شهرستان ها >> عمومی
مهاجرت روستائیان تهدید آینده اقتصاد کشور
مهاجرت روستانشینان به شهرهای بزرگتر، تبدیل به یک بحران ملّی شده است که استان فارس نیز از این قاعده مستثنی نیست و علی الظاهرمسئولان امر علاقه ای به حلّ این مشکل ندارد.
به گزارش شیرازه؛ مهاجرت روستانشینان به شهرهای بزرگتر، تبدیل به یک بحران ملّی شده است که استان فارس نیز از این قاعده مستثنی نیست و علی الظاهرمسئولان امر علاقه ای به حلّ این مشکل ندارند.
طبق آماری که از خرامه منتشر شده؛ این شهرستان در سال 1390 جمعیتی بالغ بر 62 هزار نفر داشته است و پیش بینی می شد تا سال 95 به مرز 100 هزار نفر برسد، امّا در کمال ناباوری سال 95 جمعیت این شهرستان در سرشماری به 54 هزار نفر کاهش یافته است.
طبق گزارش رسانه ها و مسئولان محلی خرامه، عمده ی مهاجران در این شهرستان روستائیان بوده اند و بخشی نیز از شهرها رفته اند.
نمونه دیگر مهاجرت ها در استان فارس، مربوط به روستای دهستان سیمکان در شهرستان بوانات است، شهرستانی که با وجود محصولات مرغوب با استاندارد بین المللی مانند گردو، بادام، کشمش و آلوبخارا؛ باز نتوانسته است جایگاه قابل توجهی در صادرات و یا جذب صنایع تبدیلی داشته باشد.
با اینکه شهرستان بوانات از معادن سنگ مرغوبی برخوردار است، امّا باز به دلیل عدم وجود کارخانه های تبدیلی، از این معادن فقط آلودگی هوا و مقدار کمی کارگری در معادن نصیب مردم شده است.
این نوع مهاجرت ها در اغلب روستاهای استان فارس در حال وقوع است که علل مختلف طبیعی و انسانی دارد.
به نظر کارشناسان، بخش قابل توجهی از این مشکلات قابلیت حل شدن دارد که یکی از مهمترین دلایل مهاجرت روستائیان، کمبود امکانات درمانی، آموزشی، تفریحی و ورزشی در روستاهاست که باعث دلسردی مردم برای ماندن شده است؛ رفع این مسئله به نظر سخت نمی آید و فقط باید اولویت سنجی مسئولان مربوطه تغییر کند تا نسل های آینده برای ماندن در روستا دغدغه ای نداشته باشند.
یکی دیگر از بزرگترین مشکلات روستائیان و حتی کشاورزان و باغداران شهر نشین، مساحت زمین هاست که با توجه به اصلاحات ارضی که در زمان رژیم پهلوی صورت گرفت، زمین های بزرگ به قطعه های کوچک تبدیل شدند و در این شرایط، هزینه های کلان مانند ساخت استخر و یا نصب سیستم آبیاری تحت فشار برای زمین های کوچک مقرون به صرفه نیست.
از دیگر معایب قطعه قطعه کردن زمین های کشاورزی این بوده است که محصولات تجمیع نمی شود و هرکس محصول مورد علاقه اش را کاشت می کند! و این موضوع باعث شده بازاریابی و فروش برای محصولات با سختی های فراوان همراه باشد.
خشکسالی و کمبود آبهای زیر زمینی نیز مزید بر علت شده تا انگیزه ها برای ماندن کشاورزان کاهش یابد، کاهش چشمگیر بارش باران وکم شدن آب چشمه ها و قنات ها هم به این مورد افزوده است.
در شرایط فعلی به نظر میرسد تنها راه نجات روستاها سرعت بخشیدن به ارائه تسهیلات اشتغالزایی روستائیان، کمک به راه اندازی صنایع تبدیلی، بازاریابی تضمینی برای محصولات و ایجاد امکانات درمانی، آموزشی، تفریحی و ورزشی است که امر غیر ممکنی به نظر نمی رسد.
طبق آماری که از خرامه منتشر شده؛ این شهرستان در سال 1390 جمعیتی بالغ بر 62 هزار نفر داشته است و پیش بینی می شد تا سال 95 به مرز 100 هزار نفر برسد، امّا در کمال ناباوری سال 95 جمعیت این شهرستان در سرشماری به 54 هزار نفر کاهش یافته است.
طبق گزارش رسانه ها و مسئولان محلی خرامه، عمده ی مهاجران در این شهرستان روستائیان بوده اند و بخشی نیز از شهرها رفته اند.
نمونه دیگر مهاجرت ها در استان فارس، مربوط به روستای دهستان سیمکان در شهرستان بوانات است، شهرستانی که با وجود محصولات مرغوب با استاندارد بین المللی مانند گردو، بادام، کشمش و آلوبخارا؛ باز نتوانسته است جایگاه قابل توجهی در صادرات و یا جذب صنایع تبدیلی داشته باشد.
با اینکه شهرستان بوانات از معادن سنگ مرغوبی برخوردار است، امّا باز به دلیل عدم وجود کارخانه های تبدیلی، از این معادن فقط آلودگی هوا و مقدار کمی کارگری در معادن نصیب مردم شده است.
این نوع مهاجرت ها در اغلب روستاهای استان فارس در حال وقوع است که علل مختلف طبیعی و انسانی دارد.
به نظر کارشناسان، بخش قابل توجهی از این مشکلات قابلیت حل شدن دارد که یکی از مهمترین دلایل مهاجرت روستائیان، کمبود امکانات درمانی، آموزشی، تفریحی و ورزشی در روستاهاست که باعث دلسردی مردم برای ماندن شده است؛ رفع این مسئله به نظر سخت نمی آید و فقط باید اولویت سنجی مسئولان مربوطه تغییر کند تا نسل های آینده برای ماندن در روستا دغدغه ای نداشته باشند.
یکی دیگر از بزرگترین مشکلات روستائیان و حتی کشاورزان و باغداران شهر نشین، مساحت زمین هاست که با توجه به اصلاحات ارضی که در زمان رژیم پهلوی صورت گرفت، زمین های بزرگ به قطعه های کوچک تبدیل شدند و در این شرایط، هزینه های کلان مانند ساخت استخر و یا نصب سیستم آبیاری تحت فشار برای زمین های کوچک مقرون به صرفه نیست.
از دیگر معایب قطعه قطعه کردن زمین های کشاورزی این بوده است که محصولات تجمیع نمی شود و هرکس محصول مورد علاقه اش را کاشت می کند! و این موضوع باعث شده بازاریابی و فروش برای محصولات با سختی های فراوان همراه باشد.
خشکسالی و کمبود آبهای زیر زمینی نیز مزید بر علت شده تا انگیزه ها برای ماندن کشاورزان کاهش یابد، کاهش چشمگیر بارش باران وکم شدن آب چشمه ها و قنات ها هم به این مورد افزوده است.
در شرایط فعلی به نظر میرسد تنها راه نجات روستاها سرعت بخشیدن به ارائه تسهیلات اشتغالزایی روستائیان، کمک به راه اندازی صنایع تبدیلی، بازاریابی تضمینی برای محصولات و ایجاد امکانات درمانی، آموزشی، تفریحی و ورزشی است که امر غیر ممکنی به نظر نمی رسد.
نظرات بینندگان
