وی در گفتگویی جذاب و تفصیلی با لامرود مواردی را بیان کرده که جالب است. در ادامه مشروح آن را می خوانید:

فرهنگ و معانی بسیارش!

فرهنگ دارای معانی بسیاری است. فرهنگ را به دو معنی اخص و اعم می شود تقسیم بندی کرد. آن چیزی که من به عنوان طلبه به دنبال آن هستم کار فرهنگی دینی است. یعنی هر چیزی که به گسترده شدن دین و نهادینه شدن آن کمک کند، این را کار فرهنگی می نامم.

حالا اگر بخواهیم معانی ارائه کنیم که در شهرستان آن را دنبال کنیم، هرکاری که به تقویت بنیه دینی مردم، حفظ دین داری و گسترش دین در شهرستان کمک کند، را کار فرهنگی می توان نامید.

برنامه ریزی جدید برای نسل جدید

در حوزه های مختلفی نیاز به کار کردن است و باید برای قشرها و نسل های مختلف تقسیم بندی کرد و به این احساس رسید که چه نوع نیازی وجود دارد. زیرا هر نسلی به نوعی کار فرهنگی، محتاج است که برای رسیدن به تعمیق باورهای دینی، باید از راهی آن را برآورده ساخت. به عنوان مثال برای نسل قبل باید همین منبرها و سخنرانی ها حفظ شود و مطمئناً برای نسل جدید باید برنامه ریزی های جدید ارائه کرد.

با جلسه و مصوبه کار پیش نمی رود!

من قائل به این نظر هستم که کار فرهنگی، یک کار مردمی است و یک کار دولتی و سیستمی نیست. ما باید از مجموعه دولت چه در کشور و چه در شهرستان، انتظار داشته باشیم موانع دین داری را رفع کند.

چرا که باور داریم کسی که کار و اشتغال مناسب ندارد و در تامین هزینه های زندگی خود مشکل دارد، دین و دین داری او نیز مشکل خواهد داشت، لذا از دولت انتظار می رود در این بخش فعالیت داشته باشد.

اما در بعد دیگر باید نهادها و تشکل های مردمی ورود کنند و کار را بدست بگیرند. چرا که دولت در این بخش با گرفتن چند جلسه و مصوبه، کاری را از پیش نمی برد.

ضعف محتوا در فیلم ها و سریال های داخلی !

صداوسیمای ما چون که صداوسیمای جمهوری اسلامی است و این قید را همراه خود دارد، واقعاً محدودیت وجود دارد، حتی در جذب مخاطب نیز محدودیت داریم. اینجا نمی خواهم به تعبیری گناه آقای ضرغامی را بشورم، اما صداوسیما در کار فرهنگی و فعالیت فرهنگی محدودیت دارد، برخی از افراد هستند که اساساً فیلم و سریالی که صحنه های خاص ندارد را نمی پسندند، شما الان ببینید رویکرد مردم ما به سمت سریال های ترکیه ای است.

همه این ها ترویج فساد است، چرا این جوریه؟ زیرا سریال ها برآمده از یک جامعه لائیک است، با همه این تفاسیر باز هم حجم کاری که می بایست صورت پذیرد، انجام نگرفته است، نوآوری که باید صورت می گرفته، نبوده است، مثلاً همین سریال هفت سنگ را ببینید که متاسفانه کپی برداری شده و به شیوه ی بد هم این کار صورت گرفته است. قبلاً هم این کار صورت پذیرفته بود، در تولید فیلم و سریال ها از نظر محتوا مشکل داریم.

آزادی! اون هم یواشکی!

آزادی یواشکی دو کلمه متناقض هستند، آزادی با کارهای یواشکی معنی و مفهوم پیدا نمی کند، در جوامع غربی هرجا که به سراغ کلمه آزادی رفتند و این تعبیر شده به بی بندوباری، این امر هیچ حد و حصری ندارد، به عنوان مثال آزادی را به بی بندوباری جنسی معنا کردند و در این خصوص هم رفتند به سراغ همجسنگرایی، چندی قبل خدمت آیت الله جوادی آملی بودم، ایشان تعبیر قشنگی از این موضوع هم جنس بازی داشتند، می فرمودند شما دو تا سگ نر را در کنار هم یک جا نمی توانید جمع کنید، بعد این ها این موضوع را برای بشر آن هم در قرن 21 دارند نسخه می پیچند.

اگر بخواهیم آزادی را به معنای آزادی غربی بگیریم، هیچ گونه حد و حصری ندارد، جامعه غربی به این سمت رفته و الان سرش به سنگ خورده و برگشته است.

ابتدا کار می کنیم بعد نقشه طراحی می کنیم!

در این مسیر من احساس می کنم کم کاری های صورت گرفته است، به عنوان مثال شما ببینید در محدوده این شهرستان به غیر از ماه مبارک رمضان یک جلسه تفسیر قرآن، نهج البلاغه نیست، باید برای دین خود وقت بگذاریم، برای دین هزینه کنیم، یا دست اندرکاران امور فرهنگی شهرستان باید همت کافی را برای امور فرهنگی از خود نشان بدهند.

برای هر کاری اول باید نقشه راه کشید، بعد دست به اجرا زد. مشکل ما این است که ابتدا اجرا می کنیم، بعد نقشه می کشیم. تا آنجایی که من از شهرستان اطلاع دارم ما به موتور اقتصادی فشار آوردیم و حسابی توسعه می دهیم، این اشکالی ندارد، حق مردم ما بیش از این هاست، سال ها زحمت کشیده اند، اما باید دقت کرد که همزمان با این توسعه و پیشرفت، برنامه های فرهنگی مان را ببینیم، باید ببینیم که ورود نیروهای کاری به شهرستان برای اشتغال در صنایع کوچ و بزرگ از نظر مسایل فرهنگی به چه چیزهای نیاز دارند، باید نیروهای خوب فرهنگی لامرد دور هم جمع شوند، این نقشه راه را ببینند، باید به همه مسایل فکر شود، اگر این امر صورت نپذیرد، می شویم جایی مثل کرج.

باید این مسایل به مشورت و اندیشیدن گذاشته شود، آنقدر جکش کاری شود تا به نتیجه مناسب دست یابد، باید ده ها مصاحبه ، همایش و نشست برگزار شود، تا به یک جمع بندی مناسب برسیم.

ما نباید مانع پیشرفت اقتصادی شهر و شهرستان باشیم، اما برای این توسعه و پیشرفت و دست یافتن به تمام زوایای آن باید برنامه ریزی کرد، یعنی همین فشاری که در بعد اقتصادی برای رسیدن به پیشرفت شهرستان وارد می کنیم، باید بر روی بخش دینی و فرهنگی هم وارد کنیم.

بنده اعتقاد دارم که فشار موتور اقتصادی و ایجاد روند توسعه باید توسط مسئولین شهرستان اعم از نماینده، فرماندار و سایرین صورت پذیرد و از سوی شرایط فرهنگی نیز باید یک سری تشکل ها و گروه های مردمی برآمده از نیروی های فرهنگی برنامه ریزی کنند، نقشه راه تهیه کنند و برآورد کنند که چه نیازهایی در این بخش وجود دارد. ما منتظر یک نتیجه خوب هستیم بدون توجه به تمام شرایط و محاسبه برخی مسایل به نتیجه مطلوب دینی و فرهنگی نخواهیم رسید این نقد من است نسبت به مسایل فرهنگی شهرستان. ما باید از الان این مسایل را پیش بینی و برنامه ریزی کنیم، هرچند همین الان هم دیر شده است. باید دست به کار شد والا آینده شهرستان در مسایل فرهنگی، دین داری و دین مداری مناسب نخواهد بود و ما رساله یی بودن شهرستان مان را به قیمت ایجاد برخی مجموعه های اقتصادی نباید بفروشیم.

پایگاه بودن مسجد، کار اساسی دین داری

«یکی از مسایلی که بنده تاکید دارم این است که تشکل ها و گروه های مردمی که در فرهنگ فعالیت دارند، از ورود به مسایل سیاسی پرهیز کنند»، درست است که سیاست ما عین دیانت ماست، بنده هم این موضوع را قبول دارم اما ما یک سری اولویت هایی داریم که باید آنها به پرداخت، بنده معتقد هستم که ما در انتخابات دو سال گذشته از ورود برخی تشکل های فرهنگی مان به حوزه سیاست ضربه خوردیم و این اصلاً خوب نیست.

به متولیان مساجد و کسانی که قصد ساخت مسجد دارند، بگوییم در نقشه آن چند کلاس آموزشی را در نظر بگیرند، در ساخت مسجد باید به معماری آن توجه کرد، مسجد یک پایگاه است و در آن باید همه چیز را دید، باید کار اساسی دین داری انجام داد.

دین ردیف بودجه ندارد!/ برای کار فرهنگی باید گدایی کرد

می توان گفت که ما فرهنگ را جدی نگرفته ایم، در ردیف بودجه و اعتبارات چقدر به فرهنگ دینی توجه داشته ایم، به عنوان مثال ما وقتی که یک جاده را جدی می گیریم، می بینیم که این جاده باریک است و هفته ای دو بار تصادف صورت می گیرد و این قدر هم مجروح و زخمی دارد، به همین خاطر جاده را تعمیر می کنیم تا تلفات جانی و مالی آن را کاهش دهیم، اما در حوزه فرهنگ کشته و زخمی آن معلوم نیست، در این حوزه مجروح کسی است که ایمان خودش را از دست داده است، به خاطر همین معلوم نبودن و ملموس نبودن آثار مخرب فرهنگی کسی آن را جدی نمی گیرد، شما برای انجام کار فرهنگی باید گدایی کنی، بعد منت هم داری که بعضی وقت ها سر انتخابات باید جواب آن را پس دهی.

انقلابی که ما کردیم که انقلاب بودجه، راه، برق، سیمان، که نبوده، ما انقلاب کردیم که دین مان پابرجا بماند، اما الان همین دین ردیف بودجه یی ندارد و این صدمات بزرگی را در پی داشته است، بخشی هم خود مردم مقصرند که دیگر حاضر نیستیم برای دین مان وقت بگذاریم، برای دین باید هم وقت.

گناهان الکترونیکی را جدی بگیریم!

کار خبر، کار حساسًی است، من توی حوزه خودم که کار دینی است صحبت می کنم، امروز در جامعه متاسفانه اخلاق ضربه خورده است، به نظر بنده از آنجایی که هر رسانه ای می تواند یک تریبون خیلی قوی باشد، باید این مسایل را در جامعه تقویت کند، یعنی اخلاق مداری را ترویج کند، اهالی رسانه باید گناهان الکترونیکی را خیلی جدی بگیرند، ابزار حساسی در دستان شما هست که می توانید با این ابزار آخرتتان را بخرید.