به گزارش شیرازه، چهارطاقی یا چارتاقی، در معماری به کالبدی با زمینه چهارگوش و پوشش گنبدی، متشکل از چهارپایه و یک طاق گنبدی بر روی آن، با چهار ورودی طاق‌دار گفته می‌شود. چهارطاقی را چهاردر، چهارقاپو و چهاردروازه نیز نامیده‌اند.

چهارطاق یک نقشه مربع دارد و عناصر اصلی تشکیل دهنده آن عبارت‌اند از: یک جرز در هر یک از چهار گوشه نقشه مزبور، چهار قوس که چهار جرز را به هم متصل می‌کند، یک گنبد که به کمک یک گوشواره در بالای قوسها ساخته می‌شود و یک درگاه که در هر یک از چهار ضلع بنا پس از خاتمه کار به وجود می‌آید. کاربرد چهارطاقی، در معماری غیرمذهبی، در ایجاد سازه‌ها و بناهایی اغلب تشریفاتی است، از جمله در برپایی موقت چهارطاق به عنوان بخشی از آذین‌بندی در جشنها.

از طرحهای چهارطاقی، به‌سبب قابلیتهای بسیار در زمینه فضاسازی، در گستره زمانی و مکانی و در بناهای مذهبی و غیرمذهبی استفاده شده است. این طرحها در دوره اسلامی نیز، از آسیای میانه تا آفریقا، برای ساخت مساجد و آرامگاه‌ها، و با ایجاد تغییراتی، از جمله در گوشه‌سازیِ آن، به‌کار رفته است.

قدمت بنای چهارطاقی قطب‌آباد به زمان ساسانیان می‌رسد.

این بنا از سنگ و ساروج ساخته شده که به عنوان آتشکده مورد استفاده قرار می‌گرفته‌است.

چهارطاق در فاصله ۱۲ کیلومتری مرکز بخش، در اطراف روستای علویه (باباعرب) و بر روی تپه‌ای واقع شده‌است و با شماره ثبتی ۹۸۸ در تاریخ ۲ مهر ۱۳۵۳ به ثبت آثار ملی رسیده‌است.