غلامرضا کافی یکی از شاعران و پژوهشگران برجسته کشورمان است که در دانشگاه شیراز مشغول تدریس است. دکتر کافی از جمله شاعران دغدغه‌مند معاصر است که شعرش آینه دغدغه‌ها و دردواره‌های مردم است.
به گزارش شیرازه به نقل از فارس؛ او در برابر بی‌عدالتی‌ها و بی‌دردی‌ها این گونه فریاد می‌کند؛

کاخ‌ها سر می‌کشد فریاد را باور کنید

ای عدالت پیشگان! بی‌داد را باور کنید

ای ستم پروردگان کوخ فقر آبادها!

خوش‌نشین عافیت آباد را باور کنید

زخم‌‌هاتان را بپوشانید مهر تهمت است

بوق تیغ تشنه جلاد را باور کنید

(همین زنجیره تا صبح ص 84)

او در همین غزل حماسه مردان بزرگ این سرزمین را فرا یاد می‌آورد و مطالبه‌گری را از مردم طلب می‌کند.

چلچراغ کاخ‌ها خون شهیدان شماست

مردم! آتش‌خانه بی‌داد را باور کنید

گورشان گرد فراموشی گرفت و محو شد

مرگ آن مردان آتش زاد را باور کنید

کافی، شاعری است که واژه‌های شعرش را هنرمندانه کنار هم قرار می‌دهد. او در این چینش هنرمندانه، نهایت بهره‌وری از کلمات را دارد؛

من که چوپانی دروغینم ولی گرگ است گرگ

آی! ای اهل محل! فریاد را باور کنید

حماسه لباسی است که به قامت زیبای غزل‌های کافی می‌نشیند. جالب اینجاست که او واژه‌های حماسی را در حریری زیبا تقدیم می‌کند. او حتی در اشعار نیمایی‌اش از «حماسه» بهره‌مند است؛

«لاله، لال لب گشودن از شکوه کربلایت/ می‌دود در رگ رگ خاک/ گل به گل خون صدایت/ ای ذبیح ظهر تاریخ/ یا حسین! جان‌ها فدایت»

(همان، ص 221)

دکتر کافی، شاعری است که محتوای شعر برایش ارزش دو چندان دارد. او از شعر برای انتقال پیام‌هایش سود می‌جوید و این پیام، گاهی مذهب است و گاهی اجتماعی است و گاهی دفاع مقدس و گاهی ...

«شیون آوازم که در زنجیرها گُل کرده‌ام

زخم عشقم، زیر بال تیرها گل کرده‌ام

ضجه دردم که در کوه و کمر پیچیده است

ناله مردم که در شبگیرها گل کرده‌ام ...» (همان، ص 37)

کافی شاعر و محققی دردمند است که صداقت و صمیمیت از چشم‌اندازهای اصلی شعرش به شمار می‌رود. او با عشق و  ایمان، درد و تعهد، شعر و اندیشه‌اش را این گونه معرفی می‌کند؛

«مرا نسبتی نیست/ با شما شاعران لجام‌های حریر/ که نامم را بر نیزه نکرده‌ام/ و دیوانم را از ایوان هیچ تبکده‌ای نیاویخته‌ام/ و هرگز نبسته‌ام نطفه دردواره‌هایم را/ با خون نفاس پیاله‌ای/ در بزم‌های حرام - خواب شبانه/ آه! من از کجایتان بسرایم» (همان، ص 217).

شعر کافی موضع اجتماعی روش دارد و بهره‌ور از فرهنگ اسلام انقلابی و انقلاب اسلامی است، سروده‌های او از بهترین سروده‌‌های سال پس از انقلاب به شمار می‌روند.

شگرد او در طرز «ترانک» نیز قابل تحسین است. در یک دیدگاه کل می‌توان گفت که او در ترانک‌هایش، پیام و پیامک‌های انسان امروز را به تماشا نشسته است. نیش فکورانه او که همسایه دیوار به دیوار طنز قلمداد می‌شود از ویژگی‌های منحصربه‌فرد ترانک‌های کافی محسوب می‌شود؛

«من

- شاعری که سیگار نمی‌کشد

چه قدر با هنر فاصله دارم»

«دیروز سگی برای نگهبانی داشتم

امروز نگهبانی برای سگم

عاشق چگونه صادق است

که در انتظار

دلش هزار راه می‌رود

دنیای رنگارنگی است:

- ارتش سرخ

- کاخ سفید

- سازمان سیا

نظر شما چیست

اگر آقا بیاید

برای آقازاده‌ها بد خواهد شد»

کافی همه انرژی و توانایی‌های هنری و ادبی خود را در خدمت اهداف فرهنگ‌ گستر انقلاب اسلامی قرار داده است که این مهم در آثار پژوهشی وی نمود جدی‌تر دارد.