سياه بازي تازه محسن سازگارا در صداي آمريكا، خشم و اعتراض محافل ضدانقلاب را برانگيخت. اين محافل معتقدند شعور مخاطبان را نبايد با خود قياس كرد.
سازگارا كه مدتي بود به خاطر تحليل ها و دروغ هاي ضد تبليغ از صداي آمريكا كنار گذاشته شده بود، در برنامه تفسير خبر VOA ادعا كرده كه براساس نظرسنجي ها 5/94 درصد مردم به جمهوري اسلامي باور ندارند. به دنبال اين اظهارات گزافه، نيك آهنگ كاريكاتوريست فراري نوشت: من با هيچ فردي در مجموعه صداي آمريكا مشكلي ندارم، و هر وقت دستم رسيده به دوستانم در آنجا تا حدي كه توانسته ام كمك كرده ام، بي منت و كاملاً دوستانه و داوطلبانه. چيزي كه مي خواهم بپرسم، اعتباري است كه يك رسانه براي خودش قائل هست (يا نيست!) امروز به طور تصادفي برنامه تفسير خبر را ديدم. برايم جالب بود ببينم دو نفر از فعالان محترم سياسي دخيل در كنفرانس هاي لندن (دربسته) و پاريس (دربسته) و استكهلم (نسبتاً دربسته) پس از افتادن آب ها از آسياب درباره وقايع روزهاي اخير چه مي گويند.
وي اضافه مي كند وقتي آقاي محسن سازگارا در جايي گفتند كه «سنجش افكار نشان مي دهد كه بيش از 5/94 درصد مردم باوري به رژيم ندارند و معتقدند مشروعيت و لجتيميسي حكومت كردن نداره و بايد عوض بشه»، از خودم پرسيدم اين نظرسنجي مي تواند بر چه اساسي باشد؟ كدام مركز آمارگيري و تحقيقاتي اي توانسته چنين آماري بگيرد؟ كدام حكومت مي تواند با مشروعيتي 5/5 درصدي دوام يابد؟ اگر صداي آمريكا نتواند دلايل لازم براي آمار ادعايي را از آقاي سازگارا بگيرد، چاره چيست؟
وي اضافه مي كند: البته نمي توان كسي را مجبور كرد كه حرف نزند، اما تريبوني كه فرد در اختيار دارد و از طريق آن بتوان اطلاعات و آماري را به مخاطب منتقل كرد كه واقعيت ندارد، مسئوليت رسانه را افزايش مي دهد. قاعدتاً صداي آمريكا دستورالعمل هايي دارد. قطعاً مجري برنامه بايد بپرسد كه مدعي، ادعايش را از كجا آورده؟
وي به زوج سياسي سازگارا در چاخان بافي و كلاهبرداري (نوري زاده) اشاره كرد و درباره حضور نوري زاده در الجناديه عربستان نوشت: طبيعي است آقاي نوري زاده به اين مسئله بپردازد اما سؤال بزرگ تر اينجاست؛ به ياد ندارم كه پس از ماجراي «الماس فريب» وقتي بنده و آقاي مهرداد خوانساري مهمان برنامه «افق» صداي آمريكا بوديم، از آقاي نوري زاده نيز براي بحث دراين باره دعوت شد تا به ادعاهاي مطرح شده پاسخ بگويند؟
بنابر افشاگري كساني چون فاطمه حقيقت جو، نوري زاده براي برپايي برخي نشست هاي محفلي، از استخبارات رژيم سعودي پول دريافت مي كند.
نوري زاده، سازگارا و مخملباف در روزهاي ملتهب فتنه و آشوب 88، مدعي شده بودند سخنگويان جنبش سبز(!) هستند و اما بعدها با حضور در كنفرانس هاي محرمانه اي كه برگزار كنندگان آن سرويس هاي شناخته شده جاسوسي آمريكا و اسرائيل و انگليس بودند، حتي بسياري از گروه هاي ضدانقلاب نيز از اين 3 نفر اعلام برائت كردند