چه کنیم رمضانی بمانیم؛
قشنگ‌ترین ماه خدا را پس از عیدسعیدفطر همچنان زیبا نگه بداریم/درسی برای تنظیم بینش و نگرش
رمضان، ماه صعود به آسمان معرفت و جاده ای هموار برای نیل به مقصود است. رمضان، گاه عروج و نهر جاری آمرزش است. رمضان، فصل شکفتن غنچه های ناشکفته و دوباره شکفتن گل های پژمرده، حکایت التیام بال های شکسته و روایت بارش باران است بر دل تفتیده زمین.
رمضان، جان‌های تیره را تطهیر می کند و راه میان بُر وصل است که جان‌های پاک را به خود می خواند و روزه در این مسیر اقیانوسی از لطف و رحمت است که هر تشنه ای از این کاروان به قدر تشنگی خود می نوشد، و هر رهگذری به قدر همت خویش بر ساحل معرفت می نشیند و معدودند هشیارانی که چون غوّاص تا قعر آن فرو می روند و گوهر تابناک معرفت الهی به چنگ می‌آورند و واله و خرسند از این بحر موّاج، پاک و چالاک بیرون می آیند. و من چه می توانم از آن بگویم که رمضان، روایت مگویی است که تا آن را نیابی نتوانی شناخت.
ماه رمضان، مکتب تربیتی دعا و نیایش
ماه مبارک رمضان به تنهایی مکتبی است که تربیت انسان و کمال او در آن مد نظربوده است. محاسبات دقیق از امساک ظاهری گرفته تا مراقبت از جوارح تا خطورات و ذهنیات همه و همه، با هدف تربیت انسان در لایه‌ها و یا مراتب مختلف روحی، ماه رمضان را بر اهل‌الله، مبارک گردانیده است.
رمضان را دارای مکتب دعا و نیایش باید دانست. مکتب تربیتی دعا در این ماه بسیاری از حقایق الهی را به ما می‌آموزد. دقت در این دعاها و اندیشه پیرامون آنها، نوع جهت‌گیری خداوند در برابر خلقت را برای درس‌آموزی پیش‌روی‌مان قرار می‌دهد.
دعا و نیایش یکی از نافذترین روش ارتباط بندگان با خداوند متعال است. دعا علاوه بر موضوعیت آثار روانی، آثار اجتماعی و معنوی دارد، انسان برای تقویت اراده و برطرف کردن ناراحتی‌ها به تکیه گاهی احتیاج دارد، دعا چراغ امید را در دل انسان روشن می‌کند و مردمی که دعا و نیایش را فراموش کنند با عکس‌العمل‌های نامطلوب روانی و اجتماعی مواجه خواهند شد. به تعبیر یکی از روانشناسان معروف فقدان نیایش در میان ملتی برابر با سقوط آن ملت است اجتماعی که احتیاج به نیایش را درخود کشته است معمولاً از فساد مصون نخواهد بود.»
از پیام‌های این دعاها، خودسازی و تقویت و تحکیم پیوند خالصانه با خداوند و خیرخواهی برای کل بشریت و همه انسانها صرفنظر از دین و آئین و رنگ و جنس‌شان است. این ادعیه نشان می‌دهد که صرف گوشه‌گزینی و ذکرفردی در خلسه تنهایی، درمکتب تربیت معنوی اسلام به هیچ عنوان مورد قبول نیست، هرچند ارزشمند و لازم است.
ازجمله درسهای این مکتب، ایجاد درد و دغدغه نسبت به همنوعان است. که خود اثر تربیتی در فرد دارد و آن کمال و کرامت است. هر کس که از خودبینی و منیت به درآید و نیت و همت دیگران را کند؛ عظمت می‌یابد
خیرخواهی و مهرورزی، صفتی از صفات خداوند است که انسان با آن رنگ الهی می‌گیرد واین رنگ آرامش بخش است. دلنواز و جانفزاست و دنیایی از زیبائی‌ها را می‌نمایاند.
درسی برای تنظیم بینش و نگرش
از دعاهایی که بعداز هر نماز در ماه مبارک رمضان بر خواندن آن تاکید شده، دعای زیر است:
خدایا دل اهل قبور را شاد کن،خدایا هر تهیدستى را بی‌نیاز کن،خدایا هر گرسنهاى را سیر کن، خدایا هر برهنهاى را بپوشان، خدایا قرض هر بدهکارى را ادا کن.خدایا غم هر غمزدهاى را برطرف کن، خدایا هر غریبى را به وطن بازگردان، خدایا هر اسیرى را آزاد فرما، خدایا هر فسادى را در کار مسلمانان اصلاح گردان، خدایا هر بیمارى را درمان ده،خدایا راه تهیدستى ما را با توانگری ات ببند، خدایا بدحالى ما را به خوبى حال خود تغییر ده، خدایا وام ما را بپرداز، و ما را از تهیدستى بی‌نیاز کن که تو بر هرچیز توانایى.
دراین دعای نورانی برای اهل قبور نشاط و سرور درخواست می‌کنیم. تمام فقیران وگرسنگان، برهنگان، بدهکاران، غمگینان و بیماران، دغدغه ما هستند و جالب اینکه هیچ قیدی در این فرازها وجود ندارد. نه قید اعتقادی ونه ملیتی و نه جنسیتی و نه قشری از انسانها. ناگفته معلوم است که این دعاها بطور مطلق به استجابت نمی‌رسد، یعنی تمام بیماران شفا به معنای رهایی از بیماری نمی‌یابند، پس سرّی در آن است. هدف، رشد انسان به گستره همه عالم است هرچند در گوشه‌ای بنشسته باشد. به عبارت دیگرهدف آن است که نگاه جهان شمول پیدا بکند و روحش چنان وسیع و بزرگ شود که جهانی بیندیشد و تنها در محدوده خود و بستگان و قوم و قبیله و ملت خویش محصور نماند.
صفت زیبای دردمندی و نوعدوستی، که از دستاوردهای ماه مبارک رمضان است، اگر در خوی و خلق ما قرار گیرد و به شخصیت ثانویه انسان درآید، از توفیقاتی است که می‌تواند ما را رمضانی باقی بدارد.
خیرخواهی نیاز امروز دنیا وجامعه ماست. درجامعه خیرخواه، منکرات و ناملایمات جایگاهی ندارند. مگر اهل خیر؛ اختلاس، دزدی، گرانی، احتکار و... را تجربه کند؟!
جایگاه خیرخواهی در ردیف اصول اخلاق اجتماعى اسلام قرار دارد. بلکه بالاتر از آن رسول گرامى اسلام (صلی الله علیه و آله) کل دین را خیرخواهى می‌دانند. پرسیدند: براى چه کسى؟ فرمود: براى خدا، پیامبرش، کتابش، پیشوایان دین، مومنین و انبوه مسلمانان.
قرآن خیرخواهی پیامبراکرم را اینگونه بیان می‌کند: «گویا از شدت اندوهِ اینکه آنها ایمان نمى‌آورند، مى‌خواهى جانت را از دست بدهى»!(سوره شعرا، آیه3).
رسول خدا (ص) فرمود: خلق خدا عیال(خانواده و نان خور) خدایند و محبوب‌ترین مردم نزد خدا کسى است که به عیال خدا سود دهد و براى خاندانى سرور و شادى فراهم آورد.
دادگستری‌ها را خلوت کنیم
در ماه مبارک رمضان آمارهای منفی اجتماعی مانند بزهکاری، دزدی، قتل و سایر جرم‌های اجتماعی به حداقل کاهش می‌یابد و این نشان می‌دهد که این ماه مبارک تأثیر شگرفی برروی روحیات و خلقیات افراد دارد و معنویت بیش از گذشته در جامعه حاکم می‌شود.
باید از این معنویت جاری و ساری در ماه‌های طول سال نیز بهره برد. چگونه می‌توان متانت و وقار رمضانی را در ماه‌های بعد نیز حفظ کرد؟. پاسخ این سئوال کاملاً روشن است. ماه مبارک رمضان بدلیل مراقبه‌ها و دقت در نیات و اعمال و رفتارمان و مبادرت به نیکی‌هاست که دارای قابلیت توجه خداوند می‌شود. بنابراین، با ادامه همین مراقبت‌ها و رفتارهای نیکوکارانه، قادر خواهیم بود رمضانی باقی بمانیم.
همه‌مان قائل به این عقیده هستیم که خداوند مظهر و منبع زیبائی‌ها و فیض‌افشان دائمی است و کارهای نیک را دوست می‌دارد و از فاعلان نیکوکاری حمایت جدی و صددرصدی می‌کند. لذا، در تصمیم جدید برای رمضانی ماندن، می‌توانیم روی کمک جدی خداوند حساب جدی‌تری باز کنیم. با تجربه این فضای جدید، هر روزمان عیدفطر خواهد بود که ما را از شر شراره‌های دنیایی و آخرتی نجات خواهد داد.
انس با قرآن، برجسته‌ترین دستاورد ماه‌رمضان
ماه مبارک رمضان، که به بهار قرآن شهرت دارد و در آن قرآن نازل شده و در بهترین شب سال (شب قدر) بر بالای سر نهاده می‌شود تا گویای این حقیقت باشد که زندگی و فکر و اندیشه‌مان در پناه و تحت تاثیر و تعالیم قرآنی قرار بگیرد، روزه‌داران را با معارف خود آشنا ساخت و سفره معالم و مکارم خود را برای عموم گشود تا هر کسی به قدر بضاعت و توان خود از آن توشه یرگیرد. اگر یک ماه تکریم قرآن برای تمام طول سال مورد اهتمام قرار گیرد، به قطع و یقین، تحولات مثبت شگفت‌آوری در زندگی فرد و جامعه رخ خواهد داد که مثال‌زدنی خواهد بود.
ممارست طول سال با قرآن، انسان را به عمق بیشتر اندیشه‌های قرآنی می‌رساند و بتدریج زندگی فرد را متاثر از خود می‌سازد. قرآن، اقیانوس بیکران معرفت و کارخانه انسان‌سازی است که بهترین و سریع‌ترین مسیر رسیدن به اوج انسانی و رستگاری را به سالکان طریق خود ارائه می‌دهد. در جوامع اسلامی، هیچ چیزی آسیب‌رسان‌تر از مهجوریت قرآن و معارف آن نیست، که راه چاره آن، تداوم قرآن‌گرایی عمومی از رمضان به ماه‌های پس از آن است.
انسان قرآنی، همان انسان مطلوب "رمضانی" است. ماه رمضان، تولید محتوای قرآن است. تربیت‌شدگان مکتب قرآن، برجسته‌ترین عناصر رمضانی هستند. به یقین و قاطعانه باید گفت که در صورت حضور قرآن در صحن زندگی کشور و مردم، نباید این همه ناهنجار در عرصه‌های مختلف می‌داشتیم
دستاورد ویژه ماه رمضان امسال
از ویژگی بزرگ و منحصربفرد امسال ماه مبارک رمضان، که توانست درون‌مایه ملت ایران را بازبتاباند و شگفتی جهانیان را برانگیزاند، حضور گسترده و اجابت سراسری به دعوت مقام معظم رهبری در نهضت رزمایش مواسات و خدمت مومنانه و کمک به محرومان و آنانی که در جریان کرونا آسیب جدی معیشتی دیدند، بود.
خدا می‌داند چه صحنه‌های باشکوهی از اخلاص، همدلی، حرکت مومنانه در جای جای کشور اسلامی‌مان بوجود آمد. دهها میلیون سبد کالا توسط مردم و نهادهای رهبری با عشق و دلدادگی در نیمه‌های شب با سبک و سیاق امامان معصوم علیهم‌السلام به جامعه هدف رسانده شد.
مردم به هر نحو ممکن سعی کردند بنام شهبد این ماه الهی به یکدیگر کمک و خدمت کنند. قدردانی از سردار دل‌ها و تجلیل و تکریم یک عمر خدمت مومنانه این عبدصالح خداوند، سردار سلیمانی را پای دعای همه ملت ایران و ملل آزاده جهان آورد.
الهی که این اخلاق انسانی و اسلامی برگرفته از ماه مبارک رمضان امسال برای یازده ماه دیگر در میان‌مان باقی بماند. آمین رب‌العالمین / بلاغ
انتهای پیام/
نظرات بینندگان
