به گزارش شیرازه شهرستان سپیدان با داشتن بالاترین گردشگر و مسافر در تمام فصل سال ؛ به عنوان بالاترین میانگین بیکاری در استان،و  با بیشترین میزان صنایع و کارخانه‌ها، بیشترین تعداد کارگران غیربومی را دارد که با پدیده جدید خانه‌نشینی مردها مواجه شده است.

بیکاری سال‌به‌سال در سپیدان روند فزاینده‌ای به خود می‌گیرد چنانچه این معضل اجتماعی اقتصادی، دیگر مسئله‌ای نیست که بتوان آن را مخفی نگه داشت؛ این واقعیت را آمار فاجعه‌بار کارخانه‌ها  نیمه تعطیل  و بیکاری چندین ساله مردمانی که بیش از چندسال است خانه‌نشین شده‌اند، بهتر نشان می‌دهد.

با توجه به اینکه بخش زیادی از اشتغال  سپیدان در سال های اخیر از روی دوش بخش کشاورزی برداشته و به بخش صنعت منتقل شده است، بنابراین وضعیت کنونی صنعت در  سپیدان را می توان یکی از حلقه های متصل به معضل بیکاری در شهرستان سپیدان دانست.

محمدی که نزدیک به سه سال است به دلیل از دست دادن شغل خود، خانه‌نشین شده است، به خبرنگارما می‌گوید: هنگام مراجعه به برخی واحدهای تولیدی یا شرکت ها؛ کارفرما یا حاضر به بیمه کردن من نبوده یا زیر بار قراردادی که طبق قانون اداره کار باشد، نرفته است و حتی برخی کارفرمایان خواستار چند ماه کار کردن بدون حقوق شده‌اند.

وی که یک دیپلمه است، ادامه می‌دهد: درجایی که هیچ امنیت شغلی برای کارگر وجود ندارد، خانه‌نشینی بهتر است.

کریمی یکی دیگر از افرادی است که نزدیک به یک سال است به خاطر تعدیل نیرو بیکار شده و در مورد وضعیت خود به خبرنگار مارگون می‌گوید: دارای مدرک دانشگاهی هستم اما چون به هر جا برای شغل سر زدم کاری متناسب با میزان تجربیات و تحصیلات خود پیدا نکردم و متوجه شدم برخی کارفرمایان به دنبال بیگاری از نیروی کار هستند، ترجیح دادم مدتی دست از کار بکشم.

 سپیدان به‌عنوان یکی ازشهرهای مهاجر پذیر؛ اتباع خارجی افغانی زیادی را پذیرش کرده و این اتباع با اشغال بسیاری از فرصت‌های شغلی به‌ویژه مشاغلی که حتی نیروی کار ایرانی توان انجام آن رادارند باعث افزایش نرخ بیکاری استان شده اند.

مردانی که باید مخارج مادر خود را بدون بیمه بازنشستگی پدر فوت‌شده، تأمین کند اما به دلیل عدم پرداخت حقوقش از کارخانه‌ای که در آن کار می‌کرد، بیکار شده است، گفت:  پنج سال به دلیل حاکم بودن این وضعیت در اکثر واحدهای تولید و شرکت‌های خصوصی، خانه‌نشین شده‌ام، اگر برای کار به کارخانه‌ها مراجع کنیم اکثر آن‌ها چند ماه یک‌بار حقوق می‌دهند یا مرخصی اجباری می‌دهند و در بازار کار هم نمی‌توان روی یک شغل اکتفا کرد بنابراین به خاطر یاس و ناامید در خانه‌ مانده‌ام.

جالب اینجاست چنین وضعیتی در شهرستانی حاکم است که مدعی دارا بودن بیشترین واحد صنعتی در فارس است و خود را یکی از قطب‌های تولیدی  وگردشگری استان می‌داند اما این روزها کارخانه‌های نگین زاگرس به‌جای اینکه شاخص رشد و توسعه استان را افزایش دهند، نمکی روی زخم بیکاری استان شده و نتوانسته‌ باوجود تعدد و تنوع، سر پیکان بیکاری در سپیدان را خم کنند.

جامعه ما مشکلات فراوانی دارد؛ همه درگیر مشکلات اقتصادی و معیشتی سختی هستند و این مشکلات به شدت جامعه را اذیت می‌کند.

بیکاری و نبودن امنیت شغلی گروه‌های مختلفی از مردم را آزار می‌دهد و ما همه روزه با جوانان جویای کار بسیاری مواجه می‌شویم، در کنار این مساله،‌ گرانی نیز طبقات مختلف مردم را می‌آزارد، بسیاری از کشورهای پیشرفته با شناسایی ظرفیت‌ها، مشکلات حوزه بیکاری را رفع کرده‌اند اما در کشور ما این موضوع تاکنون برطرف نشده و به همین دلیل مردم آسیب روحی شدیدی دیده‌اند.