به گزارش شیرازه به نقل از  خنج کهن  تصویب طرح تمدید 10 ساله تحریم های ایران در مجلس نمایندگان و مجلس سنای آمریکا، بار دیگر ثابت کرد که آمریکا به هیچ وجه قابل اعتماد نبوده و مذاکره با کدخدا، نتیجه ای جز ضرر برای ما ندارد.

مذاکرات هسته ای در دوران بسیار حساسی برگزار شد که قاعدتاً فشرده و پیچیده بود و غربی ها از همان ابتدا با توجه به اظهارنظرهای رئیس جمهور مبنی بر خالی بودن خزانه که گرای بسیار خوبی را به غربی ها داده بود، فکر می کردند ایران به نتیجه گرفتن از مذاکرات نیاز دارد و همزمان خود نیز تلاش می کردند که نیاز خود را پنهان دارند.

به طور کلی در راه دستیابی به توافق هسته ای، پنج مانع اصلی وجود داشت:

1. تحریم ها: آمریکا بر تعلیق و حذف تدریجی تحریم ها اصرار می ورزید و لغو آن را بستگی به راستی آزمایی آژانس و انجام تعهدات توسط ایران می دانست. همان ایام جناب آقای روحانی رئیس جمهور می گفت: "در روز اجرای توافق، تمامی تحریم ها حتی تحریم های تسلیحاتی و موشکی هم به صورتی که در قطعنامه بوده، لغو خواهد شد." (23 تیر 94)

2. راستی آزمایی

3. سانتریفیوژها

4. نحوه برگشت پذیری: آنها به گونه ای برنامه ریزی کردند که بتوانند بلافاصله تحریم ها را به جای اولیه برگردانند اما در مقابل ایران نتواند به قبل از تعهدات برگردد.

5. اختلاف در PMD

در همان ایام که رئیس جمهور محترم، تیم مذاکره کننده و رئیس محترم مجلس، سرخوش از توافق بوده و آن را "بزرگترین دستاورد قرن" و "فتح الفتوح" نامیدند، دلواپسانی بودند که هشدار می دادند در این توافق رخنه های فراوانی برای طرف مقابل باز گذاشته شده و باید این متن، دارای حداکثر مقدار وضوح و قطعیت باشد و همچنین پیچیده سازی متن، مبهم و لایه لایه کردن آن، شفاف نشدن موضوعات کلیدی و قضاوت پذیر بودن و تفسیرپذیر شدن متن، مشکل زاست اما رئیس جمهور محترم همه را به "جهنم" حواله داد و "بی سواد" و "کاسبِ تحریم" خواند که البته این رفتارهای هیستریکی از جانب رئیس محترم دولت در این سه سال و اندی، بارها دیده شده است.

رهبر معظم انقلاب در تاریخ 12 آبان ماه 92 فرمودند: "باذن الله از مذاکرات ضرر نمی کنیم، بلکه تجربه ای در اختیار ملت قرار می گیرد که مثل تجربه تعلیق موقت غنی سازی در سالهای 82 و 83، ظرفیت فکری و تحلیلی مردم را بالا خواهد برد." و این پیش بینی دقیقاً درست بود و ملت می دانستند که با هوچی گری بزک کنندگان آمریکای جنایتکار، اتفاق خوشایندی برای ملت نخواهد افتاد. ملت ایران می دانستند که خصومت آمریکا با آنها داستان تازه ای نیست و قریب به چهار دهه خصومت ها و بدخواهی آمریکا، مجالی را برای تصور اعتماد در یک آینده قابل پیش بینی برای مردم باقی نگذاشته است.

در این میان اما افرادی هستند که بارها بدعهدی طرف مقابل را در این سی و اندی سال به عینه دیده اند اما به علت اینکه کم آورده و یا شاید اصلاً اعتقادی هم به مبارزه خدشه ناپذیر با آمریکا نداشته و ندارند، با این شعار که با کدخدا ببندیم تا مشکلاتمان حل شود شروع به کار کردند که البته اینها افرادی بودند که تحت ﺗﺄثیر مکتب مادی قرار گرفته و انسان هایی تک بعدی، ریاکار، تنگ نظر، در مواجهه با مسائل دچار افراط یا تفریط، بی تعهد، دچار خودبینی، فاسد و دروغگو هستند.

جناب آقای روحانی رئیس جمهور محترم اخیراً شرمسار لغو سخنرانی فردی شده که در این دهه بارها مواضع خود را در مواجهه با مسائل مختلف تغییر داده و دارای کمترین بینش و سواد سیاسی است و تنها به واسطه اینکه فرزند یکی از شخصیت های مهم انقلاب است، به مجلس راه پیدا کرده است.

آقای رئیس جمهور شرمساری خود را از وضعیت نامناسب معیشت مردم در این سه سال و اندی که حتی آب خوردن را هم منوط به توافق با کدخدا دانست، چگونه نشان خواهد داد؟

رئیس محترم مجلس نیز باید پاسخگو باشد. آقای لاریجانی باید پاسخ دهد که شرمساری خود را ماه ها پس از تصویب 20 دقیقه ای برجام که با اعوان و انصارش انجام داد و اجازه صحبت به هیچ مخالفی را نداد، چگونه نشان خواهد داد؟

نمایندگان موافقی که عنوان عصاره ملت را روی خود گذاشته و برجام را 20 دقیقه ای به تصویب رساندند، شرمساری خود را در مقابل مردم که درگیر مشکلات معیشتی هستند، جوانانی که بیکارند و شاغلانی که در این سه سال و اندی بیکار شدند، چگونه نشان خواهند داد؟

در پایان پیشنهاد می کنیم از پیشگاه مردم بزرگ ایران پوزش طلبیده و عذرخواهی کنید و دست از ماست مالی کردن امور بردارید.

*محمدجعفر رضایی