نکته ای که در ابتدای راه جلب توجه کرد این بود که امام جمعه ی ارسنجان بلافاصله پس از سوار شدن به خودرویی که قرار بود ما را به سعادت شهر و پای اتوبوس ها برساند، اول کمربند ایمنی خود را بست و سپس دعایی را زیر لب زمزمه کرد و گفت رعایت قانون بر همگان واجب و حتی مقدم بر دعا است.

حاج آقا! یکی از مخاطبین ما با توجه به عزیمت هرهفته ی تان به قم و بازگشت به ارسنجان، پرسیده است که شما با اتوبوس مسافرت می کنید یا خودروی شخصی و سازمانی!؟

بنده خودروی شخصی ندارم و هر هفته با اتوبوس از قم به ارسنجان آمده و برمی گردم و این در حالی است که شرعاً و قانوناً می توانم با خودروی دفتر که متعلق به بیت المال است و راننده ی مخصوص، به قم رفته و مراجعت کنم. گاهی شده که 3 ساعت در پلیس راه ایستاده ام تا اتوبوسی پیدا شود. البته هر بار یکی از شاگردانم هم همراه من است که شاهد این موضوع است.

این وضعیت برایتان سخت نیست؟

با این سن و سال برای من خیلی سخت است هر هفته 20 ساعت(10 ساعت رفت و 10 ساعت برگشت) و یا به تعبیری هفته ای دو شب را در اتوبوس هستم و وقتی پیاده می شوم پاهایم ورم کرده است. ولی تکلیف این است و ترجیح می دهم با اتوبوس سفر کنم تا با خودروی دفتر و مقام معظم رهبری هم توصیه کرده اند که مسوولین بیشتر از خودروی شخصی استفاده کنند تا خودروی بیت المال. توصیه می کنم به همه مسوولین که این مسأله را رعایت کنند و چه بسا در پس رعایت این مسایل مشکلات کاری آن ها حل شود. وقتی مردم ببینند مسوولین کمتر از خودروی بیت المال استفاده می کنند به آن ها خوش بین می شوند و به آن ها افتخار می کنند و اگر ببینند مسوولی در همه حال از بیت المال استفاده می کند به او و نظام بدبین می شوند.

با چه انگیزه ای این سختی ها را تحمل می کنید؟

این تکلیفی است که شورای سیاست گذاری ائمه ی جمعه ی کشور بر عهده ی بنده نهاده است و گفته اند که به همین نحو رفت و آمد کن. وگرنه خودم چندین بار هم استعفا داده ام و گفته ام که بهتر است فرد دیگری بیاید که دائماً در ارسنجان حضور داشته باشد ولی پذیرفته نشده است و مصلحت را در ادامه ی خدمت بنده دیده اند ضمن اینکه بنده هم خودم را به نحوی مدیون نظام اسلامی می دانم و بر اساس تکلیفی که به عهده من گذاشته شده است در حال حاضر به مسوولیت خود ادامه می دهم و اگر به درگاه خداوند مورد قبول واقع شود نه تنها سخت نیست بلکه لذت بخش هم می باشد.

آیا برای این رفت و آمد وجهی در قالب مأموریت یا غیره به شما پرداخت می شود؟

به هیچ وجه حتی یک ریال مأموریت و.. تعلق نمی گیرد، و بدانید که به ائمه ی جمعه ای مثل ما، ماهانه مبلغ 225 هزار تومان پرداخت می شود که هدیه ی رهبری معظم انقلاب است و عنوان حقوق ندارد. با این که 20 سال است مسوولیت دارم اما هیچ سابقه بیمه ای هم ندارم. در حال حاضر به خاطر مسوولیتی که در قم دارم حقوقی دریافت می کنم که زندگی ام را با آن اداره می کنم. و گرنه این وجهی که بابت امامت جمعه پرداخت می شود کفاف کرایه ی رفت و آمدم هم نمی دهد و من این را وظیفه شرعی و تکلیف خود می دانم که تا زمانی که تکلیف کنند در مسوولیت امامت جمعه باقی بمانم تا شاید از این راه بتوانم خدمتی به اسلام عزیز، نظام جمهوری اسلامی و مردم کرده باشم و بخشی از دین خود را به امام راحل(ره) و خون شهدا ادا نمایم.

مسوولیت شما در قم چیست؟

در حال حاضر مدیریت یکی از مدارس عالی و تخصصی فقه و اصول را به عهده دارم و علاوه بر آن تدریس فقه و مکاسب مرحوم شیخ انصاری را نیز در همان مدرسه انجام می دهم. 

آیا خانه یا ملکی هم دارید؟

فقط یک منزل مسکونی 150 متری در قم دارم که 3 خانوار در آن زندگی می کنند. زیر زمین آن در اختیار یکی از پسرانم، طبقه همکف در اختیار خودم و طبقه ی دوم هم در اختیار دیگر پسرم است. و غیر از این هیچ ملک و اموالی در جایی ندارم.

معمولاً همه در طول هقته کار می کنند و آخر هفته را استراحت کرده و با خانواده سپری می کنند ولی شما آخر هفته ی تان اینگونه سپری می شود، خانواده ی شما چگونه با این مسأله کنار آمده اند؟

با توجه به این که خانواده ام به قم هجرت کرده اند، برایشان سخت است که دو روز تعطیل را درکنارشان نیستم و شاید فرجی شد تا بتوانم آخر هفته را با خانواده ام سپری کنم اما فعلاً وضعیت این گونه است و آن ها هم تحمل می کنند با این انگیزه که برای خدمت، تحمل مشقت اشکالی ندارد و الا نسبت به نعمت خدمت که خدا در اختیارمان قرار داده ناشکری شده است.

در قم که هستید به فکر ارسنجان و ارسنجانی ها هم هستید؟

بله! حتی زمانی که توفیق زیارت حضرت معصومه(س) را پیدا می کنم، به نیابت از همه انبیا و اوصیا و شهدا و امام راحل(ره) همه مردم ارسنجان به خصوص اهل جمعه و جماعات و بیماران، زیارت می کنم تا شاید به واسطه ی آن ها زیارت من هم پذیرفته شده و اگر گناه و غیبتی کرده باشم، مورد استغفار قرار گیرم.

مهمترین دعایی که در حق مردم ارسنجان می کنید، حل کدام مشکل است؟

رفع بیکاری جوانان تحصیل کرده و با اخلاق ارسنجان، اصلی ترین دعای من است و آرزو دارم حداقل یک واحد صنعتی در ارسنجان تأسیس شود تا عده ای بر سرکار روند تا تبعات منفی بیکاری نظیر فساد و طلاق و .. حل شود و البته این آرزوی ایست که برای همه جوان های مملکت دارم و آسایش و خوشحالی من زمانی فرا می رسد که این مشکل حل شود.

دو روزی که در ارسنجان هستید چگونه سپری می شود؟

کارهای زیاد طول هفته را در پنجشنبه و جمعه بیاد انجام دهم و مراجعات زیادی هم دارم طوری که خودم هم متوجه نمی شوم که این دو روز چگونه سپری می شود.

کارهای شخصی تان در این دو روز چگونه انجام می دهید؟ آیا آشپزی هم می کنید!؟

همه را خودم انجام می دهم. آشپزی هم در حد کمی بلدم البته بنده کم غذا هستم، شام نمی خورم و تهیه ی صبحانه هم کاری ندارد، می ماند ناهار که آن هم خودم مختصر غذایی در آشپزخانه ی دفتر تهیه می کنم!

بعضی از مخاطبان پیش نهاد داده اند زمانی که در ارسنجان حضور دارید، در مساجد دیگر هم اقامه ی نماز داشته باشید. نظر شما در این خصوص چیست؟

بسیار عالی است و به غیر از نمازجمعه که باید در مصلای مرکزی شهر اقامه شود، دوست دارم در مساجد دیگر هم اقامه نماز داشته باشم البته زمانی که حضور دارم، در مراسم های مختلف مساجد دیگر حتی در روستاها شرکت می کنم. به عنوان مثال ماه محرم گذشته در تمام هیأت ها که بیش از 50 هیأت است و در ایام اعتکاف نیز در 7 مسجد روستاها که در آن ها اعتکاف برگزار شده بود، توفیق حضور داشتم.

قبلاً شما موسسه ی خیریه ای را در ارسنجان تأسیس کردید اما بعد از مدتی کار آن متوقف شد. علت آن چه بود و کلاً نظر شما در خصوص فعالیت موسسه های خیریه در ارسنجان چیست؟

من خیلی موافق فعالیت این موسسات در شهرستان کوچکی مثل ارسنجان نیستم چون با وجود نهادی مثل کمیته امداد که نام امام خمینی(ره) را بر پیشانی دارد، فعالیت موسسات دیگر تضعیف این نهاد را در پی خواهد داشت و اگر تعداد این موسسات زیاد شود، ممکن است هرکس برای خود موسسه ای راه بیاندازد و خود این نوعی تفرقه است و صورت خوشی ندارد که در شهری مثل ارسنجان مثلاً در یک مغازه چندین صندوق صدقات با نام های مختلف وجود داشته باشد و این مایه ی آبروریزی خواهد بود و هرکس خواهد گفت مگر این شهر چه وضعیتی دارد که در هر مغازه ای چند صندوق کمک به محرومان گذاشته شده است! و لذا ما هم خیریه ای را که تشکیل داده بودیم تعطیل کردیم چون احساس کردیم عده ای قصد دارند از آن سواستفاده کنند و با فعالیت های دیگر موسسات نیز موافق نیستم. و هرکس بخواهد کمکی به محرومان کند بهترین راه کمک به نهادهایی مثل کمیته امداد و سازمان بهزیستی است ضمن این که این نهادهای قانونی، در صورت تمایل خیّرین، کمک های آن ها را به هرشخصی که خود خیّر در نظر داشته باشد، خواهند رساند.

به نظر شما آیا تعداد شرکت کنندگان در نمازجمعه ی ارسنجان نسبت به قبل افزایش داشته یا کاهش؟

در این مورد بهتر است بنده صحبتی نکنم و هر کسی که دوست دارد جواب این سوال را بفهمد باید خودش به نمازجمعه بیاید و میزان حضور مردم را ببیند. الحمدلله ارسنجان مردمی متدین دارد و این که تعدادی از مسوولان در نمازجمعه شرکت نمی کنند به معنای عدم استقبال مردم نیست. همه به یاد دارند که زمانی نه چندان دور، نماز جمعه ارسنجان در سالن و شبستان قدیمی مسجد جامع برگزار می شد و جا اضاف هم می آمد، اما در حال حاضر آن قسمت فقط ظرفیت حضور خواهران نمازگزار را دارد و برادران در مسجد جمعه ی شهدا یا همان مصلا نماز جمعه را اقامه می کنند.

توصیه شما به مردم و مسوولین ارسنجان در خصوص حل مشکلات شهرستان و حفظ وحدت چیست؟

توصیه می کنم وحدت خود را در راستای  اهداف نظام جمهوری اسلامی حفظ کنند نه منافع شخصی و گروهی و طایفه ای و محلّه ای. محور وحدت باید اسلام، نظام و رهبری باشد و اگر بخواهیم مشکلات کشور به طور عام و ارسنجان به طور خاص حل شود، باید وحدت کلمه را حفظ کنیم. در شهرستان ما هم، وحدت مردم، وحدت مسوولین، کمک به مسوولین و راهنمایی و امربه معروف و نهی از منکر آنان لازم و وظیفه ی همه است و همه ی ما باید انتقاد پذیر باشیم تا مشکلات شهرستان حل شود وگرنه در اختلاف هیچ سودی عاید نمی شود.

آیا صحبت دیگری هم دارید؟

صحبت آخر هم اینکه در برهه ی حساس کنونی، همه ی ما باید هوشیار و مواظب صحبت ها و عملکردمان باشیم و خدای ناکرده کاری انجام ندهیم که مورد سواستفاده ی دشمنان داخلی و خارجی قرار گیرد. گاهی برخی دوستان نادان و ناآگاه از صحبت هایی که در بی حواسی بیان داشته می شود، سواستفاده می کنند و لذا باید ما مسوولان این چند صباحی را که توفیق خدمت یافته ایم مخلصانه به مردم خدمت کنیم و دنبال نام ونشان نباشیم و اجرمان را فقط از خداوند بخواهیم.

با پایان این گفتگو به پلیس راه سعادت شهر رسیده بودیم. منتظر بودیم تا اتوبوسی برای تهران یا قم که جای خالی داشته باشد از راه برسد و پس از سوار شدن امام جمعه، از وی خداحافظی و به ارسنجان بازگردیم که البته این انتظارمان بیشتر از یک ساعت طول کشید و در این مدت، فکر پیدا شدن وسیله در آن ساعت از شب، به فهرست دغدغه های حاج آقایی که روی سکوهای پلیس راه نشسته بود اضافه شد و در نهایت حجة الاسلام احمدی با یک اتوبوس معمولی به همراه شاگردش عازم قم شد. و ما نیز در حالی به ارسنجان برگشتیم که بلافاصله پس از سوار شدن به خودروی سواری، اول کمربندمان را بستیم!

و ماند این سوال که امام جمعه ای که 19 سال قبل با این چهره به ارسنجان آمده است، تا کی به تحمل سختی های این مسوولیت ادامه خواهد داد؟