کمربندی شیراز و آش شور شهرداری و اداره راه و شهرسازی
کمربندی شیراز جاده ای 50 کیلومتری که از اکبرآباد قبل از دروازه قرآن شروع می شود و با عبوز از غرب و جنوب غرب شیراز به بلوار خلیج فارس در جنوب شرق شیراز می رسد.
روزی این جاده واقعا کمربندی بود و از حاشیه شهر عبور می کرد و محل امنی برای عبور وسایط نقلیه سنگین. حالا اما شبیه یک اتوبان است که از میان چندین و چند شهرک پرجمعیت عبور می کند با دو باند رفت و برگشت. بوق های ممتد کامیون ها و صدای ترمز خواب را از چشمان همسایگان دیوار به دیوار کمربندی ربوده است. دلهره، رعب و وحشت سهم روزانه کسانی است که روزانه می خواهند از این جاده عبور کنند تا به مرکز شهر برسند. قربانی شدن امنیت جانی هم که جای خود دارد. نماینده حقوقی اداره کل پزشک قانونی استان فارس مهرماه سال گذشته گفته بود: «به طور متوسط سالانه به ازای هر یک کیلومتر یک کشته در جاده کمربندی رخ داده است». این یعنی حادثه خیزترین نقطه کشور اینجاست.
با این اوصاف اما، شهرداری و اداره راه و شهرسازی هر کدام با استدلال های خاص خود مسئولیت چندانی در قبال این کشتارگاه! تقبل نمی کنند.
اداره راه و شهرسازی می گوید: کمربندی در محدوده شهری شهر شیراز است و باید شهرداری آن را ساماندهی کند و مشکلش را حل کند، شهرداری اما می گوید ضوابط راه های بین شهری بر کمربندی حاکم است و تا زمانیکه این ضوابط بر آن حاکم باشد نظارت بر آن از سوی ما امکان پذیر نیست.
محمدیان رئیس کمیسیون عمران شورای شهر شیراز معتقد است برای ساماندهی 18 کیلومتری که از کمربندی شیراز در محدوده شهری قرار دارد حدود 700 تا 800 میلیارد تومان پول لازم است که این امر نیازمند واگذاری مدیریت کمربندی به شهرداری است.
مسئولین راه و شهرسازی استان با شانه خالی کردن از مسئولیت خود می گویند ما نگاه توسعه ای به کمربندی نداریم و تا 100 سال آینده هم دولت در زمینه توسعه آن هیچ هزینهای نخواهد کرد! شهرداری هم زیر بار هزینه سنگین ساماندهی و اصلاح کمربندی نمی رود.
شورای شهر اما برای انتقال مدیریت کمربندی از راه و شهرسازی به شهرداری شیراز شرط و شروطی دارد.
محمدیان رئیس کمیسیون عمران شورای شهر می گوید: اداره راه و شهرسازی باید معادل هزینه ساماندهی کمربندی را با واگذاری 280هکتار زمین در جنوب بلوار طلائیه یا واگذاری زمینهای کنار سد تنگ سرخ به شهرداری برگرداند تا شهرداری بتواند پتانسیل مالی لازم برای ساماندهی این کمربندی را داشته باشد چرا که باید شهرداری با صرف 3 سال زمان و تعطیل کردن سایر پروژه های عمرانی خود این پروژه را تامین اعتبار کند!
مدیر کل راه و شهرسازی فارس اما از این که شهرداری مدیریت کمربندی را قبول نمی کند تعجب می کند چرا که معتقد است: با تحویل مدیریت این محور قرار نیست بار مالی بر شهرداری تحمیل شود!
با این حال اختلافات ادامه دارد. تصادف های خونین را همه می بینند اما فقط به لزوم ساماندهی مشکلات کمربندی بسنده می شود. از قدیم گفته اند آشپز که دو تا شد آش یا شور می شود یا بی نمک. مصداق این ضرب المثل وضعیت فعلی کمربندی شیراز و شهرداری و راه و شهرسازی است. مشکل اصلی کمربندی شیراز نه تقاطع های غیرهمسطح و احداث پل هوایی عابران پیاده است و نه افزایش روشنایی مسیر و علامت های هشدار دهنده، بلکه آشپزی همزمان شهرداری و راه و شهرسازی است که اش شورش به خورد مردم داده می شود.
امیدواریم کسی چشم انتظار کمک های رئیس جمهور برای اصلاح کمربندی شیراز نماند و برخی مسئولین بی مسئولیت ضمن پاسخگویی سازنده به افکارعمومی، تعهد بیشتری نسبت به جان ساکنین اطراف کمربندی داشته باشند. ان شاء الله