به گزارش شیرازه، سابقه تاریخی روستای بندامیر به دوره ساسانیان بر می گردد اما چون امیر عضد الدوله دیلمی از خاندان آل بویه روی رودخانه کر در این منطقه، بندی ایجاد کرد، به بندامیر مشهور شده است.

این بند تاریخی دارای ۱۳دهانه طاقی شکل و یک ‘ گاو شیر’ است که دلیل نامیدن آن این است که مانند گاو، آب را می بلعد و چون شیر غرش می کند.در واقع ‘گاوشیر’ محل تقسیم و توزیع آب و جلوگیری از انباشته شدن گل و لای در مسیر رود است.

فرصت شیرازی برای اولین بار نقشه این بند تاریخی را بر روی کاغذ رسم کرد و توماس مور شاعر ایرلندی حدود ۴۰۰ سال پیش به این منطقه سفر کرد و شعری را هم در وصف بند امیر سروده است.

بند امیر در زمان های گذشته دارای بخشداری بوده و شهرستان های ارسنجان در شمال تا فیروزآباد در جنوب را تحت پوشش داشته است.

با عبور جاده ارتباطی شمال به جنوب کشور از شهرستان مرودشت این منطقه در حاشیه قرار گرفت و علاوه بر آن خوانین آن به منظور استفاده از نیروی های انسانی در مزارع خود اجازه تاسیس کارخانه و صنایع حتی کارخانه قند مرودشت هم که در ابتدا قرار بود در این منطقه احداث شود، نمی دادند.

روستای تاریخی بند امیر پس از آتشکده فیروز آباد دومین روستای هدف گردشگری در فارس بود اما هم اکنون این طرح در شش روستای دیگر انجام شده اما در خصوص این روستا هنوز اقدامی انجام نشده است.

با توجه به ساخته شدن این سد از سنگ و ساروج چنانچه آب از روی آن عبور نکند به مرور زمان تخریب می شود و از بین خواهد رفت.

اکنون دو طاق این بند تاریخی تخریب شده که یکی از این طاق ها توسط میراث فرهنگی و گردشگری به شکل غیر استاندارد مرمت شده و دیگری هم برای عبور ساکنین روستا توسط آهن پوشانده شده است.

هم اکنون موقعیت مناسبی است که میراث فرهنگی این بنای تاریخی بی نظیر را که هرساله پذیرای تعداد قابل توجهی گردشگر و حدود ۲۰۰ نفر دانشجو می باشد از خطر نابودی نجات دهد.

منبع: زرقونیا