به گزارش شیرازه، محمد عسلی در سرمقاله شماره 5829 این روزنامه با عنوان «چه کسانی به مردم آزار و ضرر می‏رسانند؟» نوشته است: جناب شهردار شیراز و آقایان اعضای شورای شهر و رؤسا و مدیران شرکت‏های برق، تلفن، آب و فاضلاب و گاز حتماً از خیابان‏های شیراز و کوچه ‏های فرعی آن عبور و مرور دارند؛ اما نمی‏دانم اتومبیل آنها از چه جنس و مدلی است که وقتی داخل چاله‏ ها و ناهمواری‏ های ناشی از کند و کاوهای اخیر می‏ افتد آه و ناله‏ شان به هوا بلند نمی‏ شود و سوزنی به خود نمی ‏زنند تا نیش درفش به مردم را احساس کنند؟
راستی این همه مسئول که مدام در جلسات مختلف دم از حمایت خلق می‏زنند چرا نسبت به ناهمواری ‏های بعد از آسفالت کانال‏ها به شرکت‏های دست ‏اندرکار تذکر نمی‏ دهند و یا جریمه‏ ای در کار نیست.
کافی است به خیابان‏ ها و انشعابات هدایت، حکیمی و امثالهم که مدت‏ها از حفر و آسفالت کانال‏های آنها می‏گذرد توجه کنند.
تمامی کانال‏هایی که در عرض و طول خیابان‏های شیراز حفر شده بعد از پوشش هیچکدام صاف و هموار نیست. بعضی از آنها آنچنان نشست و فرورفتگی دارند که کمک فنر و سگ‏دست اتومبیل‏های سواری را شکسته و خراب می‏کنند.
می‏توان به جرأت گفت که هر راننده‏ای پای اتومبیلش در این ناهمواری‏ها و گودال‏ها و فرورفتگی‏ ها افتاده باشد فریاد اعتراضش بلند شده اما به گوش مسئولین نرسیده و یا اگر رسیده بی‏خیال از کنار آن عبور کرده‏ اند.
هر خیابانی با حفر کانال‏ها بعد از پوشش می‏ باید همسطح خیابان شود؛ اما متأسفانه چنین نیست. در کنار یا وسط خیابان ‏های جراحی شده یک سطح صاف دیده نمی‏ شود. دریچه‏ های برآمده از سطح خیابان هم آزار دهنده و ضرر زننده ‏اند.
بعضی از سرعت‏ گیرها به علت نداشتن خط راهنما یا علامت باعث شکستگی فنر، سگ‏دست و کمک فنر شده اند و یا موجب انحراف و تصادف گشته‏ اند.
کافی است نظارتی دقیق بر عملکرد شرکت‏ هایی که دست به این اقدامات می ‏زنند صورت پذیرد که متأسفانه گویی با آنها تعارف دارند که این همه اغماض و تساهل در نظارت می‏ کنند.
خط ‏کشی خیابان‏ها هم گاه گاهی فراموش می‏ شود و در خیابان‏ های دو طرفه که در آنها دور زدن ممنوع است و یا سبقت ممنوع خط وسطی وجود ندارند.
در بسیاری از چهارراه‏ ها خط عابر پیاده ‏ای در کار نیست و یا کلاً پاک شده، بعضی از چراغ ‏های راهنما بعضاً خاموشند و تابلوهای عریض و طویل تبلیغاتی دید رانندگان را در چهارراه ‏ها مسدود کرده‏ اند.
در چنین شرایطی که مسئولین قوانین را رعایت نمی‏ کنند از راننده عصبانی چه توقعی داریم؟
زمانی بود اعتراض می‏ کردیم و می‏ نوشتیم، توجیه می‏ کردند که در حال جنگیم و فرصت چنین کارهایی نداریم. امروز که سال‏هاست جنگی در کار نیست چه توجیهی برای گذشت و یا بی‏ تفاوتی داریم؟
عوارض بیکاری یا اعتیاد هر چند تأثیرات عمیق منفی بر افکار و اخلاق جامعه دارند اما تأثیرات لحظه به لحظه رفت و آمدهای پرخطر و عصبانیت‏ ها و خشم حاصل از آنها روزآمد شده ‏اند.
سؤال: مگر شرکت‏های مقاطعه ‏کار وظیفه ندارند کانال‏های حفر شده را به خوبی پوشش دهند؟
آیا به هنگام تسویه‏ حساب با آنها نظارتی بر عملکردشان نیست؟
متأسفانه روش بزن در رو و ماست مالی عادت شده وگرنه نباید شاهد چنین عملکردهای ضرر زننده و ناراضی‏ تراش باشیم.
باغچه‏ های خیابان‏ها را با گل‏های رنگارنگ و با زحمت زیاد در این هوای گرم پوشش می‏دهیم که روان عابرین و رانندگان را شاد و آرام می‏ کند و چه کار خوبی است.
کوچه‏ ها و خیابان‏ها را بموقع تمیز می‏ کنیم و بر عملکرد پاکبانان نظارت داریم که جای شکر و سپاس دارد.
درختان را بموقع هَرَس می‏ کنیم و پارک‏ها و گردشگاه‏ های زیبایی ساخته‏ ایم که این عملکردها قابل تقدیرند.
پل‏های عریض و طویلی برای روان‏سازی عبور و مرور و با زحمت زیاد بنا کرده و یا در حال ساخت آنها هستیم. این اقدامات در ذهن و حافظه مردم می‏ ماند. اما چه بهتر که به کف خیابان‏ ها و به چاله چوله‏ ها و برآمدگی‏ ها هم توجه کنیم و برای رفع آنها اقدام نماییم.
شیراز فقط نام حافظ، سعدی، تخت‏ جمشید، باغ ارم و امثالهم را یدک نمی‏ کشد.
شیراز پیوسته مردمانی تمیز، قانوندان، ظریف ‏اندیش و حساس داشته است که همگی در تمیزی کوچه‏ هایشان هم معروف بوده ‏اند.
شیراز جدید با اخلاق و رویه قدیم زیباتر، دوست داشتنی‏ تر، مطلوب‏ تر و سالم ‏تر است. پاسدار و نگهبان خوبی‏ های گذشته باشیم تا در تهاجم آهن و فولاد لطافت و مهر از خاطره‏ ها زدوده نشوند.

منبع: عصر مردم