یادداشت؛
خبرنگاران؛جماعت از خود بی‌خبر و باخبر از همه
انتظار می‌رود مسئولان در برابر نیازها و مشکلات، آسیب‌ها و تهدیدات، خطرات و خدمات و دغدغه‌های فعالان رسانه‌ای خصوصاً خبرنگاران روزنامه‌ها و خبرگزاری‌ها هم حساس و هم متعهد و هم موظف به پیگیری و رسیدگی به مسائلشان باشند.
به گزارش خبرنگار گروه اجتماعی پایگاه تحلیلی خبری«شیرازه»، درست در آستانه هفدهم مردادماه روز خبرنگار که می‌شود یا حداقل چند روز پیش و بعد از روز و هفته خبرنگار جماعتی از مسئولان و مدیران دستگاه‌های دولتی، شرکت‌ها، مؤسسات خصوصی و دیگر مسئولان و مدیران شهری و استانی و ملی این روز و این مناسبت را با صدور پیام‌های تبریک به خبرنگاران و اصحاب رسانه تبریک می‌گویند. پیام‌های تبریکی که متن و محتوای همین‌ها را هم باید همین خبرنگاران و جماعت رسانه‌ها منعکس کرده و پوشش خبری دهند.
این بخش از مدیران به هر طریق معرفتی از خود نشان داده و این‌چنین روز را به کسانی که در طول یک سال اخبارشان را پوشش داده‌اند تبریک گفته و می‌گویند و اگر لطف و محبت و پیام تبریکشان هم‌پوشش خبری داده شود مشکلی نیست و شایسته تقدیر است.
اما برخی مدیران که سال‌تاسال نه خبری از خبرنگاران شهر و دیار خود می‌گیرند و نه می‌دانند که کار و حرفه خبرنگاری چیست و به کل با وادی خبر و رسانه بیگانه‌اند را چه باید گفت و با این‌گونه مدیر آن و مسئولان که ارزش کار اصحاب خبر و رسانه را هرگز نمی‌دانند و با اهالی قلم و رسانه به کل بیگانه‌اند چگونه رفتاری باید داشت.؟!
وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی متولی اصلی امور خبرنگاران و فعالان رسانه‌های در اختیار خویش است آیا این وزارتخانه تا به امروز بخشنامه‌ای رسمی دال بر تجلیل و تقدیر مدیران دستگاه‌ها از خبرنگاران حوزه کاری‌شان را تهیه و صادر نموده است؟ آیا این وزارتخانه تلاش‌های خود برای حل مشکل مسکن و معیشت خبرنگاران را به‌صورت جدی دنبال نموده است؟
آیا در صورت بروز اتفاقات مختلف برای خبرنگاران و روزنامه‌نگاران امکان دفاع و یا اراده دفاع قانونمند مدیران چنین ارگانی از چنین فعالان رسانه‌ای را در خود می‌بیند و ده‌ها سؤال و پرسش مشابه و ازاین‌دست که به نظر می‌رسد پاسخ‌ها هیچ و خیر و هرگز باشد و بس!
جامعه رسانه‌ای ایران به‌ویژه خبرنگاران و روزنامه‌نگاران با سختی‌های وافر و مشکلات جدی هم در حوزه کاری و هم در زمینه زندگی روزمره خود و خانواده‌هایشان روبرو هستند. آنان از همه چیز و از همه‌کس نوشته و می‌نویسند و گویی خود را منجی همه مردم و مدافع آنان و پیگیر همه امور مُلک و مملکت‌اند جز خودشان که حقیقتاً از خودشان بی‌خبرند!
آری خبرنگاران از خود و جامعه خبری کشور، استان، شهر و دیارشان، آنان درباره ضرورت حل‌وفصل مشکلات عمومی مردم و رفع تنگناهای فرهنگ و اقتصاد و...کشور می‌نویسند، گزارش‌ها تهیه می‌کنند و تحلیل‌ها و یادداشت‌ها دارند و گاه از جیب و از آبروی خود هزینه می‌کنند تا نکته و مطلبی را به فلان مقام و مسئول ملی و محلی تفهیم کنند که مثلاً در تحقق رفاه عمومی به‌نوعی سهیم و شریک باشند.
آنان نقدها می‌کنند و پیشنهادها می‌دهند و دیدگاه‌های مختلف را مطرح می‌نمایند؛ اما دریغا و دردا که کسی پاسخگوی ندای خبرنگاران و رافع نیازهای بی‌شمار آنان نبوده و نیست.
خبرنگارانی که تا خبرشان را از حوزه‌های فعالیت خبری و فلان ارگان و اداره تهیه نکنند و به روزنامه‌ها، خبرگزاری‌ها و پایگاه‌های خبری‌شان نفرستند روزشان شب و شبشان روز نمی‌شود؛ اما آنان در روز و شب‌ها و لحظه‌به‌لحظه زندگی خویش مانده‌اند و حقیقتاً با سختی و درد و با رنج و محنت بسیار روزگار خویش را سپری و صورت خود را با سیلی سرخ نگه داشته‌اند.
شاید و حتماً برخی مشکلات پیرامونی خبرنگاران و روزنامه‌نگارانی که با تاسی به وجدان بیدار و شرف و عزت خویش می‌نویسند تا روشنگری کنند بر عهده خود خبرنگاران است که مطالبه همگان را کرده‌اند؛ اما به هر دلیل و به هر بهانه‌ای از طرح خواسته‌ها و مطالبات خود طفره رفته و یا بازمانده‌اند! پس باید به حال‌وروز چنین روزنامه‌نگاران و چنین خبرنگارانی که از حال و هوا و روز و شب خودشان نه خبری هست و نه در روزگار برخی‌هایشان که سنی گذرانده؛ اما خبری از یار و نگارشان نیست غمگین بود. به‌راستی جماعتی از فعالان رسانه را که همچنان بی‌خانمان هستند و بی‌همسر و عیال مانده‌اند و توان برخورداری از حداقل نیازهای زندگی خویش ندارند را چگونه می‌توان روزنامه‌نگار و خبرنگارشان نامید؟!
انتظار می‌رود مسئولان در برابر نیازها و مشکلات، آسیب‌ها و تهدیدات، خطرات و خدمات و دغدغه‌های فعالان رسانه‌ای خصوصاً خبرنگاران روزنامه‌ها و خبرگزاری‌ها هم حساس و هم متعهد و هم موظف به پیگیری و رسیدگی به مسائلشان باشند و در جهت تأمین معیشت و رفاه و امنیت و آرامش آنان بکوشند و از دادن قول‌ها و وعده‌های تو خالی به آنان بپرهیزند و لااقل قشر روشن و نکته‌دان و نکته‌سنج رسانه را عزیز بدارند و بر سرکار نگذارند که همین‌ها در جامعه فعلی عزیزترین و شریف‌ترین و درعین‌حال از محروم‌ترین اقشار جامعه ما هستند.
به‌عنوان یک فعال رسانه‌ای که قریب به سه دهه از عمر خود را در کار روزنامه‌نگاری و خبرنگاری مصروف داشته‌ام به همکاران عزیز رسانه توصیه می‌کنم نگاه خود را بیشتر به مهم‌ترین مسائل کشور و استان خود و پرسشگری و مطالبه از مسئولان معطوف دارند و از تعریف و تمجید بی‌مورد از افراد خصوصاً مدیران ضعیف و ناتوان و پرداختن به آن دسته از مسئولان ملی و محلی که در برابر مردم و خانواده‌های ارزشی و هزینه داده برای نظام و انقلاب بی‌تفاوت‌اند یا در آنان اراده‌ای برای رفع مشکلات معیشتی مردم و خدمت خالصانه و بی‌منت به محرومان و نیازمندان اجتماعی نیست برحذر باشند.
علاوه‌برآن روزنامه‌نگاران و خبرنگاران باید از خود و مسائلشان بیشتر بنویسند و خودسانسوری خبری را از خود و جامعه رسانه دور کرده و ممنوع نمایند و در عوض به مدیر نماهای کم‌توان و ناتوان کمتر بپردازند.
خبرنگاران جماعت از خود بی‌خبر و باخبر از همه مردم هستند. روز و هفته خبرنگار را به همه فعالان عرصه رسانه و قلم اعم از خبرنگاران و روزنامه‌نگاران و بخش‌های مختلف روزنامه‌ها و خبرگزاری‌ها تبریک عرض نموده، از جانب یزدان پاک دوام توفیقاتشان را در اجرای درست اهداف و رسالت‌های خبر و خبرنگاری آرزومندم.
نویسنده: سید محی الدین حسینی؛ فعال رسانه
انتهای پیام/224224
نظرات بینندگان
