به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی پایگاه تحلیلی خبری«شیرازه»، آفتاب محرم برمی‌آید و کربلای دل را در پرتو خود می‌سوزاند. سرخی بیرق ایستادگی از گلدسته دست‌ها بالا می‌رود و در باد به حرکت در می‌آید و عطر شهادت مشام را می‌نوازد.

 چشم‌ها در انتظار طراوت اشک به تماشا می‌نشیند و خواب‌ها از چشم‌های خسته می‌گریزند و حسینیه دل‌ها سیه پوش می‌شوند؛ محرم فرا می‌رسد و انتظار لباس‌های مشکی به سر می‌آید.

 آری این شب‌ها باید به سوگ نشست. هر شب به سوگ ستاره‌ای از آسمان حسین (ع).

نام‌گذاری این شب‌ها با گذشت زمان صورت گرفته و واضع خاصی ندارد. این کار از طرف مداحان و ذاکران اهل بیت و بر اساس جایگاه شهیدان کربلا، نزدیکی هر یک از آنها به نقطه وحدت بخش کربلا یعنی امام حسین(ع) و هم‌آهنگی شور و التهاب مراسم و روضة آنان با مرکز شورآفرین شب عاشورا صورت گرفته است.

مسلم الگوی محبت و وفاست. او عاشقی دل باخته بود که تا آخرین لحظه از عشق پاک خود به حسین(ع) دست بر نداشت و در اوج بی‌وفایی کوفیان به مولایش وفادار ماند.

مُسْلِم بن عَقیل بن ابی طالب (شهادت: سال ۶۰ قمری) سفیر امام حسین(ع) در کوفه در واقعه کربلا و از آل ابی‌طالب بود. مسلم در برخی فتوحات مسلمانان و نیز در جنگ صفین حضور داشت. وی در گزارشی به امام حسین(ع) از آمادگی کوفیان برای حضور امام در کوفه خبر داد. اما در نهم ذی‌الحجه توسط حاکم کوفه به شهادت رسید؛ مزار ایشان در کنار مسجد کوفه قرار دارد.

انتهای پیام/