به گزارش سرویس اجتماعی شیرازه، شهر مطلوب، شهری است که پاسخگوی نیازهای شهری هر طیفی از شهروندان باشد؛ از کودکان و سالمندان و کم توانان و ناتوانان جسمی گرفته تا افراد معمولی و سالم و تندرست، شهر مطلوب باید شهری باشد که شبکه های شهری ، اجتماعی ، فرهنگی و ارتباطی آن برای همه شهروندان ، از هر نوع و طیفی تعریف شده باشد و هیچ کس ، با هیچ ویژگی خاصی خارج از دایره شهر قرار نگیرد  و همه هدف شهرداری ها ساختن شهری مطلوب جهت رفاه و آسایش همه اقشار باشد.

اما اگر تا کنون پیاده، گذری در بیابان ها و کوچه های شهر شیراز زده باشید حتما در کمترین زمان ممکن به این نتیجه رسیده اید که شرایط مناسب سازی شهر برای گروهی از افراد به ویژه نابینایان به شدت دچار ضعف است.

بیشتر بخوانید:

شهری که به شهر گل و بلبل، شهر زیبایی ها و شهر فرهنگ و تمدن چندین صد ساله معروف است، از پس حتی کمترین نیاز شهروندان خود برنمی آید و این ناتوانی در پاسخگویی به خواست شهروندان نشأت گرفته از عدم آگاهی به اصول شهرسازی و بی اطلاعی از مناسب سازی شهرها برای معلولین است.

اگر تا کنون به خطوط کاشی و سرامیک زرد وسط پیاده روها و خیابان دقت کرده باشید متوجه این عدم آگاهی و نامناسب سازی شده اید

فرد نابینایی که بر اثر ضعف در این زمینه به زمین خورده بود، می‌گفت: این خطوط زرد فقط نمادی از خطوط مختص نابینان است تا شاید رفع تکلیفی از سر شهرداری ها باشد در حالی که باید منِ نابینا بتوانم با دنبال کردن این خطوط به راحتی به مقصد برسم.

 این خطوط اگر چه در برخی نقاط شهر طراحی شده اما از غیراستاندارد بودن شیارها و خطوط گرفته تا موانع مختلفی که بر سر راه آنها وجود دارد همه و همه موجب آزار و آسیب به نابینایان می‌گردد.

در این راستا گفتگویی با میرزایی کارشناس مسئول دبیرخانه ستاد هماهنگی و پیگیری مناسب سازی بهزیستی فارس انجام داده ایم.

وی با بیان اینکه شهر ها روز به روز از چند جهت مرزهای خود را گسترش می‌دهند، گفت: این گسترش مرزها مستقیما با هجوم سیل جمعیتی تازه و برخوردار از انواع نیازهای روزمره و طبیعی همراه است.

خانم میرزایی افزود: شهرهای ما هنوز مهیای پذیرش بی دردسر برخی گروه های اجتماعی همانند نابینایان و کم بینایان نیست و این قشر همچنان با کمبود امکانات شهری برای پاسخگویی به نیازهای اولیه خود روبرو هستند و این در حالی است که افراد دارای معلولیت بینایی با پیشرفتهای علمی و ورزشی توانسته اند به جامعه نشان دهند که  محدودیت جسمانی مانعی برای حضور در اجتماع نیست.

این کارشناس مناسب سازی شهر ادامه داد: موانع فیزیکی موجود  باعث دلسردی آنها از حضور مستمر در جامعه شده است و یکی از راه های مطمئن حل این مشکل، ایجاد بستر مناسب و ایمن جهت حضور این افراد و استفاده از فرصتهای برابر است.

میرزایی با اشاره به اینکه مناسب سازی از موضوعات و دغدغه های مهم و اصلی عموم جامعه ائم از سالمندان، زنان باردار،مادرانی که کالسکه حمل می‌کنند و به طور ویژه افراد دارای معلولیت جسمی، حرکتی و بینایی است، اظهار کرد: اگر چه مناسب سازی ویژه معلولان همواره در دستور کار شهرداری ها بوده و تا کنون نیز اجرا شده، اما متاسفانه به صورت ناقص یا نا ایمن صورت گرفته، به طوری که در برخی نقاط این خطوط زرد مخصوص نابینایان به سمت جوی آب،تیرهای چراغ برق وسط پیاده رو و موانع محیطی دیگر ختم می‌شود، در حالی که این مسیرها باید به صورت ایمن و مطابق با استانداردها و آخرین ویرایش کتاب ضوابط و مقررات معماری و شهرسازی اجرا شود.

وی تصریح کرد: مناسب سازی ها باید در تمامی اماکن با کاربری های عمومی شامل بوستانها و پارکها، مجتمع های تجاری،ورزشی، اداری،آموزشی، درمانی و ...به کار رود.

این کارشناس امور مناسب سازی بهزیستی استان مسیر با اشاره به اینکه خطوط ویژه نابینایان به دو صورت شیاری و سکه ای طراحی شده است، افزود: در طرح شیاری مسیر مستقیم را برای فرد نابینا نشان می دهد  و زمانی که به صورت سکه ای طراحی شده یعنی فرد نابینا باید توقف کند و به منزله هشدار از تغییر در محیط است اما متاسفانه  شاهد این هستیم که یا مسیر سکه ای اصلا کار نشده و یا به اشتباه نصب شده که بیانگر عدم آشنایی عوامل  مرتبط با اجرای طرح است.

 میرزایی در پایان گفت: با توجه به آسیب شناسی که صورت گرفته ضمن هماهنگی با سازمان مدیریت و برنامه ریزی استان، مقرر شده در سال 1400 یک دوره آموزشی جهت آشنایی و یادگیری پیمانکاران با مقرارت و ضوابط مناسب سازی شهر جهت افراد دارای معلولیت برگزار شود تا شاید گامی باشد در راستای برطرف شدن موانع در شهرها تا شاهد حضور پررنگ تر نابینان و معلولین در شهر باشیم.

انتهای پیام/س/ح