به گزارش سرویس فرهنگی شیرازه، استاد سید عبدالله فاطمی نیاخطیب و شخصیت سرشناس حوزوی پس از تحمل یک دوره بیماری به دیار باقی شتافت.

نگاهی به زندگی استاد فاطمی نیا

استاد سید عبدالله فاطمی نیا از اساتید برجسته عرفان نظری بودند که محضر بزرگانی همچون علامه طباطبایی، آیت‌الله بهجت، آیت الله بهاءالدینی، آیت الله محمدتقی آملی و… را درک کرده اند.

در تاریخ ولادت ایشان چند نقل آمده است: نقل اول سال ۱۳۱۷، نقل دوم در کتاب سه جلدی نکته ها از گفته ها سال ۱۳۲۴ و در نقل سوم سال ۱۳۲۵ ذکر شده است. آن بزرگوار در تبریز به دنیا آمدند.

استاد فاطمی نیا خطیب، استاد اخلاق، مورخ اسلامی و کتاب شناسی که در زمینه اخلاق و عرفان، حدیث و شعر عربی تحقیقاتی انجام داده است.

تحصیلات و اساتید

پدر بزرگوارشان (میر اسماعیل) از علما و عارفان بزرگ در عصر خویش به شمار می رفتند که از همان کودکی تحت تربیت این ولیّ الهی قرار می گیرند. اندکی بعد ایشان را نزد حضرت آیت الله مصطفوی تبریزی(عارف کبیر و از شاگردان حضرت آیت الله سید علی آقای قاضی) برای تربیت و علم آموزی می فرستند که نزدیک به ۳۰ سال تحت تربیت ظاهری و باطنی این مرد عظیم قرار داشتند.

در همین زمان، تحصیلات حوزوی خویش را هم دنبال می کردند. پس از آیت الله مصطفوی از محضر اساتیدی همچون حضرت علامه محمد حسین طباطبایی، حضرت آیت الله الهی تبریزی (برادر علامه طباطبایی) ،حضرت آیت الله محمد تقی آملی، حضرت آیت الله سید رضا بهاءالدینی، حضرت آیت الله بهجت، و دیگر بزرگان را درک کرده تا جایی که از اصحاب سرّ ایشان می شوند. از طرفی می توان گفت که ایشان با یک واسطه، از شاگردان حضرت آیت الله قاضی هستند چرا که تقریباً تمامی اساتیدشان از شاگردان سرّ حضرت آیت الله قاضی بودند.

فعالیتهای علمی استاد فاطمی نیا



تألیفات

شرح و تفسیر زیارت جامعه کبیره، پیاده شده سخنرانی‌های ایشان در این زمینه است.

دوره سه جلدی «کتاب نکته‌ها از گفته‌ها» (گزیده‌ای از سخنرانی‌های استاد فاطمی‌نیا، گردآورنده و ناشر: بخش فرهنگی مسجد و حسینیه الزهراء مشهد).

روضه‌های استاد فاطمی‌ نیا

فرهنگ انتظار (سید عبدالله فاطمی‌ نیا).

همچنین از ایشان مقالاتی در نشریات مختلف به چاپ رسیده‌ است.

شاید بتوان گفت که بزرگترین ویژگی ایشان کتمان و مکتوم بودنشان بود! ایشان را کوهی از تواضع می توان یافت. این فرموده ی بزرگان است که: « آقای فاطمی نیا قطعاً از اولیاء خدا هستند»

ویژگی دیگر این بزرگ مرد الهی عشق عجیب ایشان به اهل بیت عصمت و طهارت(علیهم السلام) بود.

کراماتی نیز از زبان برخی اهل سلوک در مورد ایشان بر زبانها جاریست، اما خودشان هیچ گاه به بیان و تایید آنها نپرداخته اند. گاهی در منبرهایشان گریزی کوتاه و لطیف می زنند، اما زود رد می شوند. به هر حال همنشینی با گلهای نابی چون آیت الله بهاءالدینی، آیت الله بهجت، علامه طباطبایی، آیت الله مصطفوی و چهل سال رفاقت صمیمانه با فرزند میرزا علی آقای قاضی که دست توانایی در سلوک و عرفان و سلک پدرشان داشتند، قطعاً گلاب نابی در وجود ایشان پدید می آورد.


انتهای پیام/س