به گزارش شیرازه به نقل از پرگون انار شیطان درخت‌چه‌ای بومی در جنوب آسیا است، این درخت از گونه‌های مهم مناطق بیابانی و خشک در جنوب ایران است که در استان‌های بوشهر، خوزستان، هرمزگان و فارس به صورت توده‌های کوچک نسبتاً خالص پراکنده هستند.

انار شیطان گونه‌ای درخت کوچک از تیرهٔ پیچ‌اناریان است که در ایران با نام‌های محلی گل‌پرک، پرپوک، سمنگ، سونگ، حمیدو، فرفار و ساج بیابان هم معروف هستند.

انار شیطان درختی بسیار مقاوم به خشکی، یخ‌زدگی و آتش‌سوزی است که برگ‌های آن خوراک دام و چوب آن زیبا و محکم و بادوام است و برای ساختن برخی چوب‌های خاص و لوازم ظریف و پرکاربرد نیز به کار می‌آید و این گیاه در شفابخشی برای درمان برخی بیماری‌ها مانند لکه‌های سفید روی پوست، بزرگی طحال و نیز سفلیس استفاده می‌شود.

این درختان معمولا بین 4 تا 12 متر ارتفاع دارند که برگهای تقریباً همیشه سبز انار شیطان به صورت باریک و کشیده با کناره‌های صاف است و گل‌های آن درشت، بی‌بو و سرخ رنگ یا زرد مایل به قرمز و درازای جام گل‌های آن 4 تا 7 سانتیمتر است.

میوه باریک و دراز آن به طول 20 سانتیمتر است و پرچم‌ها از جام گل بلندتر، کیسه‌های بساک دو حجره‌ای، حجره‌ها واگرا، میوه کپسول خورجین مانند، خطی طویل، دوحجره‌ای، دو دریچه‌ای، تقریباً فشرده و دانه‌ها در جهت عرضی بالدار، بالها ضخیم و در نهایت با لبه‌ای تا حدودی غشایی است.

یکی از مناطقی که انار شیطان در آنجا وجود دارد، دهستان هنگام از توابع شهرستان قیروکارزین است. این درخت که در قیروکارزین به نان سمنگ مشهور است در زمین های زراعی دهستان هنگام به تعداد محدودی وجود دارد و در گذشته نیز به محلی که این درخت بصورت انبوه وجود داشته «تل سمنگی» می گفتند.

اما اکنون نسل این درخت کمیاب در حال نابودی است و انتظار می رود مسئولان شهرستان قیروکارزین با توجه جدی به این موضوع در حفظ این گونه نایاب درخت تصمیم مهمی را اتخاذ کنند.