به گزارش شیرازه به نقل از تسنیم؛ طبق پیش بینی ها، فریبرز عرب نیا غایب بزرگ امروز جشنواره است. عرب نیا سال پیش در جریان ساخت فیلم «چ» به دلایلی نامعلوم در آخرین سکانس فیلمبرداری فیلم حاضر نشد و گروه حاتمی کیا را تکر کرد. یکی از سوالات مهم امروز احتمالا شایعه اختلاف حاتمی کیا با عرب نیا خواهد بود.

بابک حمیدیان،سعید راد, مهدی سلطانی، مریلا زارعی، پژمان لشگری پور، فردین خلعتبری مهدی حسین وند ، حسین جعفریان فیلمبردار فیلم، عباس گلوندی،و.... حاضرین در این نشست هستند و محمود گبرلو قرار بوده است اجرای مراسم را برعهده داشته باشد که به علت ازدحام جمعیت با تاخیر در سالن حاضر شد.

حاتمی کیا در ابتدای این جلسه توضیحات کوتاهی در مورد فیلم ارائه داد : در سال 80 این ایده مطرح شد و مسیرش را طی کرد. ده دوازده سال است که این کار در ذهن ما بود. اما به شکل فعال در همین زمان سه ساله اجرایی شد. به نسبت کارهای دیگری که کرده ام این فیلم برای من 3 برار یک فیلم سینمایی عمر و وقت و انرژی گرفت.

5 و نیم ماه فیلمبرداری و 6 ماه مونثاز و 16 ماه جلوه های ویژه در طول فیلم انجام شد و در  حدود 70 دقیه فیلم جلوه های ویژه لحاظ شده است.

حاتمی کیا ادامه دارد:این کار سختی برای من حساب می شد . من همیشه از ساخت فیلم شخصیت هایی  که می شناسیم دوری می کردم. از طرف دیگر این فیلم یک اتفاق واقعی بود و همین هم کار را سخت تر می کرد. چون ممکن بود که نظرات مختلفی در مورد فیلم مطرح شود . اما در هر صورت فیلم فیلم چ فیلم شهید چمران شهید فلاحی و شهید اصغر وصالی و به نمایندگی از کل مردم مردستان است.

حاتمی کیا گفت: در عین حال آماده شنیدن  همه نظرات در مورد فیلم هستم آن قدری که من تحقیق مفصل کرده ام این واقعه به این شکل بوده است. حتما آدم های دیگری هم بوده اند و حتما آدم های دیگری هم وسط بوده اند، اما من اینها را دیدم. خیلی ها در هلی کوپترهای آخر فیلم بوده اند که دیده نشده اند.

حسین جعفریان فیلمبردار، فیلم«چ» نفر اولی بود که بعد از مقدمه حاتمی‌کیا سخن گفت. او خاطرنشان کرد: وقتی آقای قائم مقامی به من زنگ زد که برای حضور در این نشست رسانه‌ای حضور پیدا کنم. گفتم که تا کنون در چنین جلساتی حاضر نشده ام چرا که این جلسات بیشتر باری گفتگو با کارگردان و شنیدن حرف‌های او و بازیگران است. من پیش از این در این جلسات حضور نداشتم به این دلیل که جنس کار ما نیاز به بحث‌های تخصصی دارد.

او ادامه داد: همین‌جا پیشنهاد می‌دهم به مسئولان برگزار کننده جشنواره که از سال دیگر جلسات تخصصی برای عوامل فیلم هم برگزار شود و در آن نشست ها عوامل چند فیلم بیایند و در کنار یککدیگر به سوالات خبرنگاران نشریات تخصصی‌تر پاسخ دهند. جنس سخنان ما در حوصله جمع نمی‌گنجد و کار ما گفتگوهای تخصصی‌تر می‌خواهد. اینجا محلی است که در آن نباید وقت کارگردان تضییع شود و من هم نمی‌توانم در این فرصت کوتاه درباره تخصص خودم سخن بگویم.

عباس شوندی، طراح صحنه فیلم از دیگر عواملی بود که گفت: خوشحالم که توانستم در خدمت این گروه باشم. بخش اعظمی از طراحی این کار در دهکده مقاومت در شرق تهران آماده سازی شد. حدود 80 الی 90 درصد فیلم از جمله خیابان اصلی، خانه پاسداران، قبرستان، سوله هلی‌کوپتر، میدان شهر و ...  در آنجا ساخته شد. بخش هایی هم با کمک دوستان فعال در عرصه ویژوال جلو برده شد.

سعید راد، باریگر نقش تیمسار فلاحی در این نشست با بیان اینکه با کلمه تشکر نمی توانم از حاتمی کیا تشکر کنم، گفت: علت آن این است که این مسئله یک عقبه دارد و توضیح آن از حوصله جلسه خارج است. اعتبار این دوستان که از سیاه مشقی شروع کردند، امروز اعتباری شده برای سینمای ما در سطح جهان. از آقای حاتمی‌کیا می‌خواهم که در جلسه مطبوعاتی «چ» به من اجازه دهد که درباره یک موضوع کوتاه گفتگو کنم.

او با اشاره به سخنان خود در مراسم افتتاحیه فیلم فجر ادامه داد: ما بازیگران آدم‌هایی هستیم با روانیات مختلف. با جنس و مفهوم نگاه یک بازیگر، بازیگران زیادی در ایران خلق شدند که شادروان شکیبایی، پرستویی، کیانیان و فریبرز عرب نیا با روانیات خودمان زندگی می‌کنیم. با تفکر خودمان زندگی می‌کنیم. این شاخصه بازیگری است و باعث می‌شود شاید منطق از ما قدری دور شود. اگر سخنان من مزاحم دست اندرکاران فیلم فجر شد و با سخنان خودم برای آن‌ها حاشیه به وجود آوردم از آن‌ها عذرخواهی می‌کنم.

راد ادامه داد: نظام ما در دنیا اثبات شده است. دنیا مقابل ایران اسلامی زانو زده است. اگر حرفی زدم و دچار احساسات شخصی شدم. از منتقدان می‌خواهم که با من طرف شوند. من تقاضا می‌کنم با دست اندرکاران فجر مواجهه نکنند. نظام ما امروز تثبیت شده است. من شرمنده دست اندرکاران فیلم فجر شدم به خاطر حرف‌هایی که از سر احساس بیان کردم. ای کاش آن جا حداقل منطق داشتم و بر این اساس سخن می‌گفتم.

بازیگر نقش تیمسار فلاحی ادامه داد: حاتمی کیا زمانی که مرا دعوت کرد آنقدر دچار شعف شدم که فیلم دستبند کیمیایی هم به من پیشنهاد شده بود. اما بعد از یک سری صحبت‌ها در این فیلم حضور پیدا کردم و دوستان گفتند که اگر بشود شاید پروژه دیگر را هم نگه دارند که من در این فیلم بازی کنم.

راد در پایان گفت: امروز کاری را در «چ» شاهد بودیم که این سطح از کار در دنیا هر بخشش توسط یک کمپانی بزرگ جلو برده می‌شود. در کمپانی‌های بزرگ خارجی این فیلم را کار می کنند. تدوین، موزیک، رنگ، جلوه‌های ویژه و ... همه تقسیم شده بین کمپانی‌های بزرگ است.  اما اینجا همه این کارها را یک فرد انجام داد. این جای تقدیر ویژه دارد. من می‌خواستم کنار دوربین جعفریان عکس یادگاری داشته باشم. این هنرمند بزرگ است که در چنین ترازی کار می‌کند. چون این بزرگان برای ما افتخار کسب کردند. تشکری نمی توانم از حاتمی کیا بکنم و می‌خواهم برای او بایستم و از شما هم می‌خواهم که شما هم  برای ایشان بایستید و همگی برای او دست بزنیم.

قائم مقامی مدیر تولید فیلم هم در سخنان کوتاهی گفن:  خیلی خوشحالم که مدیر تولید این فیلم بودم. این فیلم از پرژوه های سنگین سینمای بود. و عباس گلوندی و همه بچه های تدارکات و تولید و دکور واقعا سنگ تمام گذاشتند و یک شهر بزرگ را با همه حزئیات در یک مدت کوتاه ساختند.

بابک حمیدیان، بازیگر نقش شهید وصالی  نیز که به شدت هیجان زده شده بود در سخنان کوتاهی گفت: کاش در دنیای بهتری زندگی می کردیم که اگر قرار بود آدم ها احساساتی بشوند، کسی فکر نکند که دارند ریا می کنند. من برای اولین بار بود که فیلم را دیدم و حالا دارم به بچه های اصغر وصالی فکر می کنم به بچه های دستمال سرخ. امیدوارم فرصت بیشتری به وجود بیاید که بیشتر حرف بزنیم. من اولین باری بود که فیلم را دیدم و نمی دانم باید به کی خسته نباشید و اصلا چه حرفی بزنم.
سخنان حمیدیان با بغض او ناتمام ماند.

خلعتبری آهنگساز فیلم سخنران بعدی بود او گفت: این دومین همکاری من با حاتمی کیاست. کار با حاتمی کیا بسیار سخت و شیرین است. من دوستانی در این پروژه مثل زورای پیدا کردم. و خیلی خوشحالم که یک پروژه سینمایی سبب شود که آدم ها ارتباط روانی و احساسی خوبی با هم پیدا کنند.نکته دیگری هم باید بگویم که خیلی ها هستند که در فیلم های اولی کار می کنند و خیلی با انرژی و جوان. اما فیلم های آنها در زمینه مسائل فنی داوری نمی شود. خواهشمندم یک ارزشگذاری جشنواره ای در مورد آنها هم صورت گیرد. علاوه بر اینکه مثل آقای جعفریان من هم معتقدم باید یکسری نشست های تخصصی برگزار شود و به جای این نشست های مطبوعاتی تخصصی تر بحث شود.

مریلا زارعی بازیگر این فیلم نیز در ادامه گفت: من احساسم چیزی شبیه به احساس حمیدیان است. توفیق این را داشتم که برای بار سوم مقابل دوربین آقای حاتمی کیا بایستیم و الان هم افتخار می کنم که در این پروژه حضور داشتم.

زواری مدیر فنی فیلم ضمن تشکر از حاتمی کیا به خاطر اعتماد به جوان ها برای این کار بزرگ فنی گفت: این کار جرات بزرگی می طلبد که فکر نمی کنم کسی جز حاتمی کیا می توانست آن را انجام دهد. جای علیرضا علویان صداگذار و بهمن اردلان صدابردار فیلم و دیگر عوامل فنی فیلم هم خالی است.

سلطانی، بازیگر دیگر فیلم هم گفت: من هم برای اولین بار بود که فیلم را می دیدم و بسیار خوشحالم که در این فیلم عظیم تاثیرگذار و مفید حضور داشتم. فیلم چ فیلم مفیدی است از این نظر که افراطیون را دعوت می کند به صلح طلبی . من خوشحالم که در این اندیشه نقش کوچکی را داشتیم.

اما بخش پرسش و پاسخ ها، بحث جذاب همه کنفرانس های مطبوعاتی با سوالی آغاز شد که واکنش تند حاتمی کیا را برانگیخت.خبرنگاری از حاتمی کیا پرسید که این فیلم بازگشت همیشگی شما به دفاع مقدس است؟

و حاتمی کیا این گونه پاسخ داد:من فیلمسازم و هر چیزی که می سازم همینی است که می بینید ، این قدر من را در قالب های سخت خودتان جا ندهید. من مثل گردش قمرها به دور سیاره ها هتسم. گاهی نزدیک می شوم گاهی دور می شوم. اما همینی هستم که می بینید. بدم هم می آید از اینکه برخی فرزندانم را نادیده می گیرند و برخی از فیلم هایم را متعلق به من ندانند.من فیملسازی هستم که در زمان حال نفس می کشم، فرزند زمان خودم هستم و اساسا معنای این جمله بازگشت را نمی فهمم. همه اش می گویند حاتمی کیا بازگشته است. لطف می کنند دوستان اما نمی دانند که زخمه ای به ما وارد می کنند.

ادامه سوال اول پرسش از حاتمی کیا در مورد بافت دراماتیک فیلم بود. اینکه این دراماتیزه ساختن داستان خللی به روایت تاریخی هم آورده است که حاتمی کیا این گونه پاسخ داد: فیلمنامه اساسا همه اش درام و فن است و کار کردن در این حوزه یعنی کار کردن با درام. شرایط سینما به گونه ای است اگر کسی دیگر بخواهد همین رابسازد از زاویه دیگری می بیند. من زبان خودم را داشتم و با عینک خودم این فیلم را ساختم.

سوال بعدی در مورد پایان بندی فیلم بود. حاتمی کیا ابتدا در مورد بخشی از پایان فیلم که مروبط به پیام امام و آزادسازی پاوه بود توضیح داد: اساسا مبنای این فیلم بر اساس پایانش برای من آغاز می شود. به لحظا دارماتیکی من عمد داشتم که بگویم همه قهرمانان فیلم تا لحظه آخر بار دراماتیک فیلم را جلو بردند. اما از لحاظ تاریخی حتما باید بگویم که این پیام امام اتفاق به شدت مهمی است، اما نام خمینی فقط در پایان فیلم نیست، نام خمینی در کل فیلم می آید اما اینجا جلوه می کند.

خبرنگار توضیح داد که منظورش همان سکانس وداع چمران با خانواده هایش است که حاتمی کیا این گونه توضیح داد: این پایان فیلم فضای مردانه ای دارد اما بحث مقاومت در پاوه فقط مردانه نیست و من تمایلی به دامن زدن به این فضای مردانه نداشتم. علاوه بر من فکر می کنم  چمران روزی چمران شد که این انقطاع را صورت داد و عین ابراهیم به این قربانگاه رفت. متاسفانه هیچ وقت در ایران به خانواده گذشته چمران اشاره نمی شود. چمران چهارتا بچه داشت و یک همسر آمریکایی و به نظرم مقام چمران از همین جا آغاز شد که با خانواده اش معامله کرد.

سوال بعدی در مورد احتمال خواندن تیتراژ فیلم چ توسط محسن چاوشی بود که حاتمی کیا ماجرا را توضیح داد: بحث خواندن تیتراژ نبود، بله آقای چاوشی فیلم را دیدند و نظر لطفی داشتند و قرار شد یک اثر مستقل برای این فیلم بخوانند.

سوال بعدی در مورد اصرار فیلم به نمایش خانواده چمران در فیلم بود که چمران پاسخ داد: این یک نقطه خالی در زندگی چمران است و اتفاقا نقطه عطف زندگی او. من عمد داشتم که حتما این را در فیلم بگنجانم.

جعفریان، فیلمبردار فیلم درباره تکنیک‌های فیلمبرداری «چ» گفت که این فیلم با سیستم آنالوگ و به وسیله دوربین 35 میلیمتری تهیه شد. گاهی هم از دوربین‌های دیگر بهره بردیم و برای صحنه‌هایی که جلوه تصویر خاص نیاز داشتیم از چند دوربین به صورت همزمان بهره بردیم. از دوربین‌های دیجیتال هم در موارد محدودی استفاده شد.

حاتمی‌کیا بعد از این سخنان جعفریان گفت: عمر سینمایی من به دوره‌ای می‌خورد که شاهد ورود صدا به تصویر بودم. تصور می‌کنم فیلم «چ » هم آخرین نسل نگاتیو کار کردن در سینما باشد. فکر می‌کنم این دوربین‌ها را باید به صورت دکور از این پس استفاده کنیم. به یاد دارم فیلم‌های اول خودم هم به صورت دوبله آماده شده بود.

حاتمی کیا درباره شخصیت پردازی چمران که فردی آرمانی بود و عملگرا نبود، زبان به پاسخ گشود و گفت: من این نظر را قبول ندارم. از زاویه خودم چمران را روایت کردم. من چمران را به اندازه بضاعت خودم در این سطح معرفی کردم. اینجا زمان آن را نداریم که تخصصی درباره این موضوع حرف بزنیم هرچند که حرف بسیار زیاد دارم درباره آن. دوستان می‌توانند از این پس قلم به دست بگیرند و بنویسند نظرات خود را و از این به بعد ما هم پاسخ می‌گوییم به نظرات.

گبرلو، مجری کارشناس این نشست گفت: چمرانی که من میشناختم، شاید خیلی آرمانگراتر بود، عملگرا هم بود. البته حاتمی کیا گفت در حد بضاعت خود این فیلم را ساخته است.

جلوه های بصری نقش کلیدی‌تری در نمایش «چ» داشت و نسبت به جلوه‌های میدانی برجسته‌تر بود، این نظر یک خبرنگار بود که تیم ویژوال افکت فیلم چمران به صحنه و پروسه سقوط هلی‌کوپتر در فیلم اشاره کردند و گفتند تمام بخش‌های این فیلم بسیار پیچیده بود که با ساده کردن نماها توانستیم این کار را خلق کنیم. .ورود گروه مشاوران ویژه در بحث ویژوال افکت باید از مرحله پیش تولید صورت گیرد و عوامل این تیم باید از همین مراحل وارد ساخت فیلم شوند؛ این نظر تیم حرفه‌ای حاتمی کیا در بخش ویژ.ال افکت بود. ترکیب عوامل صداگذاری، طراحی‌ها و ... مباحث دیگری بودند که از جانب این تیم بیان شد.

حاتمی‌کیا پس از این سخنان گفت: در فیلم «چ» سکانس سقوط نقطه عطفی است که در نوشته های دکتر چمران هم آمده بود. ایشان با جزئیات آن را توضیح می‌دهد. از همان ابتدا به دوستان و تیم گفتم که همه فیلم یک سمت و در آوردن این سکانس در سمت دیگر. قرار داشتیم این سکانس، سکانس تاریخ سینمای ایران شود. از بدو پیش تولید با تمام گروه هایی که باید در این ماجرا نقش داشته باشند، جلساتی برگزار کردیم. جلساتی که انرژی‌ای نزدیک به 25 روز از ما گرفت. فقط در بحث طراحی صحنه و ... کارهای بعدی برای ویژوال افکت زمان خیلی بیشتری برد.

کارگردان فیلم «چ» ادامه داد که اصرار داشتم این اقدامات به دست بچه‌های ما در ایران صورت بگیرد. می توانستم از همان ابتدا دعوت کنم از یک فرد اسکار گرفته تا این کار را بکند. اما جنس آن‌ها با نگاه و آرمان‌های ما همخوانی ندارد. ترجیح دادم این کار را با زحمت بیشتر و انرژی بیشتر توسط بچه‌های همین کشور انجام دهم. از روز اول ما را از طرف فارابی ترساندند که شاید بودجه آن‌ها این طرف و آن طرف شود و من درباره این مسائل سخن نگویم. روز 29 اسفند مونتاژ من تمام شد و بلد نیستم فیلمی را به دست بگیرم که برآورد زمانی اشتباهی از آن ارائه داده باشم.

حاتمی کیا خاطرنشان کرد: از روز اول می‌دانستم این پروژه  5 ماه و نیم وقت می برد و بدون تجربه درباره ویژوال افکت این حرف را هم زده بودم. با سیستم های ایران هم که کلی برای تجهیز آن زحمت کشیدند، باز این سینماها استاندارد این صدای دالبی دیجیتال را ندارد. تصویر من اسکوپ است و عشق من وسترن است اما در قاب محدود پرده این سینماها دیده نمی شود. اینکه این کار تا قریب یک ماه قبل و قریب دو سال وقت برد به این دلیل است که زحمات زیادی داشت.

بلوندی درباره طراحی سکانس ورود مردم کرد به شهر پاوه گفت: این سکانس شامل حدود 350 نفر آدم با تجهیزات بودند اما گسترش آن کار دوستان ویژوال افکت بود که درباره آن کار کردند.

سلطانی درباره شخصیت نقش پزشک کرد، دکتر عنایتی، در فیلم گفت: این شخصیت کاملاً مستند است و رشته حقوق در همان دانشگاهی می‌خوانده که دکتر چمران در آن دانشگاه فیزیک پلاسما می خواندند. این‌ها دوستان نزدیکی بودند که بچه‌های آن‌ها، این دو نفر را عمو صدا می‌کردند و امروز برای عقاید خود هر کدام جدا و مقابل هم ایستادند.

سلطانی ادامه داد: درباره لهجه کردی هم آقایی به نام آقای مبین ما را یاری کرد و بیشترین تمرکز ما روی درست ادا کردن لهجه قرار گرفته بود. دکتر عنایتی برای من یک آدم آزادی خواه است که دچار اشتباه شده. هرچند می‌خواهد از حق و حقوق بخشی از ملت خود دفاع کند اما در این قضاوت و گونه مطالبه خود اشتباه می‌کند. او ملت خود را ملتی دیده که حقش از کشور فقط نگهبانی از مرزها بوده و احساس می‌کند تنها راه گرفتن این حق مبارزه مسلحانه است. بر اساس مطالعاتی که داشتم در انتهای این درگیری‌ها تا آنجا که میدانم او کشته می شود و وقتی سربازی به جناره او لگد می زند دکتر چمران به اقدام او اعتراض می‌کند. این یکی از ویژگی های دکتر چمران است که دشمن خود را هم قابل اعتماد تشخیص داده بود.

حاتمی کیا به تقدیر از بازیگران خود پرداخت و گفت:  بچه‌های بازیگری با این فیلم زندگی کردند، اصغر وصالی را فردی بازی کرد که هیچ کدام از این شخصیت‌ها را در دوران زندگی خود ندیده بود. نقطه مدیریتی و عاطفی من بازیگرانم هستند. با آدم های ظریفی طرف هستم که باید با آن ها مدارا کنم. اصغر وصالی‌ها را زیاد دیدم. دستمال قرمزها را درک می‌کنم. این نقش‌ها را این بچه‌ها خوب درآوردند. خوشحال بودم از نقش آقای سلطانی و دوست داشتم قدرتمند این نقش ادا شود. به دنبال اسطوره زدایی هم بودم. می‌خواستم دکتر عنایتی اگر می‌شود آنقدر قوی بیان شود که حتی اگر می‌شود چمران در برابر او به زحمت بیفتد. تا حدی که این نقش  چمران روی زمین بیاید و باور پذیر شود.

حاتمی کیا ادامه داد: هانا نماینده مردم مظلوم کرد بود که باید در این فیلم مطرح می شد. این نقش بسیار سخت خیلی خوب از دست خانم زارعی برآمد.

منابع شما برای نبرد پاوه چه بود،سوالی بود که یک خبرنگار در برگه خود نوشته و توسط گبرلو خوانده می‌شد. لباس پلنگی چمران بخش دیگری از سوال این خبرنگار بود که گفته بود مستند او فیلم ها و تصاویری است که از چمران در پاوه باقی ماندهو حاتمی کیا در پاسخ به این خبرنگار گفت: منابع تحقیق ما مفصل بود. یکی گفته های خود ایشان بود.درباره این قائله پاوه که شما را رجوع می‌دهم به کتاب خود ایشان. مبنای نگاه بنده از زاویه دید ایشان بود. تحقیقات میدانی هم از دوستان ایشان داشتیم.

حاتمی‌کیا در پاسخ به بخش دوم سوال این خبرنگار گفت: واقعیت آن است که پوسته بسیار سختی برای این افراد ایجاد شده. برای شخصیت های ملی این کشور فضایی ‌ایجاد شده که به راحتی نمی‌شود به آن نفوذ کرد. علاقه داشتم به این عرصه ورود کنم تا بتوانم بخش‌های دیگری از زندگی آن‌ها را به تصویر بکشم و تصاویر خانوادگی هم مربطو به همین بخش می‌شد.‌ درباره لباس پلنگی و آن تصاویر هم بگویم که واقعه دوتاست. یکی قبل از پیام امام و یکی بعد از آن. درباره لباس آقای چمران وقتی ایشان وارد پاوه شدند با کت و شلوار بودند. اما در مقطع دوم ایشان مجبور شد که اسلحه به دست بگیرد و پوزیشن نظامی داشته باشد. این تصویری که شما می‌گویید برای آن زمان استچرا که اساساً در مقطع اول عکاسی نبود که از ایشان عکاسی کند.

چمران حاصل یک اراده جمعی بوده است و انشاالهه که در قابل چشم تماشگر خوب بدرخشدد.
چمران «چ» صراحتا فیلم بنده است. خدا رحمت کند علی حاتمی را وقتی کمال الملک را ساخت خیلی ها به او اعتراض کردند که این صحنه با واقعیت نمی خواند و فلان صحنه اصلا ربطی به تارخی ندارد و این حرف ها اما واقعیت این است که هر کسی هر واقع تاریخی را از منظر خودش می بیند. این به نظرم ابتدایی ترین تفکر نسبت به یبحث تاریخ است که بگردیم دنبال این که این فیلم واقعا رخ داده یا نه و با همان جزئیات.در مختارنامه میرباقری خیلی راحت می  دیدیم که تاریخ چه قدر پیچیده بود و ما کجای اسناد مکتوب تاریخ این پیچیدگی را می بینیم.
این فیلم چمرانی است که من خلق کردم و هر کس دیگری این فیلم را می ساخت چیزی دیگری می شد. چمران روزی برای من چمران شد که  دیدم او مرد صلح است اما نه به هر قمیت. این تحلیلی است که با وضعیت موجود  با گوشت و پوستمان آن را احساس می کنم. بعد از قتل عامی که آن سالها در آن فضا صورت گرفته بود، اتفاقات تلخی که در بیمارستان رخ داده بود و افکار عمومی به شدتجریحه دار شده بود، چیزهایی که من زیاد نخواستم در فیلم واردش شوم، درست بعد از این اتفاقات  چمران فکر می کند باید این روح را آرام کند. چمران نهایتا فیلم من است.

اما سوال بعدی از ابراهیم حاتمی کیا؛ به بحثی در مورد تفاوت امام و چمران با اشاره به شخصیت مهندس بازرگان در اوایل انقلاب بود.حاتمی کیا در پاسخ به این سوال حرف های جالبی زد: "قبل از این هم این حرف را زده ام، عکس مشهوری از امام خمینی وجود دارد که امام را در حال خروج از هواپیما نشان داده می دهد، این عکس در همه این سالها آنقدر تنگ و تنگ تر شد تا فقط امام و خلبان باقی ماندند. دوست دارم دقت کنید که ما در این فضا مشغول فیلم ساختن و حرف زدن در مورد چمران هستیم. این محدود کردن بی اندازه باعث سختی کار ما شده است. حرفهای زیادی در مورد چمران است و من هم که نمی توانم حریفی شوم برا آنهایی که رسانه دارند و قدرت دارند و همه حرفها را می زنند قدرتمندی بشوم.من نمی توانم انکار کنم که چمران عضو نهضت آزادی بود اما بزرگتر و فراتر از ذهنیت حزبی نهضت آزادی بود در عین اینکه آنها را محترم میشمرد.یکی از دلایل من برای انتخاب این که این فقط 48 ساعت از زندگی او را نشان دهم همین بود. اینکه در این مقطع بتوانم منش چمران را بگویم.

حاتمی کیا ادامه داد: اما من این تفکر انقلابی که نماینده اش اصغر وصالی است را هم من کاملا می فهمم، با همه وجود آمده است که بجنگد و شهید شود اما برای کهنه چریکی مثل چمران که از این مراحل گذشته است دیگر برایش این حرف ها باقی نمانده است. وضعیت متناقضی را می بیند.

حاتمی کیا گفت: جنگیدن برای صلح حرف احمقانه ای است اما چه کنیم که در دنیای امروز ما باید این حرف را بزنیم.و من چمران را از این زاویه مردی چند وجهی دیدم..چمران باب عرفان دارد. باب جهاد دارد. باب علم دارد، اما متاسفانه  باب عرفانش باز است و بی اندازه ازش حرف زده شده است و بقیه باب هایش پنهان باقی مانده است.عبور از این فضا خیلی سخت است. باید بدانیم که الان داریم از معبر فوق العاده سختی عبور می کنیم و اینقدر پوسته این شخصیت پرقدرت است که من باید خیلی دست و پا  زدم تا گوشه ای از این موضوع را گفتم.

گبرلو، مجری برنامه در ادامه برنامه سوال خودش را از حاتمی کیا در مورد مساله فیلم های فاخر پرسید. حاتمی کیا جواب داد: واقعیت این است که مفهوم فیلم های فاخر قلب واقعیت شده است و الان دوست ندارم جزء سلسه این جریان قرار بگیرم. اما باید دقت کنید که این هفدهمین فیلم من بود که باید بودجه ملی برایش خرج می شد. من خودم هم منتقدم این جریان هستم اما این نباید منجر به زیرسوال بردن کل ماجرا شود.ما فیلم های استراتژیکی داریم که حتما باید برایشان خارج شود و بیش از اینها هم باید خرج شود اما نباید تبدیل به یک ناندانی شود و همه فکر کنند که دست باز است برای خرج بی حساب و کتاب.

حاتمی کیا ادامه داد:من اعلام می کنم که این فیلم 6 میلیارد تومان خرجش شده است. از اول هم پیش بینی ما این بود.

اما این بخش از حرف های حاتمی کیا کنایه آشکاری به بحث های داغ شده این روزها بود:  فیلم فاخر باید ساخته شود اما باید به اهلش سپرده شود. حمله کردن به فیلم فاخر یک نوع کینه و نادانی است انگار مثلا کار زشتی است که فیلم میلیاردی ساخته شود. واقعیتش را بخواهید، پول فیلم من را سفارت هلند و جشنواره برلین نمی دهد. این کار را را باید نظام مهوری اسلامی انجام دهد  وریال به ریالش را خرج کند.