهای اخیر می باشد.

این مدرس دانشگاه ادامه داد:در واقع در این جنگ ترکیبی که دشمن در پیش گرفته از یک نظر رویکرد سیاسی امنیتی دارد که بیشتر به مناطق مرزی به ویژه کردستان و آذربایجانات معطوف میشود و از یک نظر رویکرد اقتصادی دارد که با شیوه های تحریم و با هدف آسیب زدن به آستانه تحمل مردم صورت می گیرد که به سیاست فشار از بیرون و انفجار از درون معروف شده است.

این کنشگر سیاسی تصریح کرد: به لطف خداوند و صبر و تحمل مردم دشمنان در این رویکرد هم با شکست و ناکامی مواجه شدند که خودشان بارها بر این مسئله اعتراف کرده اند و نهایتا دشمن تمام امید خود را به رویکرد فرهنگی معطوب ساخته و به شیوه موسوم به جنگ شناختی تلاش دارد باور مردم را نسبت به ارزش های ملی و مذهبی را هدف قرار دهد و با طرح شایعات و دروغ های بزرگ و اجرای سناریوهای از قبل طراحی شده سعی میکنند افکار عمومی را نسبت به نظام سیاسی بدبین کنند تا شاید بتوانند از این آب گل آلود ماهی موردنظر خود را صید کنند.


انتهای پیام/س