دیروز دو تحلیل قابل تامل در روزنامه نیویورک تایمز چاپ شد. اولی، مقاله آگهی گونه چهار شبه اصلاح طلب (امین زاده، تاجزاده، رضا خاتمی و رمضان زاده) بود و دومی، گزارش خود روزنامه درباره ارزیابی و قضاوت ملت ایران.

مقاله آگهی مانند چهار شبه اصلاح طلب، بر آن بود تا تهدید های ترامپ را جدی و ترسناک وانمود کند و این تصویر را بسازد که ایرانی ها می ترسند و در به در مذاکره مجدد هستند. اما گزارشگر نیویورک تایمز، دقیقاً تصویر متفاوتی دید و گزارش کرد.

نیویورک تایمز نوشت "ایرانی‌ها تحریم‌های جدید را مسخره کرده‌اند و با شوخی از آن استقبال شده است. کاربری در توئیتی که بسیار ترند شده و در شبکه‌های اجتماعی چرخیده، نوشته است: تنها کسی که هنوز تحریم نشده من، پدرم و بچه همسایه است! وزارت امور خارجه شماره ترامپ را بدهد تا زنگ بزنیم و اسم خودمان را اعلام کنیم! اکنون آمریکا، عملاً با اعلام تحریم علیه نهاد رهبری و وزیر خارجه ایران هیچ شانسی برای خود در زمینه مذاکره باقی نگذاشته‌است".

شما بگویید که چرا مقامات آمریکایی از دولت بوش و اوباما تا ترامپ، همواره نگاهی خاص به مدعیان اصلاح طلبی داشته اند؟ چرا دولت بوش مقارن اشغال افغانستان و عراق اعلام کرد از اصلاح طلبان در ایران حمایت می کند؟ و چرا دولت اوباما از آشوبگری آنها در سال ۸۸ حمایت کرد و سران رژیم صهیونیستی، آشوب انگیزی این طیف را سرمایه بزرگ خود نامیدند؟

آقای ظریف می گوید تیم B ترامپ (بولتون، نتانیاهو، بن سلمان و بن زاید) او را به جنگ تحریک می کنند. اما به نظر می رسد تیم "ب" ایرانی، با نمایش بز دلی بی جرئتی و ترس، و انتساب آن به ملت ایران، نقش مکمل در تحریک مقامات آمریکایی به دشمنی بیشتر دارند.

انتهای پیام/