خواب زدگی مسئولین، قدیمی ترین میراث ملی سروستان را به دست فراموشی سپرد
به گزارش شیرازه،
درخت سرو در دوران ایران باستان، مظهر جاودانگی و آزادگی بوده و از دوران
اسلام تا زمان معاصر، سمبل و نماد شهادت و از خودگذشتگی نامیده شده و حتی
پس از واقعه جانسوز عاشورا و شهادت امام حسین(ع) در میان دلباختگان مکتب
سرخ عاشورا، درخت سرو؛ نماد سرور آزادگان جهان حضرت اباعبدالله الحسین(ع)
می باشد.
از سویی دیگر و براساس تاریخ طبری که یکی از معتبرترین کتب تاریخی می باشد حدود 15 قرن پیش و به دستور مهر نرسه؛صدراعظم بهرام گور 12 هزار نهال سرو در دشت سروستان کاشته شده و این دیار سروستان نامیده شد.
در روایتی دیگر و بنابر اسناد متعدد تاریخی، بخشی از سروهای سروستان که تحت تملک بانوی خیّر سروستانی به نام« عتقه » بوده جهت ساخت اولین مسجد دیار فارس هبه شده و نام این مسجد براساس نام این بانوی نیک اندیشه سروستانی، « عتیق » نام گذاری شده است.
دیگر سخن این که؛ براساس آخرین آمار موجود از آن همه درخت سرو، تنها چند درخت در شهرستان سروستان باقی مانده که یکی در شهر سروستان با قدمتی بیش از 700 سال و با ارتفاعی حدود 20 متر موجود می باشد و از سالیان دور تاکنون در کنار آن مسجد و محله ای به نام سرو ساخته شده و زندگی در این مکان ساری و جاری می باشد.
مابقی سروهای قدیمی سروستان در نقاط مختلف این شهرستان از جمله بخش کوهنجان و منطقه نمونه گردشگری مهارلو موجود می باشند که قدمتی بیش از 300 تا 400 سال دارند.
و اما بعد...
روز
گذشته روابط عمومی اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان
فارس خبری منتشر کرد مبنی بر اینکه « سروهای کهنسال فارس در فهرست میراث
طبیعی کشور قرار گرفت» و در این میان هیچ نامی از سروستان و سروهای آن
نیامده است!
این مساله در حالی اتفاق می افتد که براساس موارد تاریخی و مستند فوق الذکر، خواستگاه درخت سرو در استان فارس، شهرستان سروستان بوده و دلیل وجه تسمیه نام سروستان که یکی از زیباترین اسامی شهرهای ایران اسلامی می باشد از نام درخت سرو با سابقه بیش از 1500 سال گرفته شده است.
براساس اطلاعات مندرج در خبر روز گذشته اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری فارس، قدیمی ترین درخت سرو موجود در استان فارس حدود 450 سال قدمت و حداکثر حدود 17 متر ارتفاع دارد و این در حالی است که قدمت درخت سرو موجود در سروستان بالغ بر 700 سال و ارتفاع آن حدود 20 متر می باشد.
حال سوال اینجاست که مسئولین شهرستان سروستان که از عادی ترین اخبار شهرستان، استان و کشور بی خبرند و در عین حال مدعی تلاش در جهت حفظ و توسعه فرهنگ و تمدن این زادبوم کهن که براساس آخرین یافته های تاریخی حدود 6000 سال قدمت می باشد، هستند، چه پاسخی در قبال از دست رفتن این حقوق معنوی و شاخص ترین اثر ملی، فرهنگی و طبیعی مردم این دیار فرهنگی و تاریخی دارند؟
شهرستانی که به قول مسئول نمایندگی!! میراث فرهنگی آن بیش از 152 اثر تاریخی دارد و تنها 2 تا 3 اثر آن ثبت ملی شده چگونه می تواند با این بی تفاوتی ها، قدمت تاریخی و فرهنگی خویش را که زبانزد خاص و عام می باشد حفظ نماید؟
منتظر پاسخ مسئولانه مدیران ارشد شهرستان و همچنین مسئولین میراث فرهنگی استانی و کشوری هستیم.
منبع: سروستان ما
انتهای پیام/س