غول تجمل‌گرایی بر سر سفره‌های افطار/ آیا این سفره‌ها اجری هم دارد؟
سنت افطاری دادن، این سال‌ها به گونه‌ای جا افتاده که بعضا از ماهیت اصلی خود کاملا دور شده است.
به گزارش سرویس فرهنگی شیرازه؛ افطاری دادن یکی از آداب حسنه و توصیه شده‌ای است که از زمان پیامبر اسلام(ص) در جامعه عملی می‌شده است. این‌که در هنگام اذان، یک روزه‌دار حتی با یک لیوان آب و دانه‌ای خرما از سوی شما، روزه خود را افطار کند، آن‌قدر ارزشمند است که در روایات بسیار بر آن تاکید شده. جالب اما این است که در افطاری دادن، نه تنها تجمل‌گرایی نهی شده است که حتی بر ساده بودن افطاری ولو با قرص نانی هم تاکید شده . آیت‌الله حائری شیرازی در پاسخ به چرایی چنین توصیه‌ای می‌نویسد:
«افطار دادن هم از خودگذشتن و به باورمندان خداوند پیوستن است، ارتباط با مرتبطین به خدا، ارتباط با خداوند است.گذشت از خود، هم در خودداری از خوردن و هم افطار دادن به دیگران است؛ ولی همان‌طور که روزه‌دار باید زبان و دل او هم از گناه به دور باشد، افطار دادن هم باید از خودنمائی و تفاخر مبرّا و منزه باشد. همان‌طور که گناهان بازگشت به خودخواهی خویشتن است و روزه را آسیب می‌رساند، رنگین شدن افطاری، بازگشت به خودنمائی است و روح از خودگذشتگی افطار را می‌میراند.»
سفره‌های رنگینی که معمولا با اسراف بسیار زیاد همراه است، عمدتا نه برای مستضعفین که برای هم‌تایان پهن کنندگان چنین سفره‌هایی انداخته می‌شود. حالا اما، با وجود همه تاکیداتی که بر افطاری ساده شده است، سفره‌های رنگین افطاری گویا به یک رویه تبدیل شده؛ رویه‌ای که حتی کسانی با وضعیت مالی متوسط رو به پائین نیز خود را ملزم می‌داننند به آن پای‌بند باشند. حالا چشم و هم‌چشمی را باید در سنت حسنه‌ای که بر سادگی‌اش تاکید شده، دید.
سنت افطاری دادن، این سال‌ها به گونه‌ای جا افتاده که بعضا از ماهیت اصلی خود کاملا دور شده است. در این میان، یکی از راه‌های شکستن این فرهنگ غلطی که بر گرد چنین سنت حسنه‌ای حلقه زده، ترویج افطاریهای ساده است؛ افطاری‌هایی که با کم‌ترین زرق و برقی، بوی بهشت را بتوان از آن‌ها استشمام کرد. این سنت، حالا کم کم دارد باب می شود و جوانان مذهبی، در برخی شهرها با کم‌ترین امکانات، دم اذان، در پیاده‌رویی ایستگاه بدون سقف و فرش خود را پهن می‌کنند و با نوشیدنی‌های ساده و خرما و بعضا ساندویچ‌های نان و پنیر و سبزی، به استقبال روزه‌داران می‌روند تا در افطار کردن آن‌ها سهمیم باشند و از سوی دیگر، غول تجمل که بر سفره‌های افطار چنبره زده است را از میان برند. رهبر معظم انقلاب در خطبه نماز عید فطر سال گذشته در این خصوص فرموده بودند:
«یک سنت خوب هم امسال بیش از سال‌های دیگر دیده شد که خوب است مورد توجه قرار بگیرد و آن، افطاری دادن‌های ساده و بی‌پیرایه در مساجد و در خیابان‌ها بود در بیشتر شهرهای کشور - که بسیار کار شایسته‌ای است - در مقابل افطاریهای مسرفانه‌ای که شنیده شد، دانسته شد که بعضی‌ها به بهانه‌ی افطار، حرکات و عمل مسرفانه انجام می‌دهند و به جای این‌که در ماه رمضان وسیله‌ای بشوند برای نزدیکی روحی به فقرا و مستمندان، با این عمل، با این حرکت، خود را در لذات جسمانی غرق می‌کنند».
چقدر خوب است کسانی که اهل افطاری دادن هستند، با نگاهی عمیق‌تر، به جای
پهن کردن سفره‌های تجملی‌ای که صدها نفر پای آن می‌نشینند، از کیفیت این دنیایی
سفره‌های‌شان بکاهند و با ساده سازی اقلام سفره، کیفیت اخروی آن را افزایش داده و
به جای صدها نفر، هزاران نفر را افطار دهند. در شرایط کنونی که چشم و هم چشمی حتی
بر سر سفره‌های افطار هم سایه انداخته، دادن افطاریهای ساده، علاوه بر اجر و ثواب
توصیه شده، پاداش دیگری هم خواهد داشت؛ پاداشی که برای ترویج فرهنگ صحیح افطاری
دادن در جامعه داده می‌شود. انشاء‌الله.
نظرات بینندگان
