جمهوری‌خواهان استقلال انرژی را از مفاهیم بنیادی امنیت کشور و جزو لاینفک آن می‌دانند و بر این باورند که الزاماتی مانند الزامات زیست محیطی نباید بر استقلال انرژی و امنیت اقتصادی آنها تاثیر‌گذار باشد و به دنبال کاهش واردات نفت بودند. در مقابل، دموکرات‌ها امنیت انرژی را در شاخص‌هایی مانند ثبات عرضه جهانی و کارکرد منظم بازار نفت می‌دانند. همچنین دموکرات‌ها به دلیل آسیب‌های زیست محیطی کمتر به افزایش تولید از منابع شیل قائل هستند به همین دلیل اوباما پیشنهاد برای دریافت 10 دلار مالیات بر تولید هر بشکه نفت در دوران ریاست جمهوری‌اش را داده بود که با مخالفت جمهوری خواهان عملی نشد. اوباما اثرات سوء محیط زیستی نفت شیل را دلیلی بر کاهش تولید آن می دید؛ به همین جهت بهانه ضربه زدن به اقتصاد ایران و روسیه، دلیل بزرگی بر توصیه به عربستان برای افزایش تولید نفت خود و به تناسب کاهش جهانی قیمت نفت شد. بهانه ای که موجب گشت تولید نفت شیل در امریکا بیش از 600 هزار بشکه کاهش یابد.

جمهوری خواهان سرمایه داران و سرمایه گذاران بخش سنتی انرژی امریکا به شمار می روند و در مقابل ثروتمندان دموکرات در بخش منابع انرژی برگشت پذیر سرمایه گذاری نمودند. رویکرد جمهوری خواهان در صنایع داخلی امریکا عمدتا بر روی صنایع اسلحه سازی و نفت بوده است. صنایع نفتی در اختیار جمهورخواهان است و جهت‌گیری آنها در راستای تقویت این صنایع خواهد بود.

به همین جهت دولت جدید امریکا برای تشویق سرمایه گذاری و تولید منابع تازه نفت و گاز در آن کشور و کاهش وابستگی خود به خاورمیانه از کاهش قیمت نفت به زیر ٧٠ دلار که تولید نفت شیل را غیر اقتصادی می کند، حمایت نمی کند. توصیه جمهوری خواهان به دوستان عرب خود، مدیریت عرضه نفت خود به گونه ای که قیمت نفت را در سطح مورد نظر نگه دارند، می باشد و این که کشورهای عربی تولید کننده نفت از این توصیه پیروی کنند به مصالح اقتصادی و سیاسی خود آنها نیز ارتباط دارد.

از سوی دیگر، شعارها و صحبت های ترامپ در تبلیغات های انتخاباتی او حاکی از عدم اعتقاد وی در خدمت رسانی و سرویس دادن اقتصاد به سیاست است. اقتصاد نفتی ای که با سیاست های اوباما بشدت آسیب دید و پس از پیروزی ترامپ، رویای بازگشت به اوج را در سر می پروراند. در جدول زیر سرنوشت نفت شیل امریکا در زمان دولت اوباما را می توانید مشاهده کنید.

 

 

سرمایه گذاری بر روی نفت شیل در امریکا از سال 1982 آغاز گردید و اولین استخراج های آن در قرن بیستم آغاز گشت، بطوریکه در ژانویه سال 2000 میزان استخراج آن 365 هزار بشکه نفت در روز بود. روند افزایشی استخراج آن با افزایش سرمایه گذاری جمهوری خواهان در دولت بوش و بهینه شدن روش ها و تجهیزات استخراج از سال 2011 بوده و در ژانویه این سال 960 هزار بشکه در روز استخراج شده است. این میزان یک سال بعد به یک میلیون و 650 هزار بشکه رسید. در ژانویه 2014 به میزان 3 میلیون و 357 هزار بشکه رسید. این روند تا نوامبر 2015 ادامه داشت و در این ماه به 4 و نیم میلیون بشکه در روز رسید ولی سیاست های خارجی دولت اوباما علیه ایران و روسیه و بکارگیری ابزاری به نام نفت عربستان برای ضربه زدن به اقتصاد این دو کشور موجب سقوط قیمت دلار و در مقابل کاهش تولید نفت شیل شد، چرا که هزینه تمام شده هر بشکه نفت شیل چندین برابر نفت معمولی دنیاست و تولید این نفت برای تولیدکنندگانی که همچنان از روش های قدیمی تر برای استخراج بهره می گرفتند، به صرفه نبود و بازگشت سرمایه سرمایه‌گذاران به سختی صورت می پذیرفت که نتیجه آن عقب گرد و رسیدن تولید نفت شیل به مرز 3 میلیون و 900 هزار بشکه شد.

پیروزی ترامپ، زمینه ای شد تا عربستانی که در ایام تبلیغات ریاست جمهوری امریکا از هیلاری کلینتون نماینده حزب دموکرات حمایت کرده بود، برای هماهنگ نشان دادن سیاست های خود با دولت جدید ایالات متحده که از یک ماه آینده روی کار خواهد آمد، از موضع سرسختانه خود مبنی بر عدم پذیرش کاهش تولید، کوتاه آمده و در اجلاس اخیر وین اوپک روغن ریخته را نذر امام زاده کرده و 500 هزار بشکه از تولید فعلی خود کاسته و در مقابل از ضعف جدی ژنرال های نفتی دولت استفاده نموده و آنان را وادار به پذیرش فریز تولید نفت خود به میزان فعلی نمایند.