کد خبر: ۱۴۴۷۵۹
تاریخ انتشار: ۰۹:۰۹ - ۰۶ اسفند ۱۳۹۹

در سراوان چه می‌گذرد/ داستان سوخت‌برها و طرح رزاق چیست؟

با انتشار اولین اخبار درگیری مرزی و سپس حمله به فرمانداری شهرستان سراوان در استان سیستان و بلوچستان به فوریت اخبار دروغ و راست با یکدیگر ادغام شده و موجی رسانه‌ای سنگینی بر علیه کشور ایجاد شده، بطوریکه این اخبار جزو هشت ترندینگ از ۱۰هشتگ توییتر شد، اما واقعیت ماجرا و مسائل زمینه ساز آن چیست؟
به گزارش سرویس سیاسی شیرازه، با انتشار اولین اخبار درگیری مرزی و سپس حمله به فرمانداری شهرستان سراوان در استان سیستان و بلوچستان به فوریت اخبار دروغ و راست با یکدیگر ادغام شده و موجی رسانه‌ای سنگینی بر علیه کشور ایجاد شده، بطوریکه این اخبار جزو هشت ترندینگ از ۱۰هشتگ توییتر شد.

اما واقعیت ماجرا و مسائل زمینه ساز آن چیست؟ نگارنده بر اساس تحقیقات میدانی و مشاهدات روایتی دارد از واقعیت آن سامان.

سید محسن هاشمی تحلیلگر سیاسی شیراز در ادامه این یادداشت تصریح کرده است: کمبود شدید سوخت در پاکستان، ارزان بودن سوخت در ایران و بیکاری گسترده در مناطق مرزی استان سیستان و بلوچستان با یکدیگر هم راستا شده و سبب قاچاق گسترده سوخت به پاکستان شده است. این قاچاق سوخت آنقدر وسعت پیدا می کرد که دولت به مقابله با آن پرداخت، اما سود زیاد قاچاق و بیکاری مفرط در منطقه نتوانست سبب کاهش محسوس این امر شود.

از سوی دیگر ناامنی ها گسترده در مرز، سبب حضور محسوس سپاه پاسداران در آن مناطق خصوصاً شهرستان سراوان شد، سپاه با همکاری دستگاهای دولتی در کنار اقدامات امنیتی و انتظامی، به فعالیت های اجتماعی و اقتصادی نیز روی آورد که یکی از این اقدامات طرح رزاق بود. طرحی ابتکاری و بسیار موثر در کاهش شدید قاچاق سوخت.

با این طرح کارت های ترددی به مردم بومی داده که معمولا یک کارت برای پنج خانوار در نظر گرفته شد، در قالب این طرح و با این کارت ها، یک نفر به نمایندگی یا با کرایه هفتگی کارت از صاحبان آن به خرید قانونی سوخت از دولت می پردازد و سوخت را خود با خودروهای وانت بار معمولی دارای مشک مخصوص سوخت که هر کدام حدود ۳ هزار لیتر گنجایش دارد، از گذرگاه های قانونی به پاکستان منتقل کرده و آنرا به فروش می رساند.
در سراوان چه می‌گذرد/ داستان سوخت‌برها و طرح رزاق چیست؟

این طرح بدون هرگونه سودآوری برای نیروهای نظامی و انتظامی، سبب شد که مردم محلی در یک چارچوب معین، سوخت که صرفاً گازوئیل است، را خریداری کرده، و بدون دغدغه و ترس آن با ارائه کارت های خود، بدون پرداخت هرگونه عوارض و پولی به پاکستان برده و به فروش برسانند و اینچنین مشکل بزرگ قاچاق سوخت و بیکاری تا حدود زیادی رفع شده و ارز خوبی نیز وارد کشور شود.

اما دو مشکل جدی در این عرصه بوجود آمده است، ابتدا حضور سوخت بر های غیر قانونی و بدون کارت که سوخت را از مبادی قاچاق تهیه کرده و از طریق کوره راه ها و ورودی های غیر قانونی به پاکستان می برند و دوم عدم همکاری و تعامل مرزبانان پاکستان که به وضوح از سوخت بر های غیر قانونی و حتی قانونی باج گرفته و حتی بر اساس مشاهدات به سمت آنان تیراندازی کرده و از آنان بیگاری می کشند. 

مرز شمع سر یا شمه سر به نقطه‌ای می‌گویند که در کنار روستایی به همین نام است، این روستای حدوداً پنجاه خانواری محل عبور قانونی خودروها خصوصا سوخت بر ها به پاکستان می باشد، مشکلی که اینجا وجود دارد خروج این خودروها نیست، بلکه ورود آنها به ایران است، زیرا تعدادی از تروریست ها می توانند در قالب این افراد وارد کشور شوند خصوصا خودروهای سوخت بر غیر قانونی که گاهی اوقات، به تعداد یک سوم خودروهای قانونی هستند. 

این خودروهای غیر قانونی فنس ها و موانع مرزی را تخریب می کنند و از هر کجا فرصت یافتند وارد پاکستان می شوند اما برای خروج معمولا راهی مرز قانونی شمع سر می شوند تا از دل رهمی و عطوفت مرزبانان سپاه و بسیج استفاده کنند و وارد ایران شوند. امری که آنها را بد عادت کرده است و این بار که تعداد آنها زیاد شده و در پشت مرز منتظر اجازه ورود بودند توسط پلیس مرزبانی پاکستان که به آنها فوجی می گویند، طبق روال نسبتا معمول که بارها دیده شده، به گلوله بسته می شوند که از روی اجبار به مرز هجوم آورده و باعث خسارت به مرز می شوند که به صورت کاملا قانونی و عقلانی نمی توان این حجم خودرو را به کشور راه داد، خصوصا اینکه فاقد پلاک و مدارک شناسایی هستند. و این ممانعت ماموران ایرانی، سخت گیری و ناهماهنگی پلیس پاکستان سبب این اتفاقات شده است.

باید در این مناطق حضور یافت و یا با کمک مستند سازان ماهر، دید که چطور سپاه با استخدام بلوچ‌های اهل تسنن بومی و احترام به روسای قبایل باعث یک امنیت بومی ویژه با ایجاد یک وحدت ملی شده است، چطور پاسداران و بسیجیان شیعه در کنار بسیجیان اهل سنت شبانه روز ماموریت مشترک دارند و تاکنون خیانت و درگیری بین آنان بوجود نیامده است و آنچه نیز روی داده، یک هماهنگی بین المللی و افزایش دامنه طرح را می طلبد که امیدست سریعتر اجرایی شود.

انتهای پیام/ م

نظرات بینندگان