به گزارش سرویس شهرستان های شیرازه به نقل از "کازرون خبر"، محمودرضا پولادی در یادداشتی نوشت: نمی دانم تاکنون سری به دهستان تاریخی دادین زده اید یا نه ؟ دهستانی بزرگ و زیبا و به غایت حاصلخیز و آباد. از پس گردته ای پرشیب و هولناک به نام بزنک که بگذریم  منظره ای چشم نواز و بهشت گونه به ما رخ می نماید که نقطه ی آغازینش  چشمه ایست بس پر آب و زیبا که به آن قره سو می گویند . قره سو در زبان اهالی محلی دادین به معنای آب سیاه می باشد.

قره سو چشمه همیشه جوشانیست که در طول هزاره ی تاریخ بزرگترین امپراتوری جهان روزگار خویش را به خود جذب نموده .وجود آثار متعدد تاریخی از کتیبه کم نظیر کرتیر و نقش بهرام در سر مشهد گرفته تا گور دخمه های ساسانی در این منطقه نشان از همین واقعیت دارد  متاسفانه این روزها قره سو حال و روز خوشی ندارد و دهها درخت بید و بیشه زار های اطرافش که به آنجا طراوتی صد چندان بخشیده بودند دستخوش آتش خود خواهی انسان نماهای عصر مدرن گردیده است.

از قره سو به سمت غرب که حرکت کنیم از میان انبوه به هم فشرده جنگل های گرمسیری کنار می گذریم که همچون دیواری استوار دو سوی جاده را اشغال کرده و انگار  به رهگذران خوشامد می گویند.

بوی عطر دلنشین شکوفه های کنار که فضارا مستانه آکنده نموده خبر از فرارسیدن پائیز برگ ریز هزار رنگ را می دهد آخر کنار از انگشت شمار درختانی است که فصل به گل نشستن و شکوفا شدنش در آغاز پائیز است درست آن هنگام که دیگر گیاهان کم کم خود را مهیای خوابی زمستانی میکنند کنار شیره ی جانش را به میوه ای شیرین و خوش طعم مبدل می نماید تا شب عید آن را خالصانه پیشکش هر رهگذری نماید.

در میان انبوه درختان کنار که در دو سوی رودخانه تا دامنه رشته کوه شمالی و تپه ماهور های جنوبی روئیده اند درختی بسیار تنومند و غول آسا از دور خودنمایی میکند که از هر نقطه دادین که بر بلندایی بایستید آن را براحتی تشخیص خواهید داد .درخت کناری به ارتفاع تقریباْ ۲۰ متر با تنه ای غول پیکر به قطر سه متر که با شاخه های فرعی اش مساحتی نزدیک به 3۰۰ متر به اندازه ی یک خانه را پوشش می دهد.

این کنار به اندازه ای بزرگ بوده که در گذشته در زیر سایه  پهناورش کلاس درس تشکیل میشده و از آن به عنوان یک مکتب خانه استفاده می شده است از این رو به آن کنار مکتب  می گفته اند.

قدمت این کنار کهنسال را کسی بدرستی نمی داند اما تنومندی بدنه ی آن ما را با خود به قرنها قبل می برد شاید پانصد سال یا حتی بیشتر . اما بی تردید در میان تمامی درختان کنار زاگرس باید کنار مکتب را بزرگترین و بی نظیر ترین به حساب آورد.

متاسفانه این نماد بزرگ طبیعی که می تواند به ثبت ملی برسد این روزها به آغلی برای آسایش گوسفندان و  فرار احشام از آفتاب  سوزان  تبدیل شده است . و ما نیز بی تفاوت از کنار این مسئله گذشته ایم.

به نظر می رسد سازمان میراث فرهنگی می بایست برای پاسداری از این نماد کمیاب طبیعی اقدامی عاجل نموده و ضمن حصار کشی در اطراف آن برای به ثبت رساندن آن به عنوان یکی از میراث ملی ایران و  شهرستان کازرون اقدام نماید .مگر درختی با این عظمت  در کنار درخت تنومند سرو کلانی  در دشت برم چه کمتر از درخت سرو ابرقو دارند که به عنوان آثار ملی به ثبت رسیده است ولی این دونماد زیبای طبیعت کازرون به حال خود رها شده اند.

یادداشت: محمودرضا پولادی