شیرازه - این روزها دوباره در برخی محافل سیاسی در استان فارس صحبت از تغییر و تحول در عرصه مدیران است. اما این بار، ظاهرا این استاندار فارس است که مورد هدف تغییرات قرار گرفته است. براساس برخی شنیده‌ها از منابع مطلع، بناست که صادق عابدین استاندار فارس که اوایل مردادماه 1390 به فارس آمد، رخت سفر به پاکستان ببندد تا پس از پست‌های ورزشی و اقتصادی و سیاسی، یک سمت بین‌المللی را نیز تجربه کند. البته در سابقه او حضور در وزارت خارجه و در حوزه اقتصادی وزارت دیده می‌شود. منابع آگاه این تغییر را ناشی از فشارهای جریان انحرافی دانسته‌اند.

    البته چند مدتی هست که تغییر استانداران در دستور کار وزارت کشور قرار گرفته است. همدان، قم، گیلان، سیستان و بلوچستان و خراسان شمالی،‌ نمونه‌ای از این تغییرات اند و حالا ظاهرا نوبت به فارس رسیده است. جالب این جاست که موج تغییرات معنادار تنها به استانداری فارس ختم نمی شود و در بسیاری از سطوح مدیریت استان با حرکتی خزنده دیده می شود که شیرازه چندی پیش در مطلبی به گوشه ای از این مساله پرداخته بود. جدای از این‌که استاندار فارس چه کارنامه‌ای در استان دارد و باز جدای از این‌که سفیری جمهوری اسلامی ایران در یک کشور حساس هم‌چون پاکستان کار هرکسی نیست و ... این نکته در این وانفسا مهم به نظر می رسد که استان فارس باز هم قرار نیست رنگ ثبات و آرامش را به خود ببیند.

    نگاهی به لیست پرمعنای استانداران و سرپرستان استانداری فارس در دولت دهم بیشتر از این‌که نشان‌دهنده دلسوزی باشد، نشان از سیاسی‌کاری مزمنی دارد که حالا از سوی تهران به آن تحمیل می‌شود.

    ابتدا رضازاده که باقی‌مانده دولت نهم بود، چند ماهی در دولت دهم استاندار ماند. سپس او رفت و احمدزاده کرمانی با همه اصل‌ها و حاشیه‌هایش آمد. او هم رفت و حسینی معاون عمرانی وقت استانداری سرپرست شد که به دلیل ناسازگاری با جریان انحرافی، عذرش را بعد از دو سه روز خواستند و سجادی سرپرست شد. او هم چند ماهی در این سمت ماند تا در مردادماه 90 صادق عابدین به استان آمد. حالا هم که شنیده می‌شود او قرار است برود ... و این داستان ادامه دارد!

    ظاهرا هر چقدر رهبر معظم انقلاب معتقدند که استان فارس «قله» است، بعضی از حاشیه سازان دولت دهم به «میدانِ بازیِ سیاسی» بودن آن بیشتر معتقدند، میدانی که مدام بازیگرانش باید تغییر کنند. اما نه براساس شایستگی. شاید هم بنا بر این است که بر سرخوان گسترده «فارس» و در جمع مردم مهمان نوازش، هر از گاهی کسی مهمان باشد و متنعم!