به گزارش شیرازه به نقل از مارگون صدای پای محرم، بوی ماه غم، بوی عزاء، ماه غریبی حسین علیه السلام و اشک های زینب(س) در سراسر کشور به مشام می رسد، ماه غم واندوه ال الله با آمدنش نوا وندای عزا می دهد و با امدنش رخت مشکی بر تن شهر ودیار مان میکند .

محرم با مقدمات علم و پرچم، بیرق و تکیه های هیات های مذهبی قابل رویت است، جوانان در کوچه پس کوچه های محله خود با نصب پرچم های مشکی به استقبال این ماه می روند، بچه های هیئتی روزها قبل به پیشواز این ماه رفتند و شب ها تا پاسی از شب مشغول نصب پرچم های مشکی و برپایی تکیه های عزاداری سید و سالار شهیدان شدند تا بیعتی باز با فرزند امیرالمومنین ببندند که تا پای جان در راه شعائر دینی ایستاده اند و خواب را بر دیدگان خود  حرام کرده اند.

اما افسوس ها که امسال مسئولان شهر دار المومنین و شهر هزار مسجدسپیدان به خواب پاییزی فرو رفته اند و ارزش های فرهنگی عاشورا را درک نکرده اند و بوی از محرم در خیابان های شهر ما نیست.

لحظه های عشق  بازی به وقت شعور و شور حسینی نزدیک است، اما فضای شهرما، فضای محرم نیست، شهرغرق در ماتم و سیاه پوش سالار شهیدان نیست.

احساس شرمندگی در پیشگاه قطب عالم امکان داریم که هیچ چیز در شهر سپیدان با آمدن ماه عظمای غم جدش تغییر نکرده است، مگر نه این بیان پیر مراد ما بود که ؛ "محرم و صفر است که اسلام را زنده نگه داشته است" سخنی که در سراسر جهان طنین انداز شده است و جمله ای گهربار از هزاران تحفه ای که در بین مسلمین جهان  به یاد گار گذاشته است.

معابر و خیابان های شهر که بوی محرم نمی دهند آیا محرمی که اسلام با آن زنده است باید در شهر ما گرامیداشت یادش، مرده باشد؟ مگرنه اینکه ولی امرمسلمین فرمودند؛ یکی از بزرگترین نعمتها، نعمت خاطره و یاد حسین ‌بن‌علی علیه‌السّلام، یعنی نعمت مجالس عزا، نعمت محرّم و نعمت عاشورا برای جامعه شیعیِ ماست.

این بی اهمیتی به ارزش ها و آرمان های امت اسلامی کدامین معنا را می خواهد به ما برساند؟ آیا شورای شهر شبیخون فرهنگی ارزش ها را در خود احساس نمی کند؟

نگذاریم نفوذ فرهنگی به عاشورای ما برسد، بسیاری از مردم تقویم آمدن محرمشان سیاه پوشی و بیرق علم های شهر است و با فضا سازی معابر، خبر از آمدن محرم می گیرند، کم کم صدای طبل  و دهل می‌آید و بوی اسپند از هیات‌های عزای حسینی به مشام می‌رسد، انگار این شب‌ها زنده شده‌اند تا در عزای حسین(علیه‌السلام) و یارانش بگریند و بازار زنجیر زنی، سینه زنی و  نوحه خوانی داغ است تا اشک‌ها را جاری کند و حادثه کربلا را فریاد بزند. 

حال و هوای محرم که می‌آید صدای هل من ناصر ینصرنی حسین(علیه‌السلام) نیز به گوش دل می‌رسد، هنوز هم صدای غربت حسین(علیه‌السلام) می‌آید، هنوز هم حسین(علیه‌السلام) تنهاست.

با همه اینها اما امسال درماه محرم ، نصب پرچم های عزاداری برای حضرت اباعبدالله الحسین(ع) که نشانگر وزیدن نسیم روحبخش حسینی و عاشورایی بر دل های عاشقان اهل بیت عصمت و طهارت و کربلایی شدن اندیشه ها باشد در خیابان ها و معابر عمومی و اصلی شهر کمتر به چشم می خورد.

هر جا که در کوچه ها و خیابانهای شهر سپیدان پا بگذاریم بویی از محرم و کربلا به مشام نمی رسد و جز چند حسینیه و مساجد و هیئت های برگزار کننده مراسم، هیچ اداره ای یا سازمانی دیده نمی شود که نسبت به نصب و سیاهپوشی فضای محیط پیرامون خود اقدام کرده باشد.

اکنون این را باید گفت که هیچکدام از مسئولان به ویژه دستگاه های فرهنگی آستین خود را برای این ماه حزن و اندوه بالا نزدند و باید اذغان کرد که محرم به شهرهزارمساجدآمد اما.... غریب.شایسته است افرادی که مسئولیت کار فرهنگی را در شهر بر عهده دارند، نسبت به این مهم و سیاهپوش کردن فضای شهر اهمیت بیشتری نشان دهند و با سیاه پوش کردن خیابان ها و معابر جلوه ای حسینی به شهر دهند.