به گزارش سرویس شهرستان های شیرازه نظام مقدس جمهوری اسلامی اقدامات چشمگیری در راستای محرومیت زدایی بسیاری از مناطق محروم کشورمان انجام داده است اما با توجه به عمق محرومیت هنوز تعداد زیادی از روستاهای کشور در محرومیت به سر می برند و تا رسیدن به نقطه مطلوب ، چشم انتظار مساعدت وی‍ژه مسئولان استانی و کشوری هستند.

سایت محلی پرگون نوشت: یکی از این مناطق، دشت لار در مرز شهرستان قیروکارزین با شهرستان خنج است که علی رغم پیگری های مسئولان شهرستان هنوز محرومیت های بسیاری را به خود می بیند. منطقه دشت لار براساس سرشماری سال 90 دارای 46 خانوار و جمعیتی بالغ بر 169 نفر می باشد که تماما از عشایر می باشند و در فصول گرم سال به مناطق سردسیر کوچ می کنند.

خبرنگار پرگون طی سفری که با تنی چند از مسئولان قیروکارزین به این منطقه داشته گزارشی را از وضعیت زندگی مردم دشت لار تهیه کرده است.

سفر خود را به سرزمینی که مردمانش دنیایی متفاوت از دنیای ما دارند آغاز می کنیم. دشت لار منطقه ای در دورافتاده ترین نقطه از قیروکارزین که قرار است به آنجا رویم. مردمان اینجا به پهنای باند اینترنت و اینترانت کاری ندارد، اینکه فیبر نوری در خلیج فارس قطع شود دخلی به آنها نخواهد داشت، اینجا فقط باید زندگی کرد.

تمام شیب ها و سربالایی ها را که یکی پس از دیگری به پشت سر نهادیم؛ اینجا دشت لار است. حدود 100 کیلومتر با مرکز شهرستان فاصله دارد یک ساعت و نیم طول کشید تا به اینجا برسیم؛ آخرین نقطه از محدوده جغرافیایی شهرستان قیروکارزین؛ خانوارهایی بصورت پراکنده در یک دشت سکنی گزیده اند؛ شغل مردمان اینجا دامداری است و هر کس به نحوی مشغول کار خود.

با ورود ما به دشت لار، آنها به استقبال می آیند؛ گویا از قبل انتظار ورود ما داشتند و دستی پر از مشکلات به استقبال آمدند.

بعد از استقبال در همانجا که ایستاده بودیم مشکلات مطرح شد؛ مسئولان مربوطه نیز گفته ها را یادداشت می کردند.

اینجا هم مدرسه روستا است؛ جایی که ۸ نفر از آینده سازان این مملکت مشغول کسب علم اند؛ 2 پسر و 6 دختر؛ آنها درس می خوانند در زیر آسمان آبی خدا که هیچ سقفی محکم تر از آن نیست.  نیمکت کلاسشان زمین خداست و تنها امیدشان برای طی کردن پله های ترقی پروردگارشان است.

در خانه یکی از اهالی روی فرش هایی که نماد ساده زیستی آنان است می نشینیم. آسمان این مردم ستاره هایش از آسمان دیگران کمتر نیست، اما این دست بشر است که این تفاوت ها را بوجود آورده است.

اما سیستم و شبکه عظیم آبرسانی در دشت لار خود حدیثی مفصل است. آب را بوسیله تانکرهای جهاد به این منطقه می آورند. 20 لیتری هایی که در صف ردیف شده اند خود گویای همه چیز است!!!

سفر 2 ساعته ما به پایان می رسد اما برای این مردم زندگی همچنان ادامه دارد؛ با همه مشکلات، ناملایمات، سختی ها و البته با شیرینی دنیایی که دل کندن از آن برایشان سخت، دنیایی که شاید ما نیز آرزوی آن را داریم اما زندگی شهری اجازه داشتن آن را به ما نمی دهد.