شیرازه

سر زدن به شهدا کار همیشگی‌اش بود. به گلزار شهدا می‌رفت و با خودش خلوت می‌کرد. یک‌بار که با برادرش از کنار گلزار می‌گذشتند، قبری خالی را نشان داد و گفت: «خدا می‌دونه اینجا قسمت کی می‌شه... چه جای باصفاییه اینجا!» بعد‌ها برادرش این را تعریف کرد