به گزارش سرویس شهرستان های شیرازه، گویش ها و لهجه های محلی از جذابیت های فوق العاده کشور ماست. استان پهناور فارس با داشتن اقوام لر، ترک، عب و فارس پهنه گسترده ای است که مردمان آن با ده ها لهجه صحبت می کنند.

فسایی شعری را از قاسم زارع منتشر کرده که به لهجه خاص فسایی سروده شده است:

پی لَی دِلُمَه دَس پَلَکُوش کرد و دِ دَرّو

گاسُم نمی خواس دِل دَمِرُوش کرد و دِ دَرّو

شُو سَرد بود و فصلِ زمستون ،تَشِ گُرّی

مَن کرده بودم فِرزی خاموش کرد و دِ دَرّو

مرغِ دل من دِلی دِلی میخوند شُو روز

یی دفه گرفت دَس تُو گُلوش کرد و دِ دَرّو

دِیر و صُب اُومد سرِ کوچه مون نگِای اُو بَر کرد

پُر بود دِلم از غم زیر و روش کرد و دِ دَرّو

دو تا گل چیدم تَ تارُفش کردم و گفتم:

قابل نَدَره ،گرفت و بُوش کرد و دِ دَرّو

قولُم داده بود با هم بریم شاهزاده قاسم

شُو جمعه که شُد شَرمِ عامُوش کرد و دِ دَرّو

حیفُوم میاد از خرمنِ موهای بلندش

دید مُد شده رَفت مثلِ گوگوش کردو دِ دَرّو

کور شه چیِشِ مَسش که با یی گول و ملنگی

شَهم دلِ رُوشنم خامُوش کرد و دِ دَرّو

پاک دار و ندارُم همه شُو خورد و در آخر

یی دفه زیرش زد اُو روش کرد و دِ دَرّو

دید سفره ی دل مثل گلیم وازُ و لنگه

چیش بسّه خانم لیلی پاکوُش کردو دِ دَرو

گفتم : قبادَم اهل دِله ایطو نَبینش

گفت : ایطو دلی تَش خوبه توُش کرد و دِ دَرّو

دِدَرّو..فرار کردن....

پی لی...کاسه

دَمرُوش...واژگون، وارونه

تَشِ گُری ..آتش خیلی خوب و روشن

فِرزی...زودی

صب..صبح

تارفش..تعارفش

گول و ملنگی ..چرب زبانی

شهم ..شمع

حیفوم...حیفم

نمخواس..نمی خواست

ایطو..اینجور