یادداشت؛
«سندرم افتتاح زدگی مفرط» را علاج باید کرد
افتتاح چندین باره یک پروژه که هنوز تا زمان واقعی بهره برداری فاصله زیادی دارد یا افتتاح یک پروژه ای که قدمت تاریخی پیدا کرده، بعد از سالها انتظار خیلی جای خوشحالی و در بوق و کرنا کردن ندارد.
شیرازه؛ در بزنگاه هایی که نیاز به رضایتمندی مردم بیشتر حس می شود، یکی از راه هایی که ملکه ذهن بسیاری از مسئولین محترم شده «بریدن روبان افتتاحیه» است.
این راهکار بحدی مورد قبول برخی مسئولین واقع شده که گاهی اصلا برای آنها فرقی ندارد که چندین مسئول قبل از آنها روبان فلان پروژه را چیده اند و عکس و خبر افتتاح چندین باره این پروژه به گوش فلک هم رسیده است یا اینکه فلان پروژه هنوز تا زمان بهره برداری ماه ها یا حتی سالها فاصله دارد و این افتتاح فقط در حد چیدن روبان باقی خواهد ماند و از زمان روبان چینی تا اتمام عملیات اجرایی و زمان بهره برداری یک پروسه بلندمدت طی خواهد شد که این انتظار طولانی شیرینی خبر خوش افتتاحیه واقعی را به تلخکامی ونارضایتی مبدل خواهد کرد.
افتتاح چندین باره یک پروژه که هنوز تا زمان واقعی بهره برداری فاصله زیادی دارد یا افتتاح یک پروژه ای که قدمت تاریخی پیدا کرده، بعد از سالها انتظار خیلی جای خوشحالی و در بوق و کرنا کردن ندارد اتفاقا باید بدون سر و صدای اضافی اعلام کرد با عرض شرمندگی بعد از سالها بدقولی و خلف وعده فلان پروژه افتتاح شد. بخاطر روند کند و کم کاری ها مارا ببخشید.
لازم است که همه مسئولین علاقمند به بریدن روبان بارها با خود تکرار کنند که مخاطبین ما که خیلی وقت ها به رضایتمندی شان نیاز داریم، مخاطبین ذی شعوری هستند که فرق افتتاح واقعی با افتتاح نمادین را می فهمند. این مخاطبین ذی شعور حق دارند تابلوی مشخصات پروژه را ببینند و از زمان پیش بینی شده برای اجرای یک پروژه مطلع باشند و زمان روبان چینی را با زمان نوشته شده روی تابلو یا زمان اعلام شده در رسانه ها مقایسه کنند.
این مخاطبان ذی شعور معنی فاز بندی پروژه ها را می دانند از تعریف و مقیاس پروژه های کلان شهرشان انتظار خاصی دارند پس می فهمند هرتکان خوردن و هرگونه حرکت حداقلی نیاز به افتتاحیه ندارد!
با اینگونه افتتاح های ناقص و نابهنگام خوشحالی و رضایتمندی که حاصل نمی شود هیچ، اتفاقا علایم و نشانه هایی از گلایه و دلزدگی، ناباوری و انکار خبرهای خوش واقعی و دروغ پنداری هرگونه وعده و وعیدوسایر نشانه های دردناکی که می توان همه را در کلمه «افتتاح زدگی» خلاصه کرد دررفتار و گفتار مردم مشهود است. در چنین وضعیتی معدود افتتاح هایی که طبق وعده های اعلام شده به نتیجه رسیدند و از فردای روز افتتاحیه هم قابلیت بهره برداری دارند پیش چشم مردم لوث شده و شیرینی و حلاوت مورد انتظاررا در کام مردم ندارند.
بنظر می رسد باید برای این «سندرم افتتاح زدگی مفرط » چاره ای اندیشید تا افتتاحیه های واقعی قربانی عواقب تلخ این معضل نشوند.
*نجمه اشرفی/سبحان
این راهکار بحدی مورد قبول برخی مسئولین واقع شده که گاهی اصلا برای آنها فرقی ندارد که چندین مسئول قبل از آنها روبان فلان پروژه را چیده اند و عکس و خبر افتتاح چندین باره این پروژه به گوش فلک هم رسیده است یا اینکه فلان پروژه هنوز تا زمان بهره برداری ماه ها یا حتی سالها فاصله دارد و این افتتاح فقط در حد چیدن روبان باقی خواهد ماند و از زمان روبان چینی تا اتمام عملیات اجرایی و زمان بهره برداری یک پروسه بلندمدت طی خواهد شد که این انتظار طولانی شیرینی خبر خوش افتتاحیه واقعی را به تلخکامی ونارضایتی مبدل خواهد کرد.
افتتاح چندین باره یک پروژه که هنوز تا زمان واقعی بهره برداری فاصله زیادی دارد یا افتتاح یک پروژه ای که قدمت تاریخی پیدا کرده، بعد از سالها انتظار خیلی جای خوشحالی و در بوق و کرنا کردن ندارد اتفاقا باید بدون سر و صدای اضافی اعلام کرد با عرض شرمندگی بعد از سالها بدقولی و خلف وعده فلان پروژه افتتاح شد. بخاطر روند کند و کم کاری ها مارا ببخشید.
لازم است که همه مسئولین علاقمند به بریدن روبان بارها با خود تکرار کنند که مخاطبین ما که خیلی وقت ها به رضایتمندی شان نیاز داریم، مخاطبین ذی شعوری هستند که فرق افتتاح واقعی با افتتاح نمادین را می فهمند. این مخاطبین ذی شعور حق دارند تابلوی مشخصات پروژه را ببینند و از زمان پیش بینی شده برای اجرای یک پروژه مطلع باشند و زمان روبان چینی را با زمان نوشته شده روی تابلو یا زمان اعلام شده در رسانه ها مقایسه کنند.
این مخاطبان ذی شعور معنی فاز بندی پروژه ها را می دانند از تعریف و مقیاس پروژه های کلان شهرشان انتظار خاصی دارند پس می فهمند هرتکان خوردن و هرگونه حرکت حداقلی نیاز به افتتاحیه ندارد!
با اینگونه افتتاح های ناقص و نابهنگام خوشحالی و رضایتمندی که حاصل نمی شود هیچ، اتفاقا علایم و نشانه هایی از گلایه و دلزدگی، ناباوری و انکار خبرهای خوش واقعی و دروغ پنداری هرگونه وعده و وعیدوسایر نشانه های دردناکی که می توان همه را در کلمه «افتتاح زدگی» خلاصه کرد دررفتار و گفتار مردم مشهود است. در چنین وضعیتی معدود افتتاح هایی که طبق وعده های اعلام شده به نتیجه رسیدند و از فردای روز افتتاحیه هم قابلیت بهره برداری دارند پیش چشم مردم لوث شده و شیرینی و حلاوت مورد انتظاررا در کام مردم ندارند.
بنظر می رسد باید برای این «سندرم افتتاح زدگی مفرط » چاره ای اندیشید تا افتتاحیه های واقعی قربانی عواقب تلخ این معضل نشوند.
*نجمه اشرفی/سبحان
نظرات بینندگان
