شعر: برای غواص های دست بسته ای که مروارید صید کردند
به گزارش سرویس شهرستان های شیرازه به نقل از صدای خرامه، مراسم تشییع پیکر 270 شهید تازه تفحص شده دفاع مقدس با حضور بی سابقه مردم، 26 خردادماه در تهران برگزار شد و باری دیگر مردم ایران حماسه ای ماندگار را رقم زدند و برگی دیگر به دفتر افتخارات نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران افزودند.
شکیلا قوهستانی فارغ التحصیل رشته تجربی دبیرستان شبانه روزی کوثر یکی از شاعران شهرستان خرامه است که قطعه شعری را به مناسبت بازگشت شهدای غواص به میهن اسلامی، تقدیم به این بزرگواران نموده است.
وی مقام های مختلفی همچون کسب مقام اول استانی در جشنواره شعر پیامبران آفتاب سال تحصیلی90، برگزیده مسابقات شعر شهرستان لامرد، کسب مقام اول ستاره دخت ایرانی در سطح شهرستان و استان سال 90، کسب مقام اول شعر در یادواره سال همت مضاعف در شهرستان سال 89-90 و کسب مقام اول مسابقات انشاء نماز و کلیپ در شهرستان و مقام سوم استان را در کارنامه خود دارد.
بمیرم من، شنیدم که چه کردن
بمیرم من، میگن دستاتو بستن
میگن اون قامت مانند سروو
میون تل خاکی چال کردن
چقدر اون روزا تو سختی کشیدی
میون قلب اروند می تپیدی
صداکردی خداتو لحظه لحظه
میون خاک، با دستای بسته
چه قد فریاد یا زهرا کشیدی
چه شبهایی که تو خدارو دیدی
میدونم که خدا، خودش بهت گفت
که باید تو میون خاک بمیری
آخه تو از خدایی مهربونم
تو از جنس وفایی آسمونم
تو رو زودی از اون مادر گرفتن
تو غواص، نه، تو دریایی جوونم
تو شب هایی که غرق خاک بودی
تو فکر مادرت بی تاب بودی
الهی که بمیره مادر تو
الهی که نبینه اون غم تو
نبینه که دوتا دستاتو بستن
تورو زنده به زنده خاک کردن
آخه مادر دلش طاقت نداره
ببینه که جوونش بی قراره
نمیتونه بذاره که عزیزش
مییون خاک، نفس هی کم بیاره
خدا لعنت کنه اون نانجیبو
خدا لعنت کنه آل یزیدو
همونایی که قلبت رو شکستن
همونایی که دستات رو میبستن
اونا نامردترینه رو زمینن
اونا کافرتر از شمر لعینن