یادداشت اختصاصی «شیرازه»؛
سناریوها و بدیل‌های انتخاب، مشارکت و نتیجه
در انتخابات ۱۴۰۰ با توجه به نوع انتخاب و مشارکت مردم و با تجربه ۳۲ سال حکمرانی تفکر راست مدرن – چپ مدرن و بازتولید تلفیقی آن یک توان سناریوهایی را برای تفکر ناظر به حل مسئله حکمرانی اجرایی و رسیدن به دولت جوان انقلابی و حزب الهی در ذهن ترسیم نمود.
عبدالله حاجی زاده کاشناس مسائل سیاسی در یادداشت اختصاصی که در اختیار پایگاه تحلیلی خبری شیرازه در خصوص انتخابات و سناریوها قرار داد، نوشت: در انتخابات 1400 با توجه به نوع انتخاب و مشارکت مردم و با تجربه 32 سال حکمرانی تفکر راست مدرن – چپ مدرن و بازتولید تلفیقی آن یک توان سناریوهایی را برای تفکر ناظر به حل مسئله حکمرانی اجرایی و رسیدن به دولت جوان انقلابی و حزب الهی در ذهن ترسیم نمود:
سناریوی الف) مشارکت حداکثری بعلاوه انتخاب حداقلی مساوی است با نتیجه حداقلی
اگر این فرض را بپذیریم که برخی به دلیل مسئله ایران و کثرتی به خاطر محوریت اسلام و گروهی به جهت پایدار نمودن دمکراسی در ایرانی که تاریخ آن مشحون از استبداد شاهی آرمانی ایران باستان، سلطنت اسلامی دوره میانه تمدن اسلامی و دولت مطلقه مدرن در زمانه پهلوی اول و دوم است و افرادی به پاسداشت حفظ خرده هویت و منافع خویش در انتخابات شرکت کنند ولکن انتخاب آن مثل 32 سال گذشته بر پایه روی کارآمدن عناصر علاقه مند به راست مدرن، چپ مدرن و بازتولید تلفیق راست مدرن و چپ مدرن باشد و نشانه ای از تطبیق حداکثری با اصول و اهداف انقلاب اسلامی مشاهده نشود و انتخاب بر پایه حداقل ها شکل بگیرد، نمی توان انتظار نتیجه حداکثری داشت و قطعا نتیجه حداقلی خواهد بود و این توصیف سپهر کنونی حکمرانی اجرایی درکشور است که تداوم این روند تداوم شورش سوژه اجتماعی علیه خود و دیگری است.
دیگری در اینجا معطوف به موقعیت رهبری و نظام اسلامی می شود و این قضاوت که رهبری بایستی کاری بکند نتیجه این است که انتخاب مطلوب و حداکثری جای خود را به نتیجه حداقلی داده و ذهنیت استبداد زده تاریخی سوژه اجتماعی براین باور است که گویی رهبری می بایست مثل شاه، خود محور، مستبد و دیکتاتور گونه عمل نماید.
پر واضح است که ایران بعد از انقلاب جمهوی اسلامی و نظام مردم سالار دینی است و از سویی رهبر انقلاب هم فقیه فیلسوف است نه شاه، او خدا محور است نه خود محور، او خود را در قانون می بیند نه مثل شاه بر قانون، او خود را در شرع می بیند نه بر شرع، رهبری قانون، تفکیک قوا لهذا این انتظار توقعی است که امکان ساختاری آن وجود ندارد و با مغالطه اختیار داشتن هم و مقام اول کشور بودن هم نمی توان به نتیجه رسید چرا که زمینه و بستر سیاسی، حقوقی، شرعی و عرفی آن وجود ندارد یعنی ناظر به مسئله ساختار است نه کارگزار.
سناریوی ب) مشارکت حداقلی بعلاوه انتخاب حداکثری مساوی است با نتیجه حداقلی
این سناریوی منسوب به برخی از مدعیان دمکراسی است که درخلوت بدان معتقد بودند و ولکن در جلوت جریان انقلابی را متهم به اعتقاد آن می نمودند.
مشارکت حداقلی با اصول اعلام شده جمهوری اسلامی یعنی اصل جمهوریت و مشروعیت دهی رای مردم به حاکمان اجرایی برای تصدی خدمت و قدرت پیشتبانی اجتماعی مردم برای نظام اسلامی از یک سو و اهداف پیش روی انقلاب در تضاد است، بر این اساس نه تنها اراده، رسالت و تکلیفی برای تبین و ترویج مشارکت حداقلی برای معتقدین به مبانی جمهوری اسلامی وجود ندارد بلکه عکس آن است.
اگر این سناریو با قصد بیرونی و با اراده رسمی تحقق پیدا کند یعنی جمع شدن مشارکت حداقلی با انتخاب حداکثری منجر به نتیجه منفی می شود چرا که نظام اسلامی در پی تمدن اسلامی است اگر انقلاب با اکثریت مردم ایجاد شده است باید با اکثریت مردم هم تحقق پیدا نماید.
یک پایه اصلی تمدن و مدنیت مردم هستند، قدرت سیاسی بدون مردم و جمهوریت بر خلاف اسلام سیاسی مورد نظر رهبران انقلاب اسلامی است و می توان گفت نوعی از بدویت هست تا مدنیت، البته اگر افکار عمومی به دلایل مختلف و سوژه اجتماعی به هر ترتیب بدین سمت سوق پیدا نمود این متفاوت از این است که با اراده رسمی یا در حوزه روشنفکری یا نخبگانی یا اینکه برخی از سر دلسوزی بیجا به دنبال سناریوی مذکور باشند این سوق یافتن با سوق دادن متفاوت است هر چند سوق یافتن خرسند کننده نیست ولکن سوق دادن به محاق بردن دمکراسی برخاسته از اسلام ناب است و به همین دلیل است که گفته می شود نتیجه منفی است.
سناریوی ج) مشارکت حداقلی بعلاوه انتخاب حداقلی مساوی ست با نتیجه حداقلی
مشارکت حداقلی متاثر شده از تبلیغات دشمنان ناظر به کاهش انسجام و نشاط اجتماعی است که اگر با انتخاب ضعیف یا حداقلی همراه شود به معنای تراکم بحران اجتماعی و مدیریتی همراه بوده که می تواند اداره رسمی و منافع حیاتی کشور را مورد مخاطره قرار دهد؛ این سناریوی انباشت بحران، راهبرد اصلی دشمنان است که در مرتبه اول مردم را دلسرد از شرکت در انتخابات و در صورت عدم امکان در مرحله دوم اراده خود را برای جابه جا نمودن فرد ضعیف به جای عنصر قوی برای تداوم ناکارآمدی در حوزه اجرا به ذهنیت سوژه ایرانی تحمیل نمایند.
سناریوی د) مشارکت حداکثری بعلاوه انتخاب حداکثری مساوی است با نتیجه حداکثری
اگر سه سناریوی ذکر شده را به عنوان آسیب شناسی تلقی نماییم سناریوی کنوی به مثابه درمان عمل می کند.
مشارکت حداکثری ضامن بقای نظام اسلامی و انتخاب حداکثری مرادف با انتخاب مطلوب با شاخص های تعیین شده توسط رهبر معظم انقلاب اسلامی برای وصول به دولت جوان انقلابی و حزب الهی ضامن ارتقاء کشور است.
اگر این سناریو محقق شود زمینه کاهش الام اقتصادی، سیاسی و اجتماعی از یک سو و بستر چشیدن طعم شیرین انقلاب در حوزه اقتصادی برای همگان با عدالت خواهی حقیقی فراهم می گردد.
انتهای پیام/ح/ر
نظرات بینندگان
