به گزارش شیرازه به نقل از مهر، پارک ملی بمو یکی از قدیمی ترین پارکهای کشور با بیش از 50 سال قدمت است.

وسعت کنونی پارک 48 هزار هکتار است که عملا 12 هزار هکتار سمت غربی جاده شیراز اصفهان از 36 هزار هکتار دیگر جدا شده و به علت تجاوزات و شهرک سازی، ارزش اکولوژیکی آن به شدت کاهش پیدا کرده و در حقیقت تمرکز حفاظت از 36 هزار هکتار سمت شرقی جاده صورت می گیرد.

این نمونه برجسته اکوسیستم طبیعی نسبتا بکر که در شمال شهر شیراز و در شرق شهر زرقان قرار دارد شامل 620 گونه گیاهی با 30 گونه بومی و دهها گونه جانوری شامل پرندگان، پستانداران و خزندگان است و یک ذخیرگاه ژنی کم نظیر در منطقه محسوب می شود که با توجه به تنوع زیستی مذکور در این محدوده کم باید به یونسکو معرفی تا به عنوان یازدهمین ذخیرگاه زیست کره ایران ثبت جهانی شود.

آهو، پلنگ، قوچ و میش شیرازی ازجمله پستانداران معروف این پارک ملی است.

اما وضعیت قرار گرفتن لوله نفت در جوار آبشخور زیستمندان و همچنین مسائل مربوط به پالایشگاه دوم باعث شده که دوستداران محیط زیست نسبت به آینده این پارک ابراز نگرانی کنند.

دبیر موسسه 13 فروردین در این خصوص به خبرنگار مهر بیان کرد: مجوز تاسیس پالایشگاه دوم که متعلق به بخش خصوصی و نوع محصولات و میزان آن با پالایشگاه اول که دولتی بوده کاملا متفاوت است در سال گذشته توسط رئیس سازمان محیط زیست که به شیراز سفر کرده بود در جلسه ای به طور شفاهی به مسئولان استانی داده شد.

علی اکبر کاظمینی توضیح داد: در اسفند سال 90 هیئت وزیران که ریاست سازمان محیط زیست هم در آن حضور دارد مصوب کردند که تا شعاع 30 کیلومتری شهر شیراز هیچگونه صنایع آلاینده نباید ایجاد شود، حال اینکه محل احداث پالایشگاه دوم در 20 کیلومتری شهر شیراز است.

وی اضافه کرد: همچنین شدت آلودگی در دشت زرقان که توسط کوه های بلندی احاطه شده، بر طبق تحقیقات دانشگاه شیراز در سالیان گذشته به حدی بالاست که گنجایش هیچگونه بار دیگری ندارد واحداث هیچ کارخانه و پالایشگاهی آنهم در قلب شهر زرقان که کودکان و مردم آن اکنون از بیماریهای تنفسی و آلودگی آنها رنج می برند توسط هیچ متخصصی توصیه نمی شود.

این فعال محیط زیست تصریح کرد: آبشخور و زیستگاه آهوان پارک ملی بمو درست چسبیده به محل احداث پالایشگاه دوم است که با احداث آن، اینها از بین می روند و حلقه های اکوسیستمی یکی یکی از هم گسسته می شود.

کاظمینی تاکید کرد: متاسفانه از سمت شرق شهر زرقان و غرب پارک ملی بمو از تنگه آب بز خط لوله نفت با عبور از باغات و تخریب آنها به پشت فنس پارک ملی بمو رسیده است، در جایی که چشمه آب بز محل آبشخور قوچ، پازن و میش شیرازی است و در بدترین شرایط کم آبی و خشکسالی، این چشمه آب دارد و در این گردنه با عبور این خط لوله بعید نیست که این چشمه با نفت آلوده شود و همچنین از سمت شرق پارک بمو در منطقه شول بند امیر خط نفت به پشت فنس پارک ملی بمو رسیده و آماده است که با توجیه اینکه این چند کیلومتر از هدر رفت سرمایه جلوگیری و باعث ایجاد شغل می شود مجوز ورود به پارک ملی بمو را بگیرند و شاهد از بین رفتن یک ذخیرگاه ژنی کم نظیر که پشتوانه زندگی انسانهاست، باشیم.

به گزارش مهر، به هر حال باید شرایطی پیش بیاید که توسعه منجر به تخریب عرصه های زیست محیطی نشود و این ذخیرگاه ها برای نسلهای آینده نیز باقی بماند.

/ک