لنزهای بی‌باک؛
روایت جالب احمدرضا مداح عکاس ایثارگر از خط مقدم مبارزه با کرونا
«احمدرضا مداح» عکاس پایگاه خبری تحلیلی شیرازه از جمله عکاسانی است که از روزهای اول در خط مقدم مبارزه با ویروس کرونا حضور دارد؛ خاطره‌انگیزترین عکس او مربوط است به تکفین، نماز و تلقین و تدفین اموات کرونایی در آرامستان بهشت احمدی شیراز!
پایگاه خبری تحلیلی شیرازه؛ یکی ارکان مهم رسانه‌ای در مبارزه با ویروس منحوس کرونا عکاسان خبری‌اند که از آغاز فراگیری این ویروس شوم تابه‌حال در خط مقدم مبارزه با آن قرار داشته‌اند؛ با این‌وجود، به نظر می‌رسد تاکنون آنگونه که باید به اهمیت نقش و فعالیت‌های این قشر زحمتکش و پرتلاش رسانه‌ای در انتقال امید و انگیزه به آحاد جامعه توجه نشده است؛ به ویژه در دوران شیوع ویروس کرونا، مجاهدت‌های این عکاسان در خط مقدم مبارزه با این ویروس نامبارک، چشمگیر و قابل توجه بوده است.
به همین بهانه تصمیم گرفتیم، به سراغ این عکاسان پرتلاش عرصه خبر برویم و به ثبت تجربیات و خاطرات آنها از عکاسی در عصر کرونا بپردازیم.
عکاس، آزاده جانباز احمدرضا مداح برایمان اینگونه از لحظه های حضورش در میان کرونایی ها می گوید:
از بدو شروع ویروس منحوس کرونا، به عنوان یک عکاس خبری، وظیفه خود دانستم تا در این شرایط بحرانی تلاش کنم و از ایثارگری کادر درمانی در خط مقدم مبارزه با کرونا ویروس، از داوطلبینی که در این شرایط بحران، خانه نرفته و در گروه های مختلف جهادی در حال خدمت رسانی به مردم بودند، گزارش هایی تهیه و انعکاس بدهم.
توی این مدت ذهنم درگیر دو تا موضوع شد؛ اینکه خب تعدادی از بیمارانی که به این ویروس مبتلا شده اند، پس از بهبودی، از بیمارستان مرخص و به زندگی روزمره خودشان می پردازند.
اما در این میان متوفیان کرونایی چه جوری غسل داده می شوند و چگونه به خاک سپرده می شوند ...؟
بر آن شدم تا از وضعیت غسالخانه و آرامستانی که متوفیان کرونایی در آن دفن می شوند گزارشی تهیه کنم.
وارد جمعی شدم که داوطلبانه برای تغسیل متوفیان کرونایی به غسالخانه دالرحمه شیراز آمده بودند. یک حس عجیبی بود. اولش دودل بودم که وارد غسالخانه بشوم یا نه.
ولی وقتی جوانانی را دیدم که به صورت گمنام از قشر طلاب، داوطلبانه و با چه شور و نشاطی آماده برای تغسیل اموات کرونایی به آن مکان آمده بودند، کمی بیشتر جرأت پیدا کردم ... اگر چه در حین عکاسی به دلیل وضعیت جسمی، به خاطر ماسکی که بر صورتم بود، تنگی نفس گرفتم و مجبور شدم دو مرتبه از غسالخانه بیرون بروم ولی گزارشم تکمیل شد.
چندتایی از آنها حتی خانواده هاشان هم در جریان کارهای آنها نبودند و تا زمانی که ماسک بر صورت نزده بودند اجازه نداشتم از آنان عکس بگیرم.
بعد از غسل اموات کرونایی، چند روز بعدش به آرامستان بهشت احمدی شیراز که در بیرون از شهر واقع شده رفتم و باز تعدادی از افرادی بودند که داوطلبانه آنجا حضور داشتند و مشغول نماز و دفن و تلقین بودند.
نکته قابل توجه اینکه خانواده های اموات اجازه حضور برای دفن نداشتند؛ بجز تعداد انگشت شماری که آن هم با فاصله ی سه الی چهار متری؛ که در تصاویر مشخص می باشد.
به هرحال خدا را شکر می کنم که به عنوان یک آزاده جنگ تحمیلی و عکاس خبری فعال، در این برهه از زمان توانستم گوشه ای از ایثارگری های ایثارگران خط مقدم مبارزه با ویروس منحوس کرونا را به تصویر بکشم.
نظرات بینندگان
