به گزارش سرویس اقتصادی شیـــرازه، با اعلام رشد اقتصادی که دولت از آن یاد می کند، انتظار می رود که آثار سیاست های اقتصادی دولت، در سبد خانوارهای ایرانی مشخص شود اما آن گونه که مردم روایت می کنند، قدرت خریدشان بیشتر که نشده، حتی در برخی موارد کمتر هم شده است.

در این میان اگرچه این رشد اقتصادی به گواه آمارهای بانک مرکزی، نشانگر بهبود اوضاع اقتصادی ایران است، اما مردم که ذی نفعان اصلی سیاست‌های اقتصادی دولت به شمار می روند، از این رشد اقتصادی حس ملموسی را نداشته و اذعان دارند که قدرت خرید آنها نسبت به سیاست‌گذاری‌های دولت نه تنها بهبود نیافته، بلکه نسبت به دوره ای که دولت در آن رشد را اعلام کرده، کمتر هم شده است.

از سوی دیگر، دولت نیز بارها و بارها کنترل تورم را به عنوان معیاری برای موفقیت در سیاست‌گذاری‌های اقتصادی خود مطرح می‌کند و بر این باور است که اگرچه تورم کاهش یافته و راه رسیدن به اعداد تک رقمی را در پیش گرفته است، اما کاهش تورم هیچ گاه به مفهوم ارزانی در بازار نیست و این دو مفهوم باید از سوی مردم با دیدی مجزا نگاه شود.

در واقع، شکافی که میان دیدگاه‌های مردم و ابزارهای سنجش آنها برای کاهش تورم و بهبود اوضاع اقتصادی به کار گرفته می‌شود، متر یکسانی با عقاید دولت ندارد و مردم بر این نکته پافشاری می‌کنند که قدرت خرید آنها کاهش یافته است.

پایگاه خبری پرگون در گزارشی در شهرستان قیروکارزین با حضور در تعدادی از مغازه ها به این موضوع پرداخته است.

ابتدا به مغازه قنادی وارد می شویم که خود را عبداله محمدی معرفی می کند، درباره اوضاع بازار در یک سال گذشته صحبت کردیم.

وی صحبت های فراوانی از رکود بازار و کاهش قدرت خرید مردم دارد و در این باره می گوید: در سالهای گذشته اوضاع کار بسیار خوب بود و با اینکه تورم داشتیم ولی مردم نیز پول برای خرید مایحتاج زندگی خود داشتند. اما امروز گرچه دولت می گوید تورم کنترل شده ولی برای مردم زندگی سخت تر شده است، چون پولی برای خرید کالا در دست ندارند. دولت می گوید برنامه برای کنترل تورم دارد اما به نظر من دولت فقط پول را از دست مردم بیرون آورده و یک برنامه خوب برای مهار تورم نداشته است. دولت اگر می خواهد تورم کنترل کند باید به فکر زندگی مردم نیز باشد. آمار دادن که برای مردم نان و آب نمی شود.

این مغازه دار ادامه می دهد: من قنادی دارم و آجیل وشیرینی از اقلامی نیست که قطعا باید خانواده ها از آن استفاده کنند. به دلیل نبود نقدینگی در دست مردم بسیاری از اقلام مصرفی از سفره مردم کم شده است و در نتیجه برخی مغازه داران با رکود بازار کسب و کارشان از بیشتر از رونق افتاده است و نمونه اش قنادی هاست که مشتری بسیار کمتر از گذشته شده است.

شهروند دیگری که برای خرید به این مغازه آمده است می گوید: به دلیل بالا رفتن قیمت برخی از کالاها، سبد مصرفی خانوار او کوچکتر و در عین حال، برخی از اقلام آن حذف شده است. او می‌افزاید: برای صرفه جویی در هزینه های خانوار و اینکه دخل و خرجش را بتواند با یکدیگر متناسب کند، مجبور شده تا گزیده تر خرید کند و از تنوع محصولات مصرفی خانواده خود بکاهد.

این شهروند در خصوص آثار کاهش تورم بر سبد مصرفی خانواده اش می گوید: اگر دولت می گوید که تورم کاهش یافته باید تدابیری را اتخاذ کند که حداقل کالاهای ضروری مورد نیاز مردم افزایش قیمت نداشته باشد؛ در غیر این صورت نمی توان به کاهش تورم و تاثیر مستقیم آن بر هزینه های زندگی امیدوار بود.

در ادامه سری به مغازه پارچه فروشی می زنیم. آقای دهقان صاحب این مغازه است و او نیز از کاهش رونق بازار می گوید.

وی از رکود بازار گله دارد و می گوید: سابقا غیر از خودش کارگری داشته که در فروش به وی کمک می کرده است اما بدلیل افت فروش و کاهش مشتری عذر کارگر را خواسته است. وی ادامه می دهد: همیشه بعد ایام محرم و صفر و با شروع عروسی ها موج خرید پارچه را در بازار داشتیم اما امسال شرایط تغییر کرده و مردم ترجیح می دهند لباس های قدیمی خود را بپوشند. او در پاسخ به این سؤال که آیا افزایش قیمت در امر فروش مؤثر بوده و یا دلیل دیگری دارد گفت: قیمت ها آنچنان افزایش نداشته اند اما مردم پولی برای خرید ندارند. قیمت ها 15 تا 20 درصد اضافه شده و دولت می گوید تورم را کنترل کرده ایم اما این کار به قیمت خالی شدن جیب مردم بوده بود. دولت باید بجای خاللی کردن جیب مردم فکر دیگری برای کنترل تورم کند.

یکی از مشتریان این مغازه به آقای حسنی است، شغل وی برق کار ساختمان است در خصوص وضعیت شغلی وی پرسیدیم گفت: در گذشته ساختمان ها در نوبت برای برق کشی بودند کار ساخت و ساز بسیار زیاد بود طوری که از بین کار ها بهترین گزینه ها را انتخاب می کردیم اما شرایط فرق کرده است. ساخت و ساز بسیار کم شده و معدود افرادی هستند که می توانند خانه بسازند. در گذشته وام های مسکن بسیاری از مردم را خانه دار کرد اما امروز بسیاری از جوانان نمیتوانند خانه بسازند و به تبع آن بسیاری از افرادی که به طور مستقیم در کار ساخت ساز بوده اند اعم از استاد کار ، کارگر و غیره بیکار شده اند. دولت هم که فقط به فکر جلسه با 5+1 است و کاری به امورات داخلی ندارد. از همین جا از همه دولتمردان می خواهیم کمی هم به فکر مردم باشند.