شهرستان ها >> خرامه
کارگاه تولید آلات موسیقی در خرامه/ جایی که «پوست شتر» با «کدو» ارتباط پیدا می کند!
در کارگاه کوچک ایمان و امین، سازهای مختلفی ساخته می شود؛ این کارگاه تنها یک تولیدی ساده نیست بلکه ابتکاراتی را در دل خود جای داده است.
به گزارش سرویس شهرستان های شیرازه به نقل از صدای خرامه، قلمرو هنر آنچنان وسعتی دارد که یک گزارش با سراپایی از عکس، فیلم و صوت هم نمی تواند آنچه تلاش واقعی یک هنرمند است را هویدا کند؛ بی دلیل نیست که می گویند هنر قیمت ندارد.
همانگونه که در گزارشات قبلی به سراغ هنرمندانی در حوزه سازه های چوبی رفتیم، این بار قصد داریم حال و هوای «کارگاه برادران دهقانی» را تشریح کنیم، مجموعه ای که سنتور و کمانچه و مضراب و دف تولید می کند؛ جایی که «پوست قلب شتر» با «کدو» ارتباط پیدا کرده است.
امین دهقانی، موسیقی را از سال 86 با دف آغاز کرده، او می گوید: سال 88 پس از پایان دوره دف نزد استاد راستین، شروع به آموزش کردم، تنبک را نزد استاد کواری آموختم که پس از 4 سال بصورت حرفه ای کار کردم.
در همان سالها بود که وقتی از بازار انقلاب عبور می کردیم برایمان سوال می شد که این سازها را چه کسی یا چه دستگاهی ساخته، به این کار علاقه مند شدیم و پس از تحقیق و مطالعه و کمک گرفتن از اساتیدی همچون مهران ایزدی، کار ساخت سازها را آغاز کردیم.
ایمان دهقانی برادر کوچکتر این خانواده، اولین ساز خود را در دوران کودکی برای کاردستی مدرسه ساخت، یک سنتور که با استفاده از سیم کلاج موتور ساخته شده بود و صدای چندانی هم نداشت؛ اما سال 87 در کنار اساتیدی همچون مهران ایزدی، قدرت اله ستایش و رضا صلاحی، این نور مجددا در دل ایمان روشن شد تا جایی که او از سال 90 تاکنون مشغول تدریس سنتور است.
ایمان در پاسخ به این سوال که «مضراب دهقانی» چگونه تبدیل به یک برند شد گفت: زمانی که سنتور کار می کردم، نتوانستم مضرابی پیدا کنم که باب دستم باشد، اولین مضراب را برای خودم ساختم، مضرابی که مورد تایید برخی اساتید مشهور استان قرار گرفت، از آن موقع، کار تولید مضراب را شروع کردم.
وی ادامه داد: از آنجا که خودم نوازنده بودم اشکالات مضراب را گرفتم، چونکه بسیاری از مضراب سازها، معرق کار هستند؛ در ساخت یک مضراب باید کیفیت چوب، وزن مضراب و نداشتن حالت ارتجاعی در حین نواختن، در نظر گرفته شود؛ در بین مضراب ها، مضرابی را برای فردی که تنها یک انگشت داشت هم طراحی کردم.
کمانچه ای که از کدو ساخته شد؛ در سفری که به شهر بم داشتیم، کدویی را دیدیم که از آنچه تاکنون دیده بودیم زخیم تر بود، زمانی که خواستیم از آن یک جامدادی بسازیم، متوجه شدیم که شباهت زیادی به کاسه کمانچه دارد، امتحان کردیم و جواب گرفیتم اما پیدا کردن چنین کدویی کار آسانی نیست.
برای اینکه کمانچه، صدایی با فرکانس بالا داشته باشد، روی دهانه ساز را از پوست قلب شتر پوشاندیم، به علت سبک بودن وزن کدو، کمانچه کدویی برای نواختن چهار مضراب های با سرعت بالا بسیار مناسب است.
یکی دیگر از سازهای موجود در این کارگاه، تنبور است، یک ساز عرفانی که به عنوان قدیمی ترین ساز زهی دنیا توسط ایرانی ها ساخته شده و دارای قدمتی 5000 ساله است، رستم دستان نیز استاد تنبور بوده است؛ برادران دهقانی، به زودی کار ساخت این ساز را هم آغاز خواهند کرد.
نظرات بینندگان
